Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΤΟ Μαξίμου όχι μόνο επιχειρεί να υποβαθμίσει τα προβλήματα της οικονομίας, αλλά συγχρόνως προσπαθεί να φτιάξει ένα σκηνικό παραδεισένιο. Το μεγαλύτερο λάθος που κάνει είναι ότι για μια ακόμη φορά δημιουργεί ψευδείς προσδοκίες στην κοινωνία,, που δυστυχώς θα φουσκώσουν νέα κύματα οργής όταν θα κληθεί να αντιμετωπίσει την επώδυνη πραγματικότητα στα επόμενα χρόνια.

ΤΙ λέει η κυβέρνηση; «Στις 20 Αυγούστου βγαίνουμε οριστικά και αμετάκλητα από τα Μνημόνια. Η χώρα θα έχει τη δυνατότητα να δανείζεται από τις αγορές, γι’ αυτό και δεν υπάρχει νόημα στο να ζητήσει προληπτική γραμμή στήριξης από τους δανειστές. Οι στόχοι των πλεονασμάτων, ύψους 3,5%, είναι πολύ εύκολο να επιτευχθούν. Το ελατήριο της ανάπτυξης θα εκτινάξει την οικονομία. Θα κάνουμε προσλήψεις στο Δημόσιο. Θα υπάρξουν φοροελαφρύνσεις. Η ανεργία μειώνεται. Θα αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό».

ΜΑΚΑΡΙ να συνέβαιναν όλα αυτά. Πρόκειται για ένα πολύ ωραίο προεκλογικό αφήγημα, χωρίς όμως καμία αναφορά σε ρεαλιστικά στοιχεία. Δυστυχώς, πιο εύκολο φαντάζει να πιάσει η χώρα το «τζόκερ» παρά να είναι αυτό το περιβάλλον της επόμενης πενταετίας.

ΠΟΙΑ είναι η πραγματικότητα που αποκρύπτει το Μαξίμου; Στις 20 Αυγούστου τελειώνει η δανειακή σύμβαση και όχι οι μνημονιακές υποχρεώσεις. Υπάρχουν ήδη νομοθετημένα μέτρα για το 2019 και το 2020, ενώ οι δημοσιονομικοί στόχοι είναι «μνημονιακοί» τουλάχιστον έως το 2028 και εννοείται πως θα ελέγχονται από την τρόικα. Τα πλεονάσματα, κάθε χρόνος που θα περνάει, θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα επιτεύξιμα. Ακόμα κι αν επαληθευτούν οι προβλέψεις, το «ελατήριο» της ανάπτυξης δεν πρόκειται να αυξήσει το ΑΕΠ πάνω από 2% για δύο-τρία χρόνια και στη συνέχεια θα καθίσει στο 1%. Οι προσλήψεις στο Δημόσιο θα επιβαρύνουν κι άλλο τον προϋπολογισμό. Φοροελαφρύνσεις δεν προβλέπονται τουλάχιστον έως το 2022. Η ανεργία μπορεί να μειώνεται, αλλά οι νέες θέσεις εργασίας προσφέρουν μισθούς των 300 ευρώ, πολύ πιο κάτω και από το σημερινό κατώτατο των 586 ευρώ.

ΚΑΙ όλα αυτά τα γκρίζα θα συμβούν στο καλό σενάριο. Γιατί υπάρχει, δυστυχώς, και το κακό σενάριο. Σχεδόν όλοι οι αναλυτές προειδοποιούν ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να βιώσουμε μια «τέλεια καταιγίδα» στις παγκόσμιες αγορές. Αναμένουν πτώση των χρηματιστηρίων από τα υψηλά εικοσαετίας και αντίστροφη άνοδο στα επιτόκια δανεισμού των χωρών από τα ιστορικά χαμηλά στα οποία βρίσκονται. Αν συμβεί αυτό το δυσμενές σενάριο η ασθενική οικονομία της χώρας μας θα τιναχτεί ξανά στον αέρα. Το κράτος δεν θα μπορεί να εκδώσει ομόλογα παρά με εξαιρετικά ασύμφορο επιτόκιο. Και τότε «Μνημόνιο θα λέμε και θα κλαίμε» για να το πούμε… καφενειακά. Γιατί σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης καμία χώρα της Ε.Ε. ούτε θα θέλει ούτε θα μπορεί να μας δανείσει με επιτόκια της τάξης του 1%, όπως τα τελευταία χρόνια. Η κυβέρνηση έχει μόλις έξι μήνες για να σχεδιάσει με ρεαλισμό μια προσεκτική «έξοδο» από το πρόγραμμα δανεισμού. Αν συνεχίσει να επενδύει στο λαϊκισμό, τότε δυστυχώς θα ξαναβρεθούμε στον αέρα.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]