Προστατεύεται με κάθε τρόπο όχι μόνο διότι κάθε πανεπιστήμιο ανήκει στη σφαίρα της «δημόσιας περιουσίας» αλλά γιατί αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό μηχανισμό για την κοινωνική ανέλιξη, ιδίως όσων προέρχονται από τα οικονομικά χαμηλότερα στρώματα.

Οι πανεπιστημιακοί χώροι λειτουργούν ως εργαστήρια κοινωνικών, οικονομικών και τεχνολογικών ζυμώσεων μέσα σε πνεύμα απόλυτης ελευθερίας έκφρασης και σεβασμού στα χρήματα των φορολογουμένων που επιχορηγούν τη λειτουργία τους.

Δυστυχώς στην Ελλάδα επικρατεί ένας μοναδικός παγκοσμίως παραλογισμός. Εν ονόματι του ακαδημαϊκού ασύλου, τα πανεπιστήμια μετατρέπονται σε καταφύγια για άτομα με παραβατικές πράξεις, μέλη κυκλωμάτων εμπορίας ναρκωτικών και λοιπών κακοποιών στοιχείων.

Δεν νοείται πανεπιστημιακή ελευθερία όταν φοιτητές, καθηγητές και διοικητικό προσωπικό πρέπει να αντιμετωπίζουν εγκληματικές συμπεριφορές και φαινόμενα βίας σε καθημερινή βάση.

Το πραγματικό περιεχόμενο της έννοιας του ασύλου έχει καταλυθεί από την ατιμωρησία ατόμων που προβαίνουν σε εγκληματικές πράξεις έχοντας ως ορμητήρια τους χώρους των πανεπιστημίων.

Η κυβέρνηση θέλει να βάλει ένα τέλος σε αυτόν τον παραλογισμό. Το άσυλο να είναι για τις ιδέες και όχι για παραβατικές συμπεριφορές. Να διασφαλίζεται η απρόσκοπτη διακίνηση ιδεών και όχι ουσιών. Τα πανεπιστήμια να προστατεύονται από βανδαλισμούς και καταστροφές, οι φοιτητές να είναι απερίσπαστοι στις σπουδές τους και όχι παρατηρητές μπαχαλάκηδων που κατά κανόνα δεν έχουν σχέση με την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ο,τι ισχύει σε όλη την επικράτεια πρέπει επιτέλους να εφαρμόζεται και στους χώρους των πανεπιστημίων. Θα περίμενε κανείς ότι η αντιμετώπιση των παραβατικών συμπεριφορών μέσα στους χώρους των δημοσίων πανεπιστημίων θα ήταν κόκκινη γραμμή για όλα τα κόμματα. Δυστυχώς ο τυφλός κομματισμός δεν αφήνει περιθώρια στην αντιπολίτευση να δει την πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινώς φοιτητές και διδακτικό προσωπικό.

Τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι ιερός χώρος. Πρέπει να προστατεύονται όπως σε όλο τον κόσμο χωρίς καμία έκπτωση.

Από την έντυπη έκδοση