Γράφει η Αλίκη Κοτζιά

Αναφέρεται σε ισχυρούς ηγέτες, οι οποίοι ορισμένες φορές -ή συνεχώς- «φλερτάρουν» με τον αυταρχισμό. Μπορεί, σήμερα, τα δημοκρατικά καθεστώτα να υπερτερούν έναντι των αυταρχικών -σε σχέση με το 1940, ας πούμε- όμως ορισμένοι δημοκρατικά εκλεγμένοι ηγέτες ακολουθούν έναν εμφανή ή υφέρποντα λαϊκισμό.
Από τη Βενεζουέλα έως την Ουγγαρία, οι ηγέτες προπαγανδίζουν καθημερινά εναντίον αυτού του αγαθού που θα έπρεπε να είχαν πολύ υψηλά: της αληθινής Δημοκρατίας. Ακόμη και κάποιοι, που έχουν δώσει «εξετάσεις» στην Αριστερά, έχασαν το μονοπάτι στα μισά του δρόμου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτοί της Λατινικής Αμερικής.

Ο Νικολάς Μαδούρο στη Βενεζουέλα έχει αγκιστρωθεί στην εξουσία. Εκλέγεται μόνος του -αφού η αντιπολίτευση μποϊκοτάρει τις εκλογές- και συνεχίζει στο γνωστό μοτίβο: αυταρχισμός, διαφθορά και βίαιη καταστολή των αντιφρονούντων.

Την ίδια τακτική ακολουθεί πλέον και ο άλλοτε αριστερός αντάρτης, Ντιανιέλ Ορτέγα, στη Νικαράγουα. Ο πάλαι ποτέ μαρξιστής αντάρτης, αρχηγός των Σαντινίστας, που μάχονταν τη δικτατορία του Σομόζα, έχει αποκοπεί από το παρελθόν του -όπως και οι περισσότεροι ηγέτες της Λ. Αμερικής- και το μόνο που τον απασχολεί είναι η καρέκλα της εξουσίας. Η Νικαράγουα βιώνει πραγματικό «πογκρόμ» αντιφρονούντων, τους τελευταίους μήνες. Η βίαιη καταστολή των επαναλαμβανόμενων διαδηλώσεων έχει προκαλέσει πάνω από 180 νεκρούς κι εκατοντάδες τραυματίες. Ο άλλοτε ριζοσπάστης αριστερός προτιμά τώρα να τα έχει καλά με τους ισχυρούς επιχειρηματίες της χώρας του για να κρατηθεί στην εξουσία.

Κάπως έτσι «μεταλλάχθηκε» και ο άλλος αριστερός ηγέτης, ο Εβο Μοράλες, ο οποίος βρίσκεται στην εξουσία της Βολιβίας 12 χρόνια – άλλαξε μάλιστα και τους νόμους, για να μη χάσει την καρέκλα! Ο πρώτος ιθαγενής που εξελέγη πρόεδρος της Βολιβίας και μιλούσε για το δίκαιο των φτωχών, τώρα ετοιμάζεται να εγκαινιάσει ένα νέο «παλάτι», που το ονόμασε «Σπίτι του Λαού».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]