Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Είναι ένας… κοινωνικός προϋπολογισμός από μόνος του, φυσικά ανεπαρκής για να μπαλώσει τα τεράστια προβλήματα της μεγαλύτερης χώρας του αραβικού κόσμου: 1) Πολιτική καταπίεση. 2) Υπερπληθυσμός. 3) Οικονομική κρίση.

Ακόμη και τώρα που λατρεύεται σαν θεός, ο Σαλάχ είναι ό,τι και παλιά. Ενα παιδί φτωχών χωρικών από το Ναγκρίγκ, που κυκλοφορεί ανάμεσα στον κόσμο, πηγαίνει με τα πόδια στους θείους και τα ξαδέλφια του, είναι καταδεκτικός με όλους τους συγχωριανούς του. «Τον θυμάμαι από μικρό να παίζει με τα άλλα παιδιά σε αυτό το δρομάκι. Ο Θεός τον προίκισε με τεράστιο χάρισμα, αλλά δεν έγινε αλαζόνας», είπε μια ηλικιωμένη γειτόνισσά του στην ισπανική El Mundo.

Δεν είναι κρυφό στο Ναγκρίγκ των 15.000 κατοίκων ότι ο Μοχάμεντ Σαλάχ είναι ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα από μόνος του. Το ότι θέτει υπό την προστασία του νεαρούς Αιγύπτιους ποδοσφαιριστές, που θέλουν να κάνουν καριέρα στην Ευρώπη, είναι το λιγότερο. Στη γενέτειρά του χρηματοδοτεί μια ανθρωπιστική οργάνωση, που εξασφαλίζει ένα… ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα σε χήρες και διαζευγμένες. Οταν μαθεύτηκε το νέο χιλιάδες αναξιοπαθούσες από γειτονικές πόλεις και χωριά άρχισαν να συρρέουν μετά το κήρυγμα της Παρασκευής. Τα αιτήματα στη μάνα του πέφτουν βροχή κι εκείνος σπάνια τα αρνείται. Τελευταία του αγαθοεργία η δωρεά ενός ασθενοφόρου στο τοπικό νοσοκομείο.

Φυσικά, ο φιλεύσπλαχνος μπαλαδόρος δεν είναι ο Αμμων Ρα για να λύσει όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Σίσι (φτώχεια, επιστροφή του ΔΝΤ, τρομοκρατία…). Είναι όμως κι αυτός «μια κάποια λύσις», που θα έλεγε ο Αλεξανδρινός.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]