Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Δύσκολο να συμμαζευτεί η κατάσταση λένε ορισμένοι δημοσιολογούντες, αλλά μάλλον είναι και αυτοί επηρεασμένοι από το κλίμα της εποχής που επιτάσσει πως τίποτα δεν φτιάχνει και τίποτα δεν αλλάζει προς το καλύτερο.

Δεν είναι, όμως, αυτή νοοτροπία, δεν πρέπει η αστική τάξη, ο δημοκρατικός πολίτης να γονατίσει στις επιδιώξεις των λάτρεων του χάους γιατί αυτό που ζούμε σήμερα είναι ζοφερό, αλλά μπορούμε και χειρότερα.

Το Δόγμα του Χάους που είχε γίνει τόσο της μόδας τα πρώτα χρόνια της κρίσης έρχεται και επαληθεύεται. Μπροστά στις αλλεπάλληλες μπουνιές που έχουμε δεχθεί εδώ και δέκα χρόνια, τίποτα πλέον δεν μας συγκινεί, τίποτα δεν μας σοκάρει. Όλα αποτελούν απλές ειδήσεις που έρχονται και παρέρχονται στις οθόνες των smartphone. Μόνη κινητοποίηση ένα emoticon άντε και μία κοινοποίηση για να δαφνοστεφανώσουμε μία είδηση, ένα αξιοπερίεργο γεγονός από άλλο πλανήτη στο viral της ημέρας στην Ελλάδα του 2018.

Και σε όλα αυτά ο Έλληνας τι κάνει; Αδημονεί να σουρουπώσει και να πάει στην ασφάλεια του σπιτιού του, να χουχουλιάσει στον καναπέ του και να ζαβλακωθεί βλέποντας Netflix για να ξεκινήσει ο νέος κύκλος με το χάραμα της επόμενης ημέρας και την ανυπομονησία για λήξη του 8ώρου.

Φταίει και αυτός; Αμ δεν φταίει, το πολιτικό κεφάλαιο εξαντλήθηκε όπως εξαντλήθηκαν οι επιδοτήσεις της ΕΕ, όπως στέρεψαν οι μίζες και οι σακούλες με τα χρήματα. Τα χρήματα που έκαναν κύκλους μέσα από δαιδαλώδεις διαδρομές τραπεζικών παραθυριών που στερούσαν από την Ελλάδα πόρους μα και όραμα, αφού συντηρούσαν στην επιφάνεια φελλούς τιποτολόγους που κέρδιζαν ψήφους με τις παρόλες και τις μπούρδες αλλά μόλις κάθονταν στις καρέκλες είχαν σαν στόχο να την βουλιάξουν.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ, ούτε η οικονομία, ούτε τα capital controls είναι το ζητούμενο στην καθημαγμένη ελληνική κοινωνία. Το αυτονόητα ζητά και πρέπει να ζητά ο Έλληνας. Η επιστροφή στην κανονικότητα πρέπει να είναι το κεντρικό σύνθημα κάθε κόμματος που σέβεται τον εαυτό του και την χώρα.

Μια χώρα που δεν θα ξυλοκοπείται κανείς, ούτε πολίτης μα ούτε και αστυνομικός. Μία χώρα που δεν σπάνε αυτοκίνητα και δεν καταστρέφουν λεωφορεία και δημόσια περιουσία αλητάμπουρες που δεν μπορούν να κάνουν κουμάντο στο σπίτι τους και νομίζουν πως «μετρούν» μόλις βγουν παραέξω. Μια χώρα που οι Ρουβίκωνες θα είχαν θέση μόνο στα social media και δεν θα έκαναν διεθνώς ρεζίλι την χώρα. Μία χώρα που θα είχε πολιτικούς και δικαιοσύνη αντάξιους της ιστορίας της. Μία χώρα που θα λέει «κάθε πέρσι και χειρότερα» και όχι το αντίθετο. Τελεία και παύλα.

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι διευθυντής στο EleftherosTypos.gr

Ακολούθησέ τον στο Facebook

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]