Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα τον θυμόταν ο Αλέξης Τσίπρας. Θα θυμόταν ότι για «το μαύρο της ΕΡΤ» είχε παραιτηθεί από την κυβέρνηση συνεργασίας το 2013. Δήθεν δεν είχε συμφωνήσει με τον Σαμαρά και με τον Βενιζέλο. Ομως από βραδύς είχε υπερθεματίσει να κλείσει η ΕΡΤ. Αλλά το πρωί φοβήθηκε…

Δεν μπορεί. Κάποια στιγμή θα θυμόταν ο Αλέξης ότι, ενώ είχε συμφωνήσει με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, Αύγουστο 2014, να είναι αυτός υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα -για να μην πέσει η Ελλάδα στα βράχια- εντέλει, τοις Τσίπρα ρήμασι πειθόμενος, το… ξέχασε. Το θυμόντουσαν όμως πάντα όλοι οι άλλοι, όπως ο έντιμος Σπύρος Λυκούδης.

Πάντως, αυτός πρωτοστάτησε να μην εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Να πάει η χώρα σε εκλογές. Να πάρει τη διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε καταγγείλει ως κόμμα… εξωκοινοβουλευτικό. Περασμένα ξεχασμένα. Μήπως και φανταζόταν ότι μπορούσε ποτέ ο λαός να εμπιστευθεί τον ΣΥΡΙΖΑ;

Τα είχε σπάσει με τον Τσίπρα τον Ιούνιο του 2010, όταν αποχώρισε από τον ΣΥΝ. Μπορεί να είχε δηλώσει ότι δεν του ταίριαζε η αντιευρωπαϊκή πορεία του ΣΥΝ με τα γκρουπούσκουλα… Οτι ένιωθε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΩΜΕΝΟΣ με τους συντρόφους του, της Ανανεωτικής Αριστεράς, που «εγκατέλειψαν την Κουμουνδούρου κι έτσι απελευθέρωσαν και συσπείρωσαν πολλαπλάσιες δυνάμεις».

Αλλά από τότε πόσες πράξεις έμπρακτης συγγνώμης είχε αναγκαστεί να κάνει για να αποδείξει στον Τσίπρα τη μεταμέλειά του; Αυτός μόνον ήξερε πόσες προσβολές δέχτηκε. Ακόμη και σε εκδηλώσεις πρώην συντρόφων-ανανεωτών γλιστρούσε στην αίθουσα και καθόταν πίσω πίσω. Τον χαιρετούσαν σπάνια κι αυτό τυπικά.

Τρία χρόνια και δυο μήνες! Επιτέλους. Το τηλέφωνο χτύπησε. ο Αλέξης τον θυμήθηκε! Χάρηκε χαρά μεγάλη που επιτέλους θα μπει κι αυτός, ο αποσυνάγωγος της πολιτικής ζωής, στην κυβέρνηση. Θα τον ξαναπούν υπουργό, παρουσιάζοντας όπλα.

Αλλά είναι αυτό η δικαίωσή του για την προδοσία του, όπως λένε οι άλλοι, για την προσφορά, όπως λέει αυτός, στον Τσίπρα, ρίχνοντας την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, ή είναι γελοιοποίηση; Υπό τον Καμμένο; Από δω και πέρα θα εμφανίζεται για να δικαιολογεί τις πράξεις Καμμένου; Στο ρόλο Βίτσα, που έγινε… Μουζάλας;

Τι είχε πει για τον Καμμένο: «Συμμαχία της Αριστεράς με στήριξη του κ. Καμμένου δεν νοείται και δεν την συζητάμε». Μήπως έτσι τον εξευτελίζει ο Αλέξης; Δεν βαριέσαι. Πάσα προσφορά δεκτή…

Αλλά για πόσο ακόμη; Κι αυτός το βλέπει. Δεν στέκεται η κυβέρνηση. Παραπαίει από τα σκάνδαλα. Πέφτουν και την πλακώνουν. Αλλά, αν ζητούσε από τον Τσίπρα να τον βάλει μετά στο Επικρατείας; Αυτό θα είναι… δικαίωση. Οχι;

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου