Γράφει ο Γιώργος Κουμπαράκης

Σε μια κατάσταση αμφίβολης σταθερότητας και με τις αγορές να έχουν επίμονα προσκολλημένα το βλέμμα πάνω της και κυρίως στο κατά πόσο τηρεί τα όσα έχει συμφωνήσει, η ελληνική πλευρά, άλλως, η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να επιδοθεί σε ένα ανεύθυνο παιχνίδι προεκλογικών εξαγγελιών και παροχών αναιρώντας τα όσα έχει συμφωνήσει ότι θα πράξει με κίνδυνο να βάλει τη χώρα σε μια νέα περίοδο περιδίνησης.

Μια απόδειξη της ανεύθυνης στάσης της ελληνικής πλευράς είναι και η συζήτηση που έχει ενταθεί το τελευταίο διάστημα και αφορά στη μη εφαρμογή του μέτρου της μείωσης των συντάξεων. Ενα μέτρο που η ίδια η κυβέρνηση που το ψήφισε προσπαθεί τώρα να μην το εφαρμόσει.

Αντί να εστιάσει στη συζήτηση για το πώς θα αυξήσουμε το ΑΕΠ, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να μειώσουμε τις συντάξεις, για το πώς θα προσελκύσουμε το επενδυτικό ενδιαφέρον έτσι ώστε να δημιουργήσουμε νέες καλά αμειβόμενες και διατηρήσιμες θέσεις εργασίας οι οποίες θα ανασχέσουν το brain drain, για το πώς θα διευρύνουμε το κοινωνικό κράτος και για το πώς θα έχουμε ποιητικές δημόσιες υπηρεσίες προς τους πολίτες, η σημερινή κυβέρνηση αναλώνεται σε συζητήσεις που επιχειρούν ένα και μόνο πράγμα, να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις και το αποτέλεσμα της στάσης της αυτής είναι να μην παρατηρείται καμία απολύτως αλλαγή σε επίπεδο καθημερινότητας των Ελλήνων πολιτών.

Καμία αλλαγή επίσης συντελείται σε μια πολιτική που πήγε το επίδομα πετρελαίου θέρμανσης από τα 210 στα 58 εκατ. ευρώ ετησίως. Καμία αλλαγή σε μια πολιτική που μείωσε τους δικαιούχους στο μισό περιορίζοντας δραματικά τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια. Καμία αλλαγή δεν θα γίνει φέτος, σύμφωνα με πληροφορίες, στο επίδομα πετρελαίου θέρμανσης, του οποίου το ύψος θα είναι –όπως ακούγεται– 0,125 ευρώ ανά λίτρο πετρελαίου θέρμανσης. Γεγονός το οποίο σε συνδυασμό με τις φετινές τιμές του πετρελαίου που έχουν χτυπήσει κυριολεκτικά κόκκινο θα αναγκάσουν ένα δικαιούχο να πληρώσει 45% υψηλότερο πετρέλαιο θέρμανσης για να ζεστάνει το σπίτι του από ό,τι πλήρωνε τον Οκτώβριο του 2014.

Συνοψίζοντας σκέφτομαι όλα τα παραπάνω και καταλήγω πως η αλλαγή της κατάστασης σήμερα είναι ίσως περισσότερο επιτακτική από κάθε άλλη φορά και ο κίνδυνος να λέμε μετά από χρόνια «μεγάλωσα στην Ελλάδα της κρίσης, εάν θες να μάθεις πώς ήταν πήγαινε εκεί τώρα» είναι πιο υπαρκτός από κάθε άλλη φορά.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]