Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Κρίσιμο και το Εurogroup την επόμενη εβδομάδα. Αλλά σίγουρα θα είναι ακόμα πιο κρίσιμες οι διαπραγματεύσεις του Ιουνίου. Θα εφαρμοστεί το «γαλλικό κλειδί» για τη ρύθμιση του χρέους, που προβλέπει τη ρήτρα ανάπτυξης. Ή μήπως όχι; Θα μπει το ΔΝΤ ή θα φύγει; Κι αν τελικά δοθεί παράταση στη λήξη του τρίτου μνημονίου, όπως διαρρέουν γερμανικά μέσα ενημέρωσης;

ΟΛΑ τα παραπάνω θα καθορίσουν τόσο το πολιτικό παιχνίδι όσο και τον χρόνο των εκλογών. Ο,τι κι αν συμβεί ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του θα πανηγυρίσουν πως αυτό που συμφώνησαν ήταν το καλύτερο για τη χώρα. Αλλά, μια στιγμή. Υπάρχουν κάποιοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που διαφοροποιούνται. Λένε πως δεν υπάρχει καμία έξοδος από τα μνημόνια, πως θα πετσοκοπούν οι συντάξεις, πως έρχονται βαριά χρόνια και δύσκολα μέτρα. Προφανώς το κάνουν τόσο για λόγους εσωκομματικών ισορροπιών όσο και για να παίξουν τον ρόλο του «αμορτισέρ» στις κοινωνικές αντιδράσεις, ανακάλυψαν ότι όσα υπόσχεται η κυβέρνηση δεν μπορούν να υλοποιηθούν. Από την άλλη, όμως, εκείνοι πού βρίσκονταν όταν ψηφίστηκαν όλα αυτά τα μέτρα; Δεν γνώριζαν τόσο καιρό το τι έρχεται; Γιατί για μια ακόμη φορά κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας;

ΤΟ ζήτημα, όμως, δεν είναι τα πολιτικά παιχνίδια. Ισως πλέον να μην είναι μείζον ούτε οι τεχνικές λεπτομέρειες της υποτιθέμενης εξόδου από τα μνημόνια, οι οποίες θα προκύψουν ύστερα από όλες αυτές τις «κρίσιμες» συνεδριάσεις.

ΤΟ ζήτημα είναι πως μέχρι το 2023 θα εφαρμοστούν σκληρά μέτρα και πως η επιτροπεία θα διαρκέσει πολλά χρόνια, ίσως και δεκαετίες. Η επώδυνη μνημονιακή πολιτική θα συνεχίσει να εφαρμόζεται ύστερα από τις παλινωδίες του ΣΥΡΙΖΑ. Ασχετα αν θα βγούμε τυπικά από το τρίτο μνημόνιο στις 20 Αυγούστου ή κανά τρίμηνο αργότερα. Οι συντάξεις θα μειωθούν δραστικά από την 1η Ιανουαρίου 2019. Αλλά και παράταση κάποιους μήνες να δοθεί, αλήθεια, θα υπάρχει κάποιο κέρδος πέρα από το πολιτικό; Ή ακόμα κι αν δεν εφαρμοστεί η μείωση αφορολόγητου από το 2019. Και τι έγινε; Θα εφαρμοστεί από το 2020.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ας ξεκολλήσουμε από το καθημερινό πολιτικό παιχνίδι και ας δούμε τη μεγάλη εικόνα. Ας συνειδητοποιήσουμε την επώδυνη εποχή στην οποία ετοιμαζόμαστε να μπούμε. Τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα. Και μην πει κανείς τι άλλο θα μπορούσαμε να πάθουμε, γιατί το βιώσαμε το 2015. Αν θέλουμε κάποια στιγμή στο μέλλον να υπάρξει «καθαρή έξοδος» πρώτα θα πρέπει να σταματήσουν οι αυταπάτες και οι απάτες και να ειπωθούν καθαρές κουβέντες. Οσο δεν αποφασίζουμε πως θα πρέπει να υλοποιηθούν ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν την οικονομία, τη χώρα και τη νοοτροπία, λύση δεν θα υπάρξει.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου