Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Όσο περίεργο κι αν μας μοιάζει σήμερα, η ελληνική κοινωνία την δεκαετία του ’80 ήταν συμπαθούσα ή έστω έδειχνε ανοχή στην 17 Νοέμβρη. Σε αυτό είχε συμβάλλει η δράση της, καθώς είχε αναλάβει τον ρόλο αυτόκλητου τιμωρού χουντικών. Τι έγινε, όμως, στις 26 Σεπτεμβρίου του 1989; Από όλους τους βασανιστές, τους χουντικούς και τους αντιδημοκράτες που ταλαιπώρησαν την Ελλάδα στην επταετία η 17Ν βρήκε να δολοφονήσει κάποιον νεοεκλεγέντα βουλευτή και μάλιστα μετριοπαθή;

Αυτή ήταν η πρώτη από τις τελευταίες ημέρες της τρομοκρατικής οργάνωσης, που θα δρούσε, όμως, ελεύθερα για πάνω από μία 10ετία ακόμα. Η ελληνική κοινωνία, πλέον, θα ήταν μέρα με την μέρα όλο και πιο μακριά της. Οι εκτελέσεις Μπακογιάννη και εν συνεχεία του Αξαρλιάν θα έδιναν στους Έλληνες να καταλάβουν πως με την τρομοκρατική οργάνωση ελεύθερη, δεν μπορούσε κανείς να αισθάνεται ασφαλής.

Η 17Ν δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη για την δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη. Ακόμα πιο αλγεινή εντύπωση έκανε η δικαιολόγηση της δολοφονίας στην 12σέλιδη προκήρυξη που απέστειλε στην Ελευθεροτυπία, λέγοντας πως: «Αποφασίσαμε λοιπόν να εκτελέσουμε τον απατεώνα και ληστή του λαού Μπακογιάννη. Ο κύριος αυτός είναι υπεύθυνος όχι μόνο γιατί έκλεψε τα πρώτα 60 εκατομμύρια του ιδρυτικού κεφαλαίου της Γραμμής αλλά και για τις εκατοντάδες εκατομμύρια που είτε έκλεψε μαζί με τον συνεργάτη του Κοσκωτά για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου Γραμμής, αλλά και για την αγορά μέσω της Γραμμής της Τράπεζας Κρήτης».

Σήμερα, 29 χρόνια μετά ο αρχιεκτελεστής της 17Ν κυκλοφορεί κατά περιόδους ελεύθερους με άδειες εκμεταλλευόμενος τις παροχές που του δίνει μία Πολιτεία την νομιμότητα της οποίας δεν αναγνωρίζει, ενώ η τρομοκρατία καλά κρατεί. Μπορεί η ελληνική κοινωνία να μην την υποστηρίζει, αλλά την βιώνει καθημερινά.

Η τρομοκρατία πλέον έχει κι άλλες μορφές. Από τα τρικάκια και τις μπογιές, μέχρι τις ληστείες, τα ναρκωτικά και τις σχέσεις με την μαφία και τους ποινικούς, όλα εξυπηρετούν έναν σκοπό: την υλοποίηση αντιδημοκρατικών ιδεών του φαιοκόκκινου μετώπου ενάντια στον κυρίαρχο λαό και την πρόκληση χάους με το λεγόμενο αντάρτικο πόλεως…

Υπάρχει, όμως, και η άλλη τρομοκρατία, που έχει ριζώσει στην ψυχή της κοινωνίας μας και την ασκούμε εμείς οι ίδιοι. Είναι η τρομοκρατία του «καλά του έκανε», αυτή που μας προκαλεί διχασμό ακόμα και για τα πιο αυτονόητα ζητήματα.

Αυτή που μας κάνει να στοχοποιούμε συμπολίτες μας επειδή διαφωνούν μαζί μας. Αυτή που κάνει υπουργούς να δημοσιοποιούν την διεύθυνση ατόμων που τόλμησαν να πουν πως η κυβέρνηση δεν χειρίστηκε σωστά ένα ζήτημα. Είναι η τρομοκρατία στα social media που μας κάνει να τσακωνόμαστε για το εάν ο δολοφόνος Κουφοντίνας παίρνει δικαίως άδεια από τις φυλακές, και μας κάνει να φτιάχνουμε γκάλοπ για το εάν έπρεπε ή όχι ο κοσμηματοπώλης της Ομόνοιας να λιντσάρει τον Ζακ Κωστόπουλο.

Η 17Ν μπορεί να εξαρθρώθηκε, τα κλωνοποιημένα υβρίδια που την ακολούθησαν μπορεί να είχαν την ίδια μοίρα, ωστόσο, εάν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι τότε η τρομοκρατία σε κάθε της μορφή δεν θα εξαφανιστεί από την καθημερινότητά μας.

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι διευθυντής στο EleftherosTypos.gr

Ακολούθησέ τον στο Facebook

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]