Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος

Αυτά, όμως θα αποτελούσαν άλλοθι και θα δικαιολογούσαν συμπεριφορά και πρακτικές επιλογές. Η αλήθεια είναι ότι, η κυβέρνηση αιφνιδιάζει και τον πλέον σκληρό αντίπαλο της με την απεριόριστη θρασύτητα με την οποία, αντιμετώπισαν οι κυβερνητικοί παράγοντες την απόφαση –ομολογουμένως, πολύ δυσάρεστη για εκείνους-, του Συμβουλίου της Επικρατείας, σχετικά με την διαδικασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών. Δεν χρειάζονται περισσότερα σχόλια επ’ αυτού, έχουν ειπωθεί σχεδόν όλα.

Η τελευταία έκπληξη που μας επιφύλαξαν, προτείνοντας τον ανεκδιήγητο Πολύδωρα για την θέση του Προέδρου του ΕΣΡ, φανερώνει το βάθος της διαστροφικής τους αντίληψης για τους θεσμούς, την Δημοκρατία, την εξουσία, την κοινωνία εν γένει. Τελικά, αυτοί οι τύποι, πρέπει να μισούν βαθύτατα την κοινωνία. Ίσως γιατί μέχρι χθες τους είχε στο περιθώριο της πολιτικής.

Δεν βρίσκεται άλλη αιτιολογία για την συνεχιζόμενη ελεεινή συμπεριφορά τους. Ας δούμε τα κρίσιμα σημεία της μέχρι σήμερα διαδρομής. Επιτυχία στην διαπραγμάτευση με τον πρώην, γραφικό και ανεκδιήγητο τσαρλατάνο τον οποίο ο Πρωθυπουργός χαρακτήρισε asset (sic) και είχε ορίσει Υπουργό Οικονομικών. Ανυπαρξία και γκάφες στο Υπουργείο εξωτερικών. Οι χουντικού τύπου εορτασμοί, τα μασκαρέματα του Υπουργού Εθνικής Αμύνης –πολύ γελάσαμε πάλι με τα τιτιβίσματά του σχετικά με την επικείμενη επίσκεψη Obama στην Αθήνα. Και βέβαια, η κορωνίδα, η καλύτερη αποτύπωση της άθλιας, ολοκληρωτικής αντίληψης με τον νόμο Παπά για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών. Αντίληψη η οποία συμπυκνούται στις δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου, μετά την ανακοίνωση της αποφάσεως του ΣτΕ.

Έχει γραφεί και στο παρελθόν, ότι το κόμμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας πάσχει από ένα είδος απέχθειας προς τους θεσμούς, συνέπεια της περιθωριακής του σύστασης. Αλλά, το πιο χαρακτηριστικό, το πιο ενδεικτικό σημείο της ολοκληρωτικής οπτικής τους είναι η πρόταξη σεναρίων συνομωσίας –όλοι μας κυνηγάνε, όλοι μας πολεμάνε- και η επιρρέπεια στην γραφικότητα. Μετά τον μήνα του μέλιτος με τον Λεβέντη, η σειρά του Πολύδωρα! Και βέβαια εντυπωσιάζει –όποιον φυσικά δεν έχει υποστεί σημαντικές απώλειες των εγκεφαλικών του κυττάρων-, η ευκολία με την οποία απονέμονται τα συγχωροχάρτια.

Μετά τα ορφανά του Τσοχατζόπουλου και τους «κολλητούς» του ραφηνάτου πρώην Πρωθυπουργού, τους τριτο-τεταρτοκλασσάτους πρώην ΠΑΣΟΚους και όλα, όσα αμάσητα καταπίνουν μέλη και οπαδοί, αναζητάται το «νέο» στην 10ετία του 1970-1980.

Έτσι όπως το πάνε δεν είναι απίθανο, πολύ σύντομα, να συγκυβερνήσουν με τον Άδωνη και τον Βορίδη!…