Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Τα «βοθροκάναλα», «οι πληρωμένοι δημοσιογράφοι», «οι πρωταθλητές των fake news» και οι κάθε είδους απειλές κατά δημοσιογράφων δεν προέρχονται από κείμενα ανώνυμων «μπαχαλάκηδων» στο διαδίκτυο, ούτε από συντάκτες προκηρύξεων τρομοκρατικών οργανώσεων αλλά είναι αποσπάσματα επίσημων ανακοινώσεων.

Ο πλουραλισμός έχει στοχοποιηθεί. «Oποιος δεν συμφωνεί μαζί μας είναι πουλημένος και φορέας ψεύτικων ειδήσεων», σύμφωνα με το κυρίαρχο πολιτικό δόγμα, το οποίο έχει ασπασθεί και τμήμα της κυβέρνησης. Οι τυφλές επιθέσεις στα μέσα ενημέρωσης και η αναγωγή των δημοσιογράφων περίπου ως «εχθρών της δημοκρατίας» παράγει τοξικά αποτελέσματα και οπλίζει όσους επενδύουν στην πολεμική και στο μίσος.

Από το χτύπημα στον Σκάι και στην Καθημερινή προκύπτουν τρία βασικά συμπεράσματα.

Πρώτον, υπάρχει μία νέα γενιά τρομοκρατών, καλά εκπαιδευμένων, όπως φαίνεται από τα χτυπήματα που επιλέγουν σε άριστα φυλασσόμενους χώρους, όπως είναι οι εγκαταστάσεις μέσων ενημέρωσης ή δικαστικών υπηρεσιών. Η εξάρθρωση της 17Ν δεν ξερίζωσε όλες τις φύτρες της τρομοκρατίας ενώ τα τελευταία 10 χρόνια έχουν δημιουργηθεί θύλακες, που θρέφονται από ένα ιδιότυπο καθεστώς «ανοχής» και ατιμωρησίας.

Ο εθισμός στη βία και η μετατροπή σε «καθημερινότητα» των επιθέσεων κατά πολιτικών στόχων και δημοσίων κτιρίων με βόμβες μολότοφ λειτουργεί ως «σχολή» για πιο σκληρές τρομοκρατικές ενέργειες.

Δεύτερον, η είδηση για το χτύπημα σε ένα μέσο ενημέρωσης αναπαράγεται από όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης με αποτέλεσμα να παγιώνεται η εντύπωση ότι στην Ελλάδα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας που σχετίζεται με τη «βαριά» τρομοκρατία αλλά και δημοκρατίας όταν επιλέγεται ως στόχος ένας τηλεοπτικός σταθμός.

Τρίτον, όλοι πρέπει να αναλογισθούν τις ευθύνες. Η πάταξη των τρομοκρατικών οργανώσεων δεν είναι μόνο υπόθεση της Ελληνικής Αστυνομίας, που οφείλει επιχειρησιακά να κάνει το καθήκον της και να στείλει στη Δικαιοσύνη τους βομβιστές. Η κοινωνία έχει ποτισθεί με το δηλητήριο του μίσους και του ακραία διχαστικού λόγου με συνέπεια οι έννοιες της ηθικής και της δικαιοσύνης να χάνονται μέσα σε ένα τοξικό νέφος.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Υπάρχει πλέον ανεκτικότητα ή και παθητικότητα απέναντι σε πράξεις ανομίας, σε βανδαλισμούς «συλλογικοτήτων», σε παραβιάσεις του πραγματικού ασύλου ιδεών στους πανεπιστημιακούς χώρους. «Τι κακό έχει μία μολότοφ; Αρκεί να μην είσαι σε λάθος μεριά», όπως έλεγε στη Βουλή χαριτολογώντας ο πρωθυπουργός.
Η βόμβα στον Σκάι μπορεί να έχει και ένα θετικό στοιχείο. Να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι η τοξικότητα δεν κάνει διαχωρισμούς, ούτε εκπτώσεις. Παραλύει συνολικά την κοινωνία και τη μετατρέπει σε ζούγκλα. Η απόσταση δεν είναι μακρινή, τα όρια έχουν ξεπερασθεί προ καιρού και το πολιτικό σύστημα πρέπει να αλλάξει παράγοντας θέσεις και όχι εκλύοντας δηλητήριο. Ως εδώ!

Την ίδια ώρα στην οικονομία

Και ενώ η επικαιρότητα περιστρεφόταν γύρω από το τρομοκρατικό χτύπημα, τα νέα από το μέτωπο της οικονομίας δεν ήταν καλά. Οι τραπεζικές μετοχές δέχθηκαν το καθιερωμένο πλέον σφυροκόπημά τους στο Χρηματιστήριο ενώ το επιτόκιο για το δεκαετές ομόλογο ανέβηκε στο 4,25%.

Το ανησυχητικό είναι ότι ενώ με τον διαφαινόμενο συμβιβασμό Ρώμης και Βρυξελλών οι πιέσεις στα επιτόκια των ιταλικών τίτλων εκτονώνονται δεν ισχύει το ίδιο για τα ελληνικά που ακολουθούν τη δική τους αυτόνομη πορεία. Ακόμη πιο ανησυχητικός ο εφησυχασμός της κυβέρνησης και η «ψευδαίσθηση» της κανονικότητας όταν το Δημόσιο παραμένει αποκλεισμένο στις αγορές και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την Εφορία αυξάνονται κάθε μήνα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Και έχουμε ακόμη μπροστά μας 5 μήνες μέχρι τις εκλογές…

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]