Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Στο τελευταίο τεύχος του Journal of High Energy Physics δημοσιεύτηκε ένα άρθρο που συνέγραψαν τον Μάρτιο ο Χόκινγκ με τον Τόμας Χέρτογκ, του βελγικού πανεπιστημίου Λόιβεν.

Εκεί υποστηρίζουν ότι ο μηχανισμός γένεσης συμπάντων είναι απλούστερος από ό,τι φανταζόμαστε. Δηλαδή, τα πολλαπλά σύμπαντα που κατορθώνουν να ενηλικιωθούν ξεπερνώντας το αρχικό τους στάδιο είναι σε γενικές γραμμές παρόμοια με το δικό μας. «Τα χαρακτηριστικά του δικού μας, ορατού σύμπαντος μάλλον δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας στο πολυ-σύμπαν» (σ.σ.: το σύνολο των μικρότερων συμπάντων στα οποία ανήκει και το δικό μας), εξήγησε τον πυρήνα της θεωρίας ο καθηγητής Ντέιβιντ Κάιζερ του ΜΙΤ.

Κατά τους αστροφυσικούς η θεωρία του Χόκινγκ δεν είναι εντελώς καινούργια ούτε τόσο ριζοσπαστική. Αποτελεί όμως μια μικρή ένδειξη ότι ο διασημότερος ίσως επιστήμονας στον κόσμο, μετά τον Αϊνστάιν, διαισθάνθηκε προς το τέλος του βίου του ότι υπάρχει κάτι σαν αόρατη τάξη – ομοιομορφία; -πείτε το όπως θέλετε- σε αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας ως μακρόκοσμο. Σαν να υπάρχουν κάποια σταθερά αίτια στο κοσμικό συνεχές που παράγουν στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα ίδια αποτελέσματα. Επομένως, ακόμη κι αν υπάρχουν άπειρα σύμπαντα το «καλούπι» τους βγήκε από την ίδια μήτρα.

Η θεωρία «Χόκινγκ-Χέρτογκ» (ας την ονομάσουμε έτσι) δεν επαληθεύτηκε πειραματικά και πολλοί την αμφισβητούν. Ως το τέλος της ζωής του ο Στίβεν Χόκινγκ δεν πίστευε στον Θεό ούτε στο επιστημονικό του υποκατάστατο – τη Θεωρία του Ευφυούς Σχεδιασμού. Περιγελούσε τους πιστούς ως «ανθρώπους που φοβούνται το σκοτάδι». Ο ίδιος μπορεί να μη φοβόταν το σκοτάδι, αλλά την ιδέα ενός χαοτικού Κόσμου φαίνεται πως δεν την άντεχε…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]