Προσπάθησε δηλαδή ο πρωθυπουργός να βγάλει τον εαυτό του και τον στενό πυρήνα των υπουργών του από το κάδρο των ευθυνών για την τραγική αντιμετώπιση της καταστροφικής πυρκαγιάς και την κάκιστη επικοινωνιακή διαχείριση τη μοιραία νύχτα, όταν η κυβέρνηση γνώριζε, αλλά επιχείρησε να κρύψει, ότι υπάρχουν νεκροί.
Προσπερνώντας το ζήτημα με μια χλιαρή αναφορά σε «πιθανά λάθη και παραλείψεις» της κυβέρνησής του, ο κ. Τσίπρας εξαπέλυσε μια ανοίκεια επίθεση εναντίον «όσων κυβέρνησαν για τέσσερις δεκαετίες, οι ίδιοι και οι οικογένειές τους», σαν να είχαν αυτές την ευθύνη για την έλλειψη συντονισμού, τις λανθασμένες εκτιμήσεις και την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που αποδείχθηκε ανίκανη να αντιμετωπίσει τη φωτιά και να σώσει τις ζωές που χάθηκαν.

Αλλά και τα μέτρα που εξήγγειλε για την αυθαίρετη δόμηση και τη διαχείριση των ρεμάτων είτε ήδη έχουν ανακοινωθεί και στο παρελθόν είτε έχουν δρομολογηθεί αλλά δεν έχουν πραγματοποιηθεί. Μακάρι να υλοποιηθούν, αλλά χρειάζονται πάρα πολλά χρόνια για να γίνουν και μάλιστα από ένα δυσκίνητο κρατικό μηχανισμό. Ομως δεν ακούσαμε ούτε ένα μέτρο για την αντιπυρική πρόληψη και τη δασοπροστασία, σαν να μην προκλήθηκε από πυρκαγιά η ανείπωτη τραγωδία.

Πρωθυπουργός και κυβέρνηση, ό,τι κι αν ισχυριστούν, δεν μπορούν να αποποιηθούν τις πελώριες ευθύνες τους, οι οποίες έχουν ονοματεπώνυμο. Και δεν είναι δυνατόν να συγκαλυφθούν ούτε από επικοινωνιακά παιχνίδια ούτε, πολύ περισσότερο, από απαράδεκτες δηλώσεις, όπως της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ που εγκάλεσε τους νεκρούς στο Μάτι ότι δεν είχαν εκπαιδευτεί και για αυτό κάηκαν ή πνίγηκαν. Ακόμα και η προπαγάνδα, το θράσος και η υποκρισία έχουν όρια. Ιδιαίτερα όταν έχουν να κάνουν με ανθρώπινες ζωές.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]