Η μείωση των φόρων για τις επιχειρήσεις από το 28% στο 24% ευνοεί τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας ώστε να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και οδηγεί στ βελτίωση του οικονομικού περιβάλλοντος.

Σε ό,τι αφορά τις μεγάλες επενδύσεις, υπάρχει το μεγάλο ζήτημα της κρατικής γραφειοκρατίας. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα στο παρελθόν ήταν η εμβληματική επένδυση στο Costa Navarino, η οποία επί σχεδόν 15 χρόνια καρκινοβατούσε και χρειάστηκε ολόκληρος νόμος από την κυβέρνηση Καραμανλή για την άρση των εμποδίων και την υλοποίηση της επένδυσης που μεταμόρφωσε μια ολόκληρη περιοχή δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και ενισχύοντας ουσιαστικά την τοπική οικονομία.

Αντίστοιχα προβλήματα παρατηρούνται σήμερα στην περίπτωση της μεγάλης επένδυσης του Ελληνικού, όπου βλέπουμε να κατατίθενται διαρκώς τροπολογίες για να αρθούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια.

Το ίδιο συνέβη επίσης και με το έργο στην Κασσιόπη. Σύμφωνα μάλιστα με τον υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων Αδωνη Γεωργιάδη, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που κατείχαν κυβερνητικές θέσεις άσκησαν, όταν βρέθηκαν στην αντιπολίτευση, προσφυγές κατά του έργου που υποτίθεται ότι προωθούσαν ως κυβέρνηση. Ο απόλυτος παραλογισμός δηλαδή.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι φανερό ότι θέλει να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο για τις επενδύσεις. Οχι γιατί δεν θα πρέπει να υπάρχουν κρατικά φίλτρα που θα διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον, αλλά γιατί καλείται να αντιμετωπίσει και διάφορες σκοπιμότητες που λειτουργούν σε βάρος των έργων.

Παράλληλα με τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, το ξεμπλοκάρισμα των επενδύσεων θα πρέπει να γίνεται με αποφασιστικότητα, γρήγορα βήματα και με βασικό κριτήριο την ενίσχυση των τοπικών κοινωνιών και οικονομιών.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου