Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Συμβαίνει αυτό, όταν βρίσκεσαι σε θέση αδυναμίας να επιζητείς στήριξη και «χέρια βοήθειας».

Η αλήθεια είναι ότι για να προχωρήσει η χώρα μπροστά απαιτείται η δημιουργία ενός ισχυρού κοινωνικού μετώπου που θα στηρίζει τις μεταρρυθμίσεις, θα εξηγεί στους πολίτες τα οφέλη από τις αλλαγές και θα λειτουργεί ως ασπίδα στο λαϊκισμό και στα συντεχνιακά τερτίπια.

Οπως προκύπτει από όλες τις έρευνες, η Νέα Δημοκρατία θα έχει τον πρώτο λόγο στο σχηματισμό κυβέρνησης. Ο πρόεδρός της Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δηλώσει ότι ακόμη κι εάν η Ν.Δ. κερδίσει την αυτοδυναμία θα επιδιώξει ευρύτερες συνεργασίες. Με ποιους όμως μπορεί να συνεργαστεί η Ν.Δ.;

Σίγουρα όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί στο Μαξίμου να θυμήθηκαν τώρα την εθνική συναίνεση, αλλά είναι οι πρώτοι που με κάθε ευκαιρία χαράζουν διαχωριστικές γραμμές, οι οποίες δεν βασίζονται σε ιδεολογίες αλλά σε αυτό που αποκαλείται «ταξικό μίσος» ή και απλό «μίσος».

Πώς μπορεί ο κ. Τσίπρας να επιζητεί συναίνεση όταν στο ζήτημα των Σκοπίων δεν επιδίωξε κανέναν διάλογο με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ούτε ένιωσε την ανάγκη να συγκαλέσει σύσκεψη πολιτικών αρχηγών πριν καν ξεκινήσει τις συνομιλίες με την πλευρά της ΠΓΔΜ ώστε να έχει στη φαρέτρα του μία εθνική γραμμή και κατά συνέπεια πρόσθετα διαπραγματευτικά όπλα; Ετσι είχαμε το παράδοξο να γνωρίζουν το περιεχόμενο της συμφωνίας των Πρεσπών ξένοι παράγοντες και ο Αρχιεπίσκοπος πριν από τους αρχηγούς των κομμάτων.

Το ίδιο συμβαίνει με τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται ως «συναίνεση» να θεωρηθούν αναθεωρητέα μόνο τα άρθρα που προτείνει η Κουμουνδούρου, αφήνοντας για παράδειγμα στις καλένδες τις αλλαγές στο άρθρο 16, που εισηγούνται αρκετά κόμματα της αντιπολίτευσης.

Για να μη μιλήσουμε για τα ζητήματα διαφθοράς όπου η κυβέρνηση ποιεί την νήσσαν στις καταγγελίες για τη ΔΕΠΑ και τον «Μανόλο», ενώ στήνει «απόσπασματα» για Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ με αιχμή τη Νovartis, όπου οι προστατευόμενοι μάρτυρες έχουν πάψει να είναι και «προστατευόμενοι» αλλά και αξιόπιστοι, καθώς αποκαλύπτονται πιέσεις ώστε η μαρτυρία τους να συνδεθεί με χρηματισμό πρώην υπουργών.
Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να αναζητήσει ευρύτερες συναινέσεις, δίνοντας όμως προτεραιότητα στις δυνάμεις της κοινωνίας.

Το αποκαλούμενο «φιλοευρωπαϊκό τόξο» έχει αποκτήσει πλέον κυρίαρχο ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Οι πολίτες θέλουν αλλαγή κυβέρνησης αλλά αυτό δεν αρκεί. Η επόμενη μέρα προϋποθέτει πρόγραμμα άμεσης εφαρμογής και κάποιους να εξηγούν την ανάγκη των αλλαγών.

Εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων

Τα στοιχεία της Στατιστικής Αρχής για τις εξελίξεις στην αγορά εργασίας δείχνουν ότι, εκτός από τον τουρισμό όπου οι αμοιβές και θέσεις εργασίας αυξήθηκαν στα χρόνια της κρίσης, στους υπόλοιπους τομείς της οικονομίας παρατηρείται σημαντική συρρίκνωση και στην απασχόληση και στις αποδοχές.

Στη μεταποίηση, η απασχόληση την περίοδο 2010-2018 μειώθηκε κατά 17%, ενώ ακόμη και το 2018, όπου είχαμε ανάπτυξη, η πτώση ήταν 0,2%. Σε ό,τι αφορά τις αποδοχές, οι βιομηχανικοί εργάτες είδαν ίδιο διάστημα τα εισοδήματά τους να μειώνονται κατά 15,8% ενώ πέρυσι καταγράφηκε μικρή ανάκαμψη κατά 3%.

Στον τουρισμό η απασχόληση στα χρόνια της κρίσης αυξήθηκε κατά 87% και κατά 3,4% το 2018, ενώ οι αμοιβές υπερδιπλασιάσθηκαν (λόγω και της αύξησης των εισφορών που υπολογίζονται στις μικτές αποδοχές). Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η εξάρτηση της οικονομίας από τον τουρισμό, όπου η συγκυρία παραμένει θετική, είναι μεγάλη, αλλά τα οφέλη από την ανοδική πορεία της κίνησης των ξένων επισκεπτών δεν διαχέονται στο σύνολο της αγοράς εργασίας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]