Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*
ΔΕΝ έχει σημασία αν η κυβέρνηση είναι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Τα ίδια είναι πιθανό να είχαν συμβεί ή να συμβούν και πάλι στο μέλλον όταν την ευθύνη της διακυβέρνησης μπορεί να έχουν η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ ή οποιαδήποτε άλλη παράταξη. Το ζήτημα δεν είναι κομματικό. Απλά η χειρότερη παθογένεια που υπάρχει στη χώρα μας είναι πως κυβέρνηση και κράτος είναι εδώ και διακόσια χρόνια ένα και το αυτό. Οπότε όταν συμβαίνει οποιαδήποτε τραγωδία και είναι απόλυτα λογικό να αναζητηθούν ευθύνες, τότε ψάχνοντας τις αστοχίες του κράτους ουσιαστικά εκείνη που πρέπει να απολογηθεί είναι η εκάστοτε κυβέρνηση.
ΤΟ αν η κυβέρνηση/κράτος φέρει ευθύνες και ποιες ακριβώς είναι αυτές θα αποδειχθεί στο προσεχές διάστημα. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, όμως, όλες οι κυβερνήσεις αυτοαποθεώνονται και δηλώνουν αυτοϊκανοποιημένες από το έργο τους. Και εδώ αρχίζει ο παραλογισμός. Με επιτυχία χρεοκοπήσαμε. Με επιτυχία μπήκαμε στα μνημόνια. Με επιτυχία δεν καταφέραμε ποτέ να φτιάξουμε σωστές δημόσιες υπηρεσίες. Με επιτυχία πνιγόμαστε στις πλημμύρες. Με επιτυχία καιγόμαστε στις φωτιές. Δεν έχει τύχει να ακούσω ποτέ κάποιον που κυβέρνησε να ομολογήσει το λάθος του, την αποτυχία του.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
ΤΗΝ ίδια στρατηγική του παρελθόντος ακολουθεί και η σημερινή κυβέρνηση, μόνο που το κάνει με ακόμα μεγαλύτερο θράσος. Θριαμβευτικά οδήγησε τη χώρα μισό βήμα στην έξοδο από το ευρώ το καλοκαίρι του 2015. Θριαμβευτικά υποτίθεται πως μας βγάζει τώρα από τα μνημόνια, ενώ έχει υπογράψει ένα μνημονιακού τύπου συμβόλαιο υποχρεώσεων της χώρας έως το 2066. Θριαμβευτικά πολέμησε στο παρελθόν τη διαπλοκή με την οποία διαπλέκεται σφιχταγκαλιασμένη σήμερα. Θριαμβευτικά διαχειρίστηκε τις πλημμύρες της Μάνδρας όπου πνίγηκαν 24 συμπολίτες μας. Και, τώρα, θριαμβευτικά διαχειρίστηκε την πυρκαγιά στο Μάτι, όπου τα θύματα κοντεύουν τα 100.
ΤΙ ακριβώς ισχυρίζονται το Μαξίμου και τα κυβερνητικά στελέχη του για τη μεγαλύτερη τραγωδία που βίωσε η χώρα, τουλάχιστον, την τελευταία εικοσαετία; Ποια είναι η γραμμή; Ηταν εμπρησμός, είχε δέκα μποφόρ, οι κάτοικοι του οικισμού είχαν κτίσει αυθαίρετα τα σπίτια τους, δεν υπήρχαν οδοί διαφυγής προς τη θάλασσα. Αλήθεια, υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι στην αντιμετώπιση μιας πυρκαγιάς ανάλογα με το αν είναι εμπρησμός ή έχει προκληθεί από οποιαδήποτε άλλη αιτία; Τα αυθαίρετα τώρα τα ανακάλυψαν; Τις οδούς διαφυγής ποιος έπρεπε να τις έχει φτιάξει; Και εν τέλει τι είπαν για τη διαχείριση; Πως θα έκαναν και πάλι ακριβώς τα ίδια! Και πως το φαινόμενο ήταν τόσο σφοδρό που δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστεί!
ΚΑΜΙΑ ευθύνη δεν έχουν; Δεν πρέπει το κράτος να προστατεύει τους πολίτες του; Αν αύριο μια οικογένεια με παιδιά θέλει να πάει σε οποιαδήποτε παραλία για μπάνιο τι θα πρέπει να κάνει; Να ελέγξει τη ρυμοτομία της περιοχής, να πάρει μαζί χάρτη με τις εξόδους διαφυγής και να κάθονται… σκοπιά μήπως δούνε κάπνο; Κι αν τελικά καούν ή πνιγούν; Ποιος φταίει, η οικογένεια; Γιατί αυτό ισχυρίζονται οι περισσότεροι υπουργοί. Παραλογισμός εκτός ορίων. Την ώρα που δεκάδες συμπολίτες μας κάηκαν, κάποιοι πολιτικοί με «καμένα» μυαλά μας κυβερνούν.
*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου