ΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ είναι ήδη πολλά. Με κορυφαία, την αποδεδειγμένα πια αποτυχημένη έως ολέθρια επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα σε συνδυασμό με το αιφνίδιο και χωρίς σοβαρή προετοιμασία άνοιγμα του Σκοπιανού. Και βέβαια, τους χειρισμούς των υποθέσεων του διεμβολισμού του σκάφους του Λιμενικού στα Ιμια και των 2 Ελλήνων στρατιωτικών. Η κυβέρνηση ουσιαστικά έχει ακόμα τα μυαλά του 2015, όταν νόμισε ότι θα… άλλαζε την Ευρώπη ή ότι… θα μας παρακαλάνε για να μας δανείσουν. Μόνο που αυτά τα μυαλά τώρα νόμισαν ότι μπορούσαν να αγγίξουν τα εξαιρετικά ευαίσθητα εθνικά θέματα και μάλιστα σε ένα πολύ αρνητικό κι εύφλεκτο διεθνές περιβάλλον. Στο πλαίσιο της ίδιας αφελούς και τυχοδιωκτικής λογικής, «αφού θέλω, μπορώ». Αυτά είναι ωραία για φοιτητικά αμφιθέατρα ή χαλαρές κουβέντες καφενείου. Δεν είναι όμως ούτε εξωτερική ούτε αμυντική πολιτική.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ είναι ήδη ορατά. Επιδείνωση των δεδομένων, αβεβαιότητα, αντιφάσεις και αναποτελεσματικότητα. Το περίεργο είναι ότι μετά το αρχικό ξάφνιασμα και της ίδιας της κυβέρνησης από τις συνέπειες των καμωμάτων του τριδύμου Τσίπρα-Κοτζιά-Καμμένου, η κυβέρνηση έχει αρχίσει και δείχνει ότι «βολεύεται» με την «ανακατωσούρα» στα εθνικά θέματα. Αλλωστε όλα τα αφηγήματα που προσπάθησε να ψελλίσει («καθαρή έξοδος»-βελτίωση της οικονομίας και της καθημερινότητας-σκανδαλολογία, με αιχμή τη Novartis) είτε κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι ή κατέληξαν γρήγορα να γίνουν ανέκδοτα.

Η ΕΥΛΟΓΗ ανησυχία των πολιτών και η δικαιολογημένη ανασφάλειά τους -όπως φαίνεται ότι εκτιμούν κάποιοι στο Μ. Μαξίμου- μπορούν να βγάλουν τον ΣΥΡΙΖΑ από την πολιτική απομόνωσή του και να ξαναανακατέψουν την τράπουλα. Είναι σαν να αναζητά η κυβέρνηση καταφύγιο στην ανασφάλεια, που η ίδια προκάλεσε στους πολλούς, «παίζοντας» με τα εθνικά θέματα. Κάτι τέτοιο, όμως, είναι ο ορισμός της ανευθυνότητας και του πολιτικού τυχοδιωκτισμού.

Ασέβεια…

Είναι, το λιγότερο, ασέβεια ο τρόπος που ο υπ. Εθνικής Αμυνας ανακοίνωσε τον θάνατο του Ελληνα πιλότου. Ασέβεια στον νεκρό, ασέβεια στην οικογένειά του, ασέβεια στο δημόσιο αίσθημα και ασέβεια στη θεσμική τάξη των πραγμάτων. Προφανώς για λόγους αυτοπροβολής, ο Π. Καμμένος «έτρεξε» να ανακοινώσει το τραγικό γεγονός με ένα tweet στον προσωπικό του λογαριασμό. Τον γνωστό λογαριασμό στο twitter, στον οποίο -όπως έχει πει ο ίδιος- κατά καιρούς «παίζει» ο γιος του. Στον λογαριασμό που έχει φιλοξενήσει από οχετό ύβρεων κατά πολιτικών του αντιπάλων, μέχρι την περίφημη γραβάτα. Από εκεί έσπευσε ο υπ. Εθνικής Αμυνας να ανακοινώσει τον θάνατο ενός πιλότου της ΠΑ, εν ώρα καθήκοντος… Δεν περίμενε, ως όφειλε, το ΓΕΕΘΑ ή την Πολεμική Αεροπορία να ανακοινώσουν επισήμως και δεόντως το τραγικό γεγονός. Αντιθέτως, έσπευσε να το «εκμεταλλευτεί» επικοινωνιακά, καπηλευόμενος ουσιαστικά τον θάνατο ενός 34χρονου παλληκαριού, που είχε συμμετάσχει σε αναχαίτιση τουρκικών μαχητικών… Πρόκειται για βλάσφημη συμπεριφορά, η οποία βεβαίως υποδηλώνει πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει κανείς, ευρισκόμενος ήδη πολύ χαμηλά, λόγω της προσωπικής συμπεριφοράς του.

Από πρωθυπουργός… τομεάρχης -1

Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι ο Γ. Παπανδρέου πήρε τον ρόλο του τομεάρχη Εξωτερικών και Αμυνας του «Κινήματος Αλλαγής», αλλά ότι το ζήτησε! Κι εφόσον το ζήτησε, λογικό ήταν να του δοθεί. Ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας δεν ανέλαβε τον ρόλο του υπουργού Εξωτερικών ή του υπουργού Εθνικής Αμυνας, όπως ίσως θα μπορούσε, σαν «απλός στρατιώτης» της παράταξής του. Καταδέχθηκε να αναλάβει… τομεάρχης. Και μάλιστα σε μια περίοδο που το «Κίνημα Αλλαγής» επιχειρεί μια ανανέωση κι ένα φρεσκάρισμα της εικόνας του, επιλέγοντας έναν 30άρη για γραμματέα του κι έναν 35άρη για εκπρόσωπο Τύπου… Ισως, όμως, αυτό που τον οδήγησε στο να γίνει «από δήμαρχος κλητήρας» είναι η επιθυμία του να μπει ξανά στο «μεγάλο παιχνίδι».

Από πρωθυπουργός… τομεάρχης -2

Σύμφωνα με πληροφορίες, μάλιστα, ο Γ. Παπανδρέου «προσφέρεται» να γίνει μεταβατικός πρωθυπουργός μέχρι να ανακάμψει ο Α. Τσίπρας από την επερχόμενη ήττα του. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι τέτοιο, ώστε να απαιτείται η συνεργασία 3 ή και περισσοτέρων κομμάτων για τον σχηματισμό κυβέρνησης με «τρίτο πρόσωπο». Κάτι που δεν προκύπτει από καμία δημοσκόπηση. Ωστόσο ο Γ. Παπανδρέου είναι αποφασισμένος να ρίξει το όποιο βάρος τού έχει απομείνει στη μετεκλογική σύγκλιση του «Κινήματος Αλλαγής» με τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι με τη Ν.Δ.

Σε «τοίχο» για το Σκοπιανό

Κατώτερα των προσδοκιών της κυβέρνησης ήταν τα αποτελέσματα της χθεσινής συνάντησης του Ν. Κοτζιά με τον Σκοπιανό ομόλογό του Ν. Ντιμιτρόφ. Γι’ αυτό και ο Ν. Κοτζιάς, στις δηλώσεις που έκανε μετά τη συνάντηση, μίλησε μεν για «θετικά βήματα», αλλά η αλήθεια ήταν σε άλλο σημείο των δηλώσεών του: «Οσο πιο κοντά ερχόμαστε και λύνουμε όλα τα ζητήματά μας, απομένουν όλο και λιγότερα θέματα για συζήτηση, αλλά αυτά είναι και τα πιο δύσκολα». Σοφόν το σαφές. Καθώς ο ΥΠΕΞ, εμμέσως πλην σαφώς, ομολόγησε ότι «έπεσε σε τοίχο», ως προς την αλλαγή του συντάγματος της ΠΓΔΜ. Οπότε, το μόνο που συνεχίζει να «παίζεται» είναι το blame game, δηλαδή σε ποιου τα χέρια θα μείνει ο «μουτζούρης» της μη λύσης του Σκοπιανού.

Απορίες

1. Αληθεύει ότι ο Γ. Ραγκούσης θέλει διακαώς να γίνει ο διάδοχος του Δ. Τζανακόπουλου;

2. Χάθηκε «μόνο» ένα παλικάρι και ένας σπουδαίος πιλότος;

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]