Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Από την άλλη πρέπει να γίνουν κατανοητοί από τις τοπικές κοινωνίες οι λόγοι μετεγκατάστασης των προσφύγων στην ηπειρωτική χώρα.

ΜΕΣΑ σε όλη αυτή τη ζόρικη κατάσταση το πιο δύσκολο ίσως να αποδειχθεί είναι η διαχείριση των ιδεοληψιών που υπάρχουν σε ένα κομμάτι πολιτικών και πολιτών.

ΑΣ δούμε κατ’ αρχάς το ζήτημα των αντιδράσεων. Υπήρχαν πολίτες που αντιδρούσαν στην πεζοδρόμηση της οδού Ερμού πριν από 25 χρόνια, στη δημιουργία του Πάρκου Νιάρχος πριν από δέκα χρόνια, στο πρότζεκτ του Ελληνικού ακόμα και τώρα. Υπάρχουν πολλοί που αντιδρούν στην κατασκευή χώρων διαχείρισης απορριμμάτων σε όλη την Ελλάδα, γι’ αυτό και ελάχιστες τέτοιες μονάδες έχουν προχωρήσει. Εργα είτε εμβληματικά για τη χώρα είτε σημαντικά για τη ζωή μας και το περιβάλλον. Το έχουμε μέσα μας το να θέλουμε να γίνουν διάφορα πράγματα, αρκεί βέβαια να μη γίνουν κοντά στον τόπο που μένουμε.

ΑΡΑ μη μας ξενίζουν οι αντιδράσεις. Δεν φημιζόμαστε και για την ψυχραιμία μας. Πριν από τέσσερα χρόνια το 62% ψήφιζε «όχι» στο ψευδοδημοψήφισμα που θα καταργούσε τα μνημόνια με… ψεκασμούς και φέτος το 85% ψήφισε κόμματα που έχουν υπογράψει και εφαρμόσει μνημόνια.

ΠΟΛΥ περισσότερο τώρα που πρόκειται για την εγκατάσταση μεταναστών στη διπλανή μας πόρτα. Πρέπει όμως να δούμε και την πραγματικότητα. Γιατί ακούγονται διάφορα γραφικά και επικίνδυνα, όπως ότι κάποιοι «ετοιμάζονται να πάρουν τις καραμπίνες» και πως το σχέδιο της κυβέρνησης αποτελεί «εθνικό έγκλημα». Ο λαϊκισμός και η βλακεία είναι εδώ. Μη νομίζουν κάποιοι ότι εξαφανίστηκαν. Οσοι διαμαρτύρονται έχουν κάποια καλύτερη λύση να προτείνουν; Στη Μόρια που έχει χωρητικότητα 3.000 ανθρώπων στοιβάζονται αυτή τη στιγμή περισσότεροι από 16.000. Εχει κάποιος ένα διαφορετικό σχέδιο, μια άλλη ιδέα καλύτερη από τη μετεγκατάσταση;

ΚΑΙ βέβαια το μεγάλο στοίχημα στην αντιμετώπιση της κρίσης είναι η ταχύτητα. Πρέπει πέρα από τη μετεγκατάσταση να δημιουργηθούν άμεσα αρκετά κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα, όπου θα μένουν όσοι δεν δικαιούνται άσυλο. Ετσι θα σταλεί και το μήνυμα ότι ένα ποσοστό όσων καταφθάνουν στην Ελλάδα θα πρέπει να επιστρέψουν στις χώρες από όπου ήρθαν.

ΟΛΑ αυτά βέβαια μέσα σε ένα κλίμα που κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν. Με τους δύο γνωστούς τρόπους που προαναφέραμε. Τον λαϊκισμό και τη βλακεία. Ετσι κάποιοι που ετοιμάζονταν να στήσουν μπλόκο σε λεωφορεία με μετανάστες ήρθαν… αντιμέτωποι με λεωφορεία που μετέφεραν ηλικιωμένους σε μοναστήρι. Αλλοι σκέφτηκαν πως αν στήσουν μπάρμπεκιου με χοιρινό δίπλα σε hot spot θα εξοργίσουν τους μετανάστες. Και ο βουλευτής Γιαννούλης του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη σκέφτηκε να το ποινικοποιήσουμε. Φαινομενικά όλα αυτά έχουν πλάκα. Η κατάσταση δεν είναι αστεία. Αντιθέτως, είναι εξαιρετικά σοβαρή. Και μπορεί να γίνει και επικίνδυνη. Αν σε κάποιο σημείο της χώρας υπάρξει συμπλοκή και κάποιο «ατύχημα», τότε η σπίθα των αντιδράσεων θα μετεξελιχθεί σε μη κατασβέσιμη… πυρκαγιά.

ΑΣ προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε για μια φορά με ψυχραιμία το πρόβλημα. Kαι ας μη γίνεται η κουβέντα με βάση το πώς θα θέλαμε να είναι η κατάσταση. Αλλά ας συζητήσουμε με ειλικρίνεια το πώς θα διαχειριστούμε την πραγματικότητα.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου