Γράφει ο Ιωάννης Γεωργίου Σαρίδης*

Αυτό περίπου συμβαίνει τις τελευταίες μέρες στη Νέα Υόρκη, στο κτίριο της έδρας των Ηνωμένων Εθνών. Ανάμεσα στα όσα προορίζονται για την πυρά, ξεχωρίζουν τα αντίγραφα της περίφημης Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών. Πρόκειται για εκείνο το χαρτί που μιλάει για την υποχρέωση διαφύλαξης της Παγκόσμιας Ειρήνης, κάνει λόγο για τον σεβασμό απέναντι στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και εγγυάται την προστασία των αναφαίρετων  Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Δίπλα του περιμένουν να καούν τα κείμενα που υπερασπίστηκαν με το αίμα τους όσοι -όπου και όποτε- πίστεψαν στα ιδεώδη της Γαλλικής Επανάστασης για Ισότητα, Ελευθερία και Αδερφοσύνη. Μαζί με αυτά περιμένουν να καούν και η Αμερικανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, η αγγλική Magna Carta αλλά και πολλά άλλα κείμενα του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και του δυτικού πολιτισμού. Κείμενα που περιόριζαν την μονομερή αυθαίρετη χρήση βίας και την κατάχρηση εξουσίας από τους κυβερνώντες.

Εδώ και μια εβδομάδα, από την Δευτέρα του Πάσχα, οι συνεδριάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών έχουν αποκτήσει δραματικό χαρακτήρα. Αφορμή (όχι όμως και αιτία) για τα όσα επικίνδυνα συμβαίνουν και παρακολουθεί αμήχανη η διεθνής κοινότητα αποτέλεσαν οι αναφορές που είδαν το φώς της δημοσιότητας την Μεγάλη Παρασκευή για χρήση χημικών όπλων σε ένα προάστιο της Δαμασκού καθώς και οι εικόνες που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο με ανθρώπους σε έξαλλη κατάσταση να υποφέρουν.

Υπήρχε ήδη σε εξέλιξη έντονη δημόσια συζήτηση για τη χρήση χημικών καθώς δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ο πρόεδρος Τραμπ εξαπέλυε για πρώτη φορά τους πυραύλους του κατά των εγκαταστάσεων παρασκευής χημικών όπλων στα εδάφη της Συρίας, ούτε είναι και μακρινό το καλοκαίρι του  2014, τότε που νότια της Κρήτης καταστρέφαμε το χημικό οπλοστάσιο του Άσαντ.

Η υπόθεση δε με τον ρώσο διπλό πράκτορα και την κόρη του που εξελίσσεται τον τελευταίο καιρό στο Λονδίνο έχει αναδείξει την πραγματική κατάσταση των αγγλορωσικών σχέσεων για τα ζητήματα χρήσης τοξικών παραγόντων και το εύρος δράσης των μυστικών τους υπηρεσιών. Οι αναφορές αυτές λοιπόν ήταν αυτό που λέμε το κερασάκι στην τούρτα…

Οι ΗΠΑ εργάζονταν σκληρά και προσπαθούσαν εδώ και πολύ καιρό να συντάξουν σε συνεργασία με δεκάδες άλλες χώρες ένα προσχέδιο ψηφίσματος με σκοπό να το περάσουν ομόφωνα από το ΣΑ βάσει του οποίου θα δημιουργηθεί ένα νέος διεθνής ανεξάρτητος ελεγκτικός μηχανισμός με αποκλειστική αρμοδιότητα να αποφαίνεται για το αληθές ή μη περιεχόμενο τυχόν αναφορών και καταγγελιών για χρήση χημικών όπλων και την ευθύνη να υποδεικνύει τους εκάστοτε ενόχους.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτή η προσπάθεια των Αμερικάνων για τη δημιουργία ενός τέτοιου μηχανισμού έχει κίνητρο την εξιλέωση για τα ψέματα πάνω στα οποία στηρίχτηκε ο πόλεμος κατά του Ιράκ, περί κατασκευής και αποθήκευσης όπλων μαζικής καταστροφής. Με αφορμή λοιπόν τα όσα έγιναν ή δεν έγιναν στη Δαμασκό, οι ΗΠΑ έφεραν εκτάκτως προς ψήφιση την Δευτέρα του Πάσχα αυτό το προσχέδιο.

Η Ρωσία αμέσως κατηγόρησε τις ΗΠΑ πως βιάστηκαν να το φέρουν προς ψήφιση. Παρουσίασε το επιχείρημα πως οι ΗΠΑ έπρεπε να έχουν εξασφαλίσει πρώτα την ύπαρξη ομοφωνίας ανάμεσα στα μέλη του ΣΑ και αντέδρασε προχωρώντας στην κατάθεση ενός δικού της προσχεδίου το οποίο ισχυρίστηκε ότι πετυχαίνει τον ίδιο ακριβώς σκοπό (τη δημιουργία δηλαδή αυτού του ανεξάρτητου μηχανισμού ελέγχου για τα χημικά) αλλά με καλύτερο τρόπο από ότι προτείνουν οι ΗΠΑ. Τελικά διεξήχθη ψηφοφορία την επόμενη μέρα αλλά χωρίς ουσία καθώς η Ρωσία άσκησε βέτο στο αμερικάνικο σχέδιο και η Αμερική καταψήφισε μαζί με πολλούς από τους συμμάχους της, το ρωσικό σχέδιο.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να φανεί ξεκάθαρα πόσο ανίσχυρος είναι στην πραγματικότητα ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και σε τί κατάσταση εξαιρετικής αστάθειας έχει περιέλθει η διεθνής διπλωματία. Την αποτυχία της ψηφοφορίας ακολούθησαν οι τα απειλητικά τιτιβίσματα του προέδρου Τράμπ για τις έξυπνες, όμορφες και καλές ρουκέτες του τις οποίες θα εξαπολύσει στο όνομα του Ανθρωπισμού κάποια στιγμή σύντομα καθώς και οι έκτακτες συνεδριάσεις, συσκέψεις, διασκέψεις κάθε είδους πολεμικών συμβουλίων σε όλη την Ευρώπη. Και κάπως έτσι βρεθήκαμε να κρατάμε την αναπνοή μας…

Πολλές ήταν οι χώρες που προσπάθησαν να εκφράσουν  την αγανάκτηση τους για τα όσα παράλογα συμβαίνουν. Σύμφωνα με τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ αφενός η απειλή μονομερούς χρήσης βίας είναι παράνομη, αφετέρου καμμία επιθετική στρατιωτική ενέργεια κρατικής οντότητας δεν είναι νόμιμη εκτός εάν έχει την ομόφωνη έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αν λοιπόν οι δυτικοί επιτεθούν θα παραβιάζουν εμπράκτως τη διεθνή νομιμότητα. Από την άλλη δεν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια για το τί πραγματικά συμβαίνει στη Συρία, αν οι ρώσοι συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το βέτο για να στραγγαλίζουν τις διαδικασίες. Λίγες όμως είναι εκείνες οι χώρες που θα μπορούσαν να υψώσουν ανάστημα είτε απέναντι στις ΗΠΑ, είτε απέναντι στη Ρωσία.

Εκείνη που ξεχώρισε ήταν η Σουηδία (πολλοί θυμήθηκαν τον Ούλωφ Πάλμε ακούγοντας τον σουηδό εκπρόσωπο) καθώς η δική της προσπάθεια επικεντρώθηκε στο να υπάρξει χειροπιαστό αποτέλεσμα και ξεκίνησε να συντάξει η ίδια ένα νέο προσχέδιο που να γεφυρώνει τις αμερικανορωσικές διαφορές. Αν ο διάλογος είναι ακόμα ζωντανός και αν υπάρχει μια ελπίδα σήμερα να επανέλθει η λογική, αυτή εντοπίζεται στην πρωτοβουλία της Σουηδίας η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις ώρες με σκοπό να διασφαλιστεί η διεθνής Ειρήνη και Ασφάλεια μέσω ενός κοινού ομόφωνου ψηφίσματος του ΣΑ.

Ο λόγος που μας ενδιαφέρει εμάς ως Ελλάδα λίγο παραπάνω από τους υπόλοιπους, το τί συμβαίνει στη Νέα Υόρκη και το αν τελικά θα καούν αυτά χαρτιά είναι απλός. Ακριβώς αυτό περιμένει ο Ερντογάν για να μας επιτεθεί. Τη στιγμή που θα ανάψει το σπίρτο και θα αρπάξουν φωτιά τα κείμενα του διεθνούς δικαίου, αυτά που η χώρα μας προτάσσει ως ασπίδα απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, την ίδια στιγμή θα σκάει τουρκικό μπουρλότο στο Αιγαίο.

*Ο Ιωάννης Γεωργίου Σαρίδης είναι βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης με την Ένωση Κεντρώων

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]