Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Οι νεόκοποι του οικονομικού επιτελείου διακινούσαν τότε την άποψη ότι βάζοντας στο τραπέζι των συζητήσεων με τους Ευρωπαίους το «περίστροφο» του ΔΝΤ, οι εταίροι μας θα φοβόντουσαν και θα άνοιγαν τις κάνουλες της χρηματοδότησης.
Αλλο που δεν ήθελε η Μέρκελ και ο Σόιμπλε μόλις άκουσαν για το περίστροφο. Αποδέχθηκαν την πρόσκληση του Παπανδρέου και έβαλαν το ΔΝΤ στην ευρωζώνη παραχωρώντας του μάλιστα τον ρόλο του «κακού» που θα μοίραζε τα επώδυνα μέτρα στους απείθαρχους του ευρώ. Η Ευρώπη ετοίμαζε επί δεκαετίες τη νομισματική ένωση αλλά δεν διέθετε μηχανισμούς αποτροπής χρεοκοπίας εντός του ευρώ!

Το «περίστροφο» που ο Παπανδρέου θεωρούσε ότι θα τρόμαζε το Βερολίνο γύρισε μπούμερανγκ για τη χώρα, δεν είναι τυχαίο ότι τότε ακόμη και η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αντιδρούσε στην είσοδο του ΔΝΤ στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Θυμίζουμε ότι μέχρι τότε το Ταμείο λειτουργούσε «πυροσβεστικά» σε χώρες της Λατινικής Αμερικής ή της Αφρικής χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

Και στην περίπτωση της Ελλάδας επέβαλαν μέτρα που προκάλεσαν πρωτοφανή ύφεση, καθώς το πρώτο μνημόνιο Παπανδρέου βασίσθηκε σε λανθασμένους, όπως αποδείχθηκε αργότερα και αναγνωρίσθηκε από τους οικονομολόγους του ΔΝΤ, «δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές».

Το 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά έκανε τις πρώτες νύξεις για την αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα αλλά οι εκλογές του 2015 και η αποτυχημένη διαπραγμάτευση του πρώτου εξαμήνου ενίσχυσαν τον ρόλο του Ταμείου.

Η κυβέρνηση Τσίπρα αρχικά κατήγγειλε το ΔΝΤ, αλλά στη συνέχεια θεώρησε προνομιακό συνομιλητή το Ταμείο για το ζήτημα του χρέους. Ωστόσο, το τελικό αποτέλεσμα της πολιτικής Τσίπρα ήταν να υιοθετήσει τα επώδυνα μέτρα του Ταμείου για τη φορολογία και τις συντάξεις χωρίς να πετύχει σημαντικά οφέλη στο ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους.

Χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τη συνάντηση που είχε με την επικεφαλής του Ταμείου Κρισταλίνα Γκεορκίεβα ανακοίνωσε το κλείσιμο των γραφείων του ΔΝΤ σηματοδοτώντας τη νέα σελίδα στην οποία εισήλθε η ελληνική οικονομία. Πρόκειται για μία κίνηση συμβολικού χαρακτήρα, όπως συνέβη με την οριστική άρση των capital controls, αλλά και με ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Η Ελλάδα τον προηγούμενο μήνα ξεκίνησε την πρόωρη αποπληρωμή των ακριβών δανείων του ΔΝΤ ύψους 2,7 δισεκατομμυρίων ευρώ. Δανειζόμαστε πλέον από τις αγορές και μάλιστα με τα χαμηλότερα επιτόκια της ιστορίας μας ενώ η κυβέρνηση προχωράει μεταρρυθμίσεις για να πετύχει ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης άνω του 3%. Το ΔΝΤ που λειτούργησε ως «φόβητρο» επί 10 χρόνια μπορεί να αναζητήσει αλλού τους επόμενους προορισμούς, δεν πρέπει να έχει ρόλο στην οικονομική πολιτική της Ελλάδας.

Το «περίστροφο» που εκπυρσοκρότησε τον Απρίλιο του 2010 από τους αδέξιους χειρισμούς του Παπανδρέου μπήκε ξανά στο ζωνάρι της ιστορίας. Και ελπίζουμε ότι δεν θα χρειαστεί ποτέ να το αντικρίσουμε.

ΤΡΙΠΟΝΤΟ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Ο πρωθυπουργός αγαπάει τα σπορ και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία. Συμμετέχει σε αγώνες ποδοσφαίρου ή μπάσκετ για φιλανθρωπικούς σκοπούς ή έχει παρακολουθήσει σε γήπεδα σπουδαίους Ελληνες αθλητές όπως τον Στέφανο Τσιτσιπά ή τα μέλη της εθνικής ομάδας καλαθοσφαίρισης. Ο αθλητισμός είναι μία σημαντική πτυχή της κοινωνικής ζωής, δεν είναι τυχαίο ότι σε όλες τις χώρες της Δύσης αντιμετωπίζεται από τους πολιτικούς ηγέτες ως μία βασική δραστηριότητα και όχι ως πάρεργο. Σε ορισμένους Συριζαίους δεν άρεσε ότι ο κ. Μητσοτάκης μαζί με τη σύζυγό του παρακολούθησαν έναν αγώνα ΝΒΑ στο θρυλικό γήπεδο των Boston Celtics. Αρχικά υποστήριξαν ότι τα εισιτήρια ήταν πανάκριβα «που θα τα πληρώσουν οι Ελληνες φορολογούμενοι» μέχρι που αποκαλύφθηκε ότι τις συγκεκριμένες θέσεις τις προσέφερε ο ομογενής ιδιοκτήτης της ομάδας της Ουάσιγκτον. Στη συνέχεια επέπληξαν τον πρωθυπουργό γιατί εν μέσω επίσημης επίσκεψης βρήκε χρόνο να παρακολουθήσει έναν αγώνα μπάσκετ. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση