Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης
Το μεταναστευτικό αναδεικνύεται σε μείζον εθνικό πρόβλημα – αλλά δεν αντιμετωπίζεται ως τέτοιο: ο πρωθυπουργός, που ετοιμάζεται να καλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς για το μεγάλο ζήτημα της ψήφου των ομογενών, θα πρέπει να τους θέσει και το μεταναστευτικό – και να ζητήσει συναίνεση.
Βεβαίως, ο πειρασμός – ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ – είναι μεγάλος: έχοντας διαμορφώσει συνθήκες «ανοικτών συνόρων» στην πρώτη περίοδο της διακυβέρνησής του, κλήθηκε στη συνέχεια να διαχειριστεί το κλείσιμο των συνόρων, που εγκλώβισαν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στη χώρα μας. Και αυτό που συμβαίνει σήμερα το βλέπει ως μία ευκαιρία να «ξεπλύνει» τις ευθύνες του – προωθώντας τον χαρακτηρισμό «Σαλβίνι» για τον Κυριάκο Μητσοτάκη…
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
Το πρόβλημα ωστόσο δεν προέκυψε την Κυριακή των εκλογών: επιτάθηκε βεβαίως από την αδυναμία της χώρας να μειώσει τον χρόνο εξέτασης των αιτήσεων ασύλου, αλλά και από την ιδεολογική απέχθεια του ΣΥΡΙΖΑ στα κλειστά κέντρα κράτησης, που οδήγησε στις Μόριες του Αιγαίου.
Παράλληλα, η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης – που προτιμά να δίνει τα κονδύλια σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, πράγμα που εντείνει την αίσθηση της αδιαφάνειας σε συνδυασμό με τις τεράστιες ελλείψεις στις δομές φιλοξενίας – ενέτεινε την αίσθηση της διάλυσης του μηχανισμού διαχείρισης του προβλήματος.
Τώρα που οι αριθμοί των αφίξεων – κυρίως μεταναστών – είναι και πάλι μεγάλοι σε καθημερινή βάση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη οδηγείται να δώσει προτεραιότητα στην αποτροπή των ροών, μιας και τα υπάρχοντα hotspots αλλά και τα διαμερίσματα και τα ξενοδοχεία που χρησιμοποιούνται δεν φτάνουν ούτε για τους ανθρώπους που είναι ήδη στην Ελλάδα – πόσω μάλλον για τις πρόσθετες καθημερινές αφίξεις. Και όσο ο ΣΥΡΙΖΑ περιμένει με το δάκτυλο στη σκανδάλη, μόνον χειρότερα μπορεί να γίνουν τα πράγματα.
Είναι προφανές ότι πρέπει να συμφωνηθεί ένα εθνικό πλαίσιο πολιτικής για το μεταναστευτικό – και όχι να υποδαυλίζουν τα κόμματα είτε τοπικές αντιδράσεις, είτε ιδεολογικού χαρακτήρα αντιπαραθέσεις με αφορμή το πρόβλημα. Αλλωστε, δεν πέρασε κανένας αιώνας από τον Ιούλιο…
Από την έντυπη έκδοση
*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου