Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Από μια «ακροδεξιά» και «ρεβανσιστική Δεξιά». Νομίζουν ίσως ότι το 2019 είναι 1989 ή ότι ο Α. Τσίπρας είναι Α. Παπανδρέου. Αλλά ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο. Το 2019 είναι 2019 και ο Α. Τσίπρας είναι ο Α. Τσίπρας.

Καθώς η νέα απολιτίκ γραμμή της Κουμουνδούρου για ό,τι θετικό πετυχαίνει η κυβέρνηση είναι ένα «το είχαμε δρομολογήσει» ή ένα «είχε σχεδόν ολοκληρωθεί». Χθες ο Ε. Τσακαλώτος, μόλις ο Χρ. Σταϊκούρας έστειλε τις απαιτούμενες επιστολές για τη μερική αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ, έσπευσε να πει ότι ναι μεν είναι θετικό, αλλά σχεδόν το είχε… ολοκληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ και «ο μόνος λόγος που είχε καθυστερήσει το επίσημο αίτημα(…) ήταν ότι η χώρα εισήλθε σε προεκλογική περίοδο».

ΛΙΓΕΣ μέρες νωρίτερα, όταν η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη είχε προχωρήσει στην ολοκληρωτική άρση των capital controls, πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι «είχε σχεδόν ολοκληρωθεί» επί των ημερών του, αλλά δεν πρόκανε, όπως θα έλεγε και ο μακαρίτης ο Χ. Φλωράκης. Ακόμα πιο πριν, όταν ο Κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 22% μεσοσταθμικά για όλους και κυρίως από φέτος, ο Α. Τσίπρας είπε ότι… είχαμε ψηφίσει τη μείωση του ΕΝΦΙΑ. Τι κι αν ήταν για το 2020, τι κι αν η μείωση που είχε ψηφίσει ήταν μικρότερη…

ΑΛΛΑ κι όταν έγινε ευρύτερα κατανοητή -αλλά και σαφώς αποδεκτή από τους θεσμούς (δηλώσεις Ρέγκλινγκ και Λαγκάρντ)- η γραμμή της κυβέρνησης για τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, «πρώτα αξιοπιστία και μεταρρυθμίσεις» και μετά εκ του ασφαλούς μείωση του 3,5%, ο Α. Τσίπρας έχοντας εξαντλήσει τα «σχεδόν» και τα «το είχαμε έτοιμο αλλά δεν προλάβαμε», προέβη σε μια… διπλή ανακάλυψη. Ανακάλυψε έναν ανύπαρκτο λογαριασμό και μια ανύπαρκτη συζήτηση με τους θεσμούς, που… σχεδόν εξασφάλιζαν τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων… Ακόμα και τη μείωση της φορολογίας που εξήγγειλε η κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ την… είχε στα υπ’ όψιν, αλλά δεν πρόλαβε…

ΑΝ ΔΕΝ θύμιζε μια «κυβέρνηση του παραλίγο», θα θύμιζε χασογκόλη σέντερ φορ που διανύει περίοδο μεγάλης γκίνιας. Ομως τα πράγματα μάλλον είναι λίγο χειρότερα. Αν συγκρίνει κανείς τι φρόντισε και πρόλαβε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τι… φρόντισε να μην προλάβει. Ποια δεν πρόλαβε, τα λέει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος όμως πρόλαβε -σε «νεκρό χρόνο»- να ψηφίσει τον νέο Ποινικό Κώδικα, που αποφυλακίζει σχεδόν τους μισούς βαρυποινίτες και «ρίχνει στα μαλακά» τη ΧΑ και πολλούς επίδοξους εγκληματίες. Παραλίγο να «προλάβει» -αν δεν αρνείτο ο Π. Παυλόπουλος- να διορίσει ηγεσία στη Δικαιοσύνη από μια ουσιαστικά ανύπαρκτη Βουλή. Πρόλαβε να διορίσει και το τελευταίο κομματικό του στέλεχος, κάνοντας υπέρβαση κατά 40% των προβλεπόμενων προσλήψεων. Πρόλαβε επίσης να… μην καθαρίσει το Μάτι και να… μην ξεπαγώσει τα 32 εκατ. που είχε ο λογαριασμός για τους πυρόπληκτους της τραγικής περιοχής, που θέλουν να φτιάξουν ξανά τη ζωή τους. Πρόλαβε να δώσει ιθαγένειες και δικαίωμα ψήφου σε μετανάστες, αλλά δεν πρόλαβε να επιτρέψει στους Ελληνες του εξωτερικού να ψηφίσουν από τον τόπο κατοικίας τους. Και βέβαια πρόλαβε να υπογράψει τη συμφωνία των Πρεσπών με μια απίθανη πλειοψηφία πολιτικών γυρολόγων, οι οποίοι στη συνέχεια συγκρότησαν την ιστορικά κατοχυρωμένη «κυβέρνηση κουρελού», η οποία ήταν και η αρχή του τέλους για τον Α. Τσίπρα.

ΣΤΑ 4,5 χρόνια που κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ «πρόλαβε» πολλά και «δρομολόγησε» ακόμα περισσότερα. Στο «παραλίγο» όμως -υποθέτω όλως τυχαίως- δεν πρόλαβε τίποτα απ’ αυτά που ανακουφίζουν ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και τη μεσαία τάξη.

Κίνηση μάτ από τον Μητσοτάκη

Η διπλή κίνηση του Κ. Μητσοτάκη είναι «κίνηση ματ». Η Ν.Δ. θα προτείνει τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τον Δ. Παπαγγελόπουλο και ταυτοχρόνως διαλύει κάθε ισχυρισμό του ΣΥΡΙΖΑ περί ρεβανσισμού και πολιτικής δίωξης, παραδίδοντας τον τέως πρωθυπουργό στην «κρίση του λαού και της ιστορίας», χωρίς όμως να βγαίνει οριστικά εκτός κάδρου ο Α. Τσίπρας. Ο πρωθυπουργός, παίρνοντας αυτήν την απόφαση, αφοπλίζει τον ήδη παραπαίοντα ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πασχίζει εναγωνίως για μια δίωξη-ηρωοποίηση του Α. Τσίπρα, που θα συσπείρωνε τη χαλαρή εκλογική βάση του και θα «δικαίωνε» το αφήγημα περί «ρεβανσιστικής δεξιάς».

Ταυτοχρόνως, αποδεικνύει ότι προτάσσει το συμφέρον της χώρας. Μένει και επιμένει στην παραγωγή θετικού έργου και στην ανάπτυξη και αποφεύγει την αλλαγή της ατζέντας. Την οποία επιζητά η ανήμπορη να παρακολουθήσει στο θετικό αφήγημα Κουμουνδούρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανέστατο ότι προτιμούσε ένα «κύλισμα στον βούρκο», από το οποίο θα «λερωθούν», όχι μόνο οι «λερωμένοι», αλλά και οι μη λερωμένοι. Το εξίσου σημαντικό, όμως, είναι ότι η σώφρων τακτική της Ν.Δ. αφήνει ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα, χωρίς να «σκεπάζει» τις υπαρκτές πολιτικές ευθύνες του Α. Τσίπρα. Ποιος ξέρει π.χ. τι στάση θα κρατήσει και τι θα κάνει ο Δ. Παπαγγελόπουλος ευρισκόμενος «μόνος στη σέντρα»; Θα αναλάβει όλο το βάρος και το κόστος, όταν ξέρει τι έχει συμβεί; Ποιος ξέρει π.χ. τι μπορεί να δείξει η έρευνα που θα γίνει και τι «χαρτιά» μπορεί να φέρει στο φως; Ή τι μπορεί να αποκαλύψει το άνοιγμα τηλεφώνων; Δεν είναι καθόλου απίθανο -το αντίθετο μάλιστα- η προανακριτική επιτροπή να οδηγηθεί και σε άλλα πολιτικά και μη πρόσωπα. Κι εφόσον συμβεί αυτό, θα ανοίξει νέος κύκλος ερευνών. Από τον οποίο δεν μπορεί να εξαιρεθεί κανένας, αν προκύψουν στοιχεία ή αξιόπιστες μαρτυρίες. Η ιστορία της σκευωρίας της Novartis δεν κλείνει τώρα, αλλά ανοίγει. Ωστόσο τον τόνο τον δίνει η ρήση του πρωθυπουργού, ότι «εγώ τους πολιτικούς μου αντιπάλους δεν τους στέλνω στα δικαστήρια».

Αμηχανία στην Κουμουνδούρου

Αλλα περίμεναν στην Κουμουνδούρου για τη Novartis κι άλλα της προέκυψαν, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να κρύψει ούτε τον αιφνιδιασμό της, ούτε την αμηχανία της. Την παραπομπή και του Α. Τσίπρα περίμεναν -για να κηρύξουν τον «αγώνα»- στη θεσμική στάση και την πολιτική ανωτερότητα του Κ. Μητσοτάκη έπεσαν πάνω. Ο αποσυντονισμός που προκλήθηκε αποτυπώθηκε σε μια «εκνευρισμένη» διαρροή κύκλων του ΣΥΡΙΖΑ. Στην οποία, πέραν των χαρακτηρισμών («φθηνός τακτικισμός») ή των προσωπικών επιθέσεων στον πρωθυπουργό («είναι διπλά δειλός») και στον Α. Σαμαρά («εσωκομματικός εφιάλτης»), περισσεύει η υποκρισία και η διάθεση για διχασμό. Με αποκορύφωμα, την ουσιαστική προτροπή -ή μήπως και παράκληση;- «παραπέμψτε μας»! Υπάρχει η φαιδρή και άχαρη πλευρά της εικόνας ενός κόμματος του 31,5% να πετάει την μπάλα στην εξέδρα. Υπάρχει όμως και η σοβαρή: Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει 60 βουλευτές, γιατί δεν καταθέτει πρόταση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής, στην οποία να… αυτοπαραπεμφθούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι;

Απορίες

1. Δηλαδή τώρα μάθαμε ποιος ήταν ο Ρασπούτιν; Τα «ορφανά» του πότε θα τα μάθουμε;

2. ΧΩΡΙΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ; ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΧΩΡΑ;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου