Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΥΣΤΕΡΑ από 550 ημέρες παραμονής στο Μαξίμου, η πολιτική μοναξιά του πρωθυπουργού είναι τρομακτική. Ολη η πρώην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ τον έχει εγκαταλείψει, αλλά όπως είπε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός επρόκειτο για «αδαείς που είχα στο κόμμα μου». Μαζί τον εγκατέλειψαν και τα αριστερά – ακτιβιστικά κοινωνικά κινήματα, αφού διαπίστωσαν πως το «δεν πληρώνω» που υποσχόταν έγινε «πληρώστε, έχετε δεν έχετε» αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας. Τον εγκατέλειψαν ακόμα και το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι που κατά περιόδους φλέρταραν με την ιδέα της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΠΟΙΟΙ έχουν παραμείνει «κοντά» στον Αλέξη Τσίπρα, στηρίζοντάς τον είτε άμεσα είτε έμμεσα; Ο σύμμαχός του στην αριστεροακροδεξιά συγκυβέρνηση Πάνος Καμμένος και ο Βασίλης -πότε θα γίνει οικουμενική να γίνω υπουργός- Λεβέντης.

ΧΘΕΣ, εμφανίστηκαν και άλλοι δύο πρόθυμοι. Ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Φώτης Κουβέλης. Και οι δύο εξοστρακίστηκαν από το πολιτικό σκηνικό με εκκωφαντικό τρόπο. Ο ΓΑΠ κατάφερε να εξαϋλώσει το θριαμβευτικό 44% του ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο του 2009 και να καταλήξει ως αρχηγός του ΚΙΔΗΣΟ, πλέον, να συγκεντρώνει μόλις 2,4% στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου. Ο Κουβέλης έφτασε τη ΔΗΜ.ΑΡ. στο 6% το 2012 και πριν από 18 μήνες κατάφερε να πάρει μόλις 0,48%.

ΚΙ ΟΜΩΣ οι δύο εξοστρακισθέντες προσπαθούν να επιστρέψουν στα πολιτικά δρώμενα. Ο ΓΑΠ «ψάχνεται» για συνεργασίες και ο Κουβέλης θέλει να γίνει υπουργός. Ετσι και αλλιώς έχουν πολλά κοινά με τον πρωθυπουργό. Ο Τσίπρας όπως ο ΓΑΠ έγινε πρωθυπουργός υποσχόμενος «λεφτά υπάρχουν». Αφήστε που λατρεύουν και οι δύο τα δημοψηφίσματα, ενώ κατάφεραν μέσα σε 7 μήνες να οδηγήσουν τη χώρα στο Μνημόνιο 1 και 3 αντίστοιχα. Ο Κουβέλης από την άλλη περιμένει κάποια στιγμή να επιβραβευθεί από τον πρώην σύντροφό του για τη μη εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας τον Δεκέμβριο του 2014. Ετσι είναι αυτές οι συμμαχίες. Δείξε μου τους συντρόφους σου για να δω τι σόι πολιτικός είσαι, που θα έλεγαν και στην Αριστερά.