Κατ’ αρχάς, σε πολιτικό επίπεδο ήταν φανερό ότι μία ετοιμόρροπη κυβέρνηση, η οποία βρίσκεται μήνες ή και εβδομάδες πριν από το τέλος της, δεν θα είχε την ισχύ για ένα τόσο σημαντικό πολιτικό εγχείρημα.

Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επεδίωξε ποτέ τη συναίνεση ούτε στο ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης, αλλά βασικό του μέλημα ήταν να παγιδεύσει την αντιπολίτευση, με συνέπεια το αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνεται στις ανάγκες της νέας εποχής.

Το άρθρο 16 του Συντάγματος δεν αλλάζει, ώστε να επέτρεπε την ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων, και έτσι πλέον η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα παγκοσμίως, όταν ακόμα και στη Βόρεια Κορέα λειτουργούν Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

Καμία ουσιαστική πρόβλεψη για την κλιματική αλλαγή, καμία ειδική μέριμνα για την ανάπτυξη και τη διευκόλυνση των επενδύσεων.

Το μόνο που ήθελε να κάνει η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να θέσει στην ατζέντα της συνταγματικής αναθεώρησης το ζήτημα του διαχωρισμού κράτους – Εκκλησίας και της λεγόμενης θρησκευτικής αναθεώρησης. Θεωρείται ωστόσο βέβαιο ότι στην επόμενη Βουλή το συγκεκριμένο άρθρο 3 δεν θα συγκεντρώνει την απαιτούμενη πλειοψηφία των 180 ψήφων για να αλλάξει.

Ακόμα και η υπερψήφιση της διάταξης για την αποσύνδεση των εθνικών εκλογών από την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας έμεινε καθαρά σε επίπεδο εντυπώσεων, καθώς ο κ. Τσίπρας επέλεξε να εστιάσει στην ονοματολογία και όχι στην ουσία.

Με απλά λόγια, η αναθεώρηση έγινε στα μικροκομματικά μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ και στην πραγματικότητα χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία προκειμένου το Σύνταγμα να αποτελέσει τον οδικό χάρτη για τη μεταρρύθμιση του ελληνικού κράτους στα 200 χρόνια από την ίδρυσή του.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου