Το Μέγαρο Μαξίμου άνοιξε το θέμα του Σκοπιανού θέλοντας να πλήξει την αντιπολίτευση μετατρέποντας ένα σοβαρό εθνικό ζήτημα σε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης.

Ολοι θυμόμαστε τον υπουργό Επικρατείας να καλεί τη ΝΔ να διατυπώσει δημοσίως την πρότασή της για την ονομασία των Σκοπίων λες και διαπραγματευτής της ελληνικής πλευράς ήταν ο Κουμουτσάκος και όχι ο Κοτζιάς.

Δεν ξέρουμε τι υποσχέσεις έχει δώσει ο Τσίπρας στους Aμερικανούς ή στη Γερμανία για να «επιλύσει» το θέμα των Σκοπίων ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ενταξιακή διαδικασία του κρατιδίου στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Δεν κατανοούμε επίσης πού βλέπει ο πρωθυπουργός το «παράθυρο ευκαιρίας» για τη διευθέτηση του ονόματος όταν οι αλυτρωτικές δηλώσεις των Σκοπιανών κλιμακώνονται εν μέσω διαπραγματεύσεων καθώς εκπορεύονται από τα άρθρα του Συντάγματός τους.

Είναι σαφές ότι παράθυρο ευκαιρίας έχουν τα Σκόπια, όχι η Ελλάδα. Το γειτονικό κράτος «καίγεται» για ένταξη στην Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ, όχι εμείς.

Η κυβέρνηση αντιμετώπισε με τυχοδιωκτικό τρόπο ένα εθνικό θέμα και αυτό την κάνει επικίνδυνη. Αντί να εξηγήσει στον ελληνικό λαό τις θέσεις της έψαχνε να βρει διαφορές μεταξύ στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, να προκαλέσει εσωτερικό πρόβλημα όταν η συσπείρωση του κόμματος προσεγγίζει το 90% και να διχάσει τα στελέχη της.

Και αντί να ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις ζητώντας από τα Σκόπια να εγκαταλείψουν όλες τις αλυτρωτικές τους βλέψεις, να αλλάξουν το Σύνταγμά τους και να αποκηρύξουν τις ανιστόρητες θέσεις τους για το υποτιθέμενο «μακεδονικό έθνος», προέταξαν το ζήτημα της ονομασίας που πρέπει να αποτελεί το τέρμα των συζητήσεων και όχι αφετηρία τους.

Ακόμη και ο ειδικός διαπραγματευτής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς σε συνέντευξή του στα Σκόπια μίλησε για «Μακεδόνες» δείχνοντας ότι υπάρχουν ήδη προειλημμένες αποφάσεις και οι γείτονες θα έχουν μόνο να κερδίσουν από το όνομα.

Η κυβέρνηση ήθελε να δημιουργήσει επικοινωνιακό θόρυβο προκαλώντας εσωτερικά πλήγματα στην αντιπολίτευση. Μετέφερε την επικαιρότητα από την οικονομία και το πολυνομοσχέδιο που είχε μια σειρά από επώδυνα μέτρα για τους πλειστηριασμούς ή την εκχώρηση των ΔΕΚΟ στο υπερταμείο στο Σκοπιανό.

Μόνο που δεν υπολόγιζε την αντίδραση των πολιτών, που συγκεντρώθηκαν χθες μαζικά κατά των σχεδίων για εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας.

Οι διαφωνίες ξεπερνιούνται με τις καρέκλες της εξουσίας

Εχουν καταντήσει γραφικές οι ενστάσεις που κατά καιρούς διατυπώνουν τα στελέχη της ομάδας των «53» που παίζουν τον ρόλο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στον ΣΥΡΙΖΑ. Το κόλπο το ξέρουμε από το ΠΑΣΟΚ, που κατασκεύαζε εσωτερικές ομάδες για να απορροφά τους ενδοκυβερνητικούς κραδασμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί τις μεθόδους του ΠΑΣΟΚ. Οι 53 με κείμενό τους στην τελευταία συνεδρίαση του κόμματος εξέφρασαν τις διαφωνίες τους για τη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ.

Συγκεκριμένα ανέφεραν ότι «η υποχρεωτική, σε ορισμένες περιπτώσεις οδυνηρή συμμαχία με τους ΑΝΕΛ – και όσο αυτή θα διαρκέσει – δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για υποχωρήσεις σε κρίσιμα για τη φυσιογνωμία μας ζητήματα. Σε κάθε περίπτωση, σήμερα πρέπει να αξιολογηθεί αυτή η συγκυβέρνηση που πολλές φορές μετατρέπεται σε ομηρία από ένα πλήρως υπουργοποιημένο κόμμα, που πιέζει για να μπλοκάρει σωρεία ριζοσπαστικών/θετικών μέτρων ή για να υιοθετηθούν συντηρητικές επιλογές».

Οι διαφωνίες των «53» με τους ΑΝΕΛ είναι για τα μάτια του κόσμου. Οι καρέκλες της εξουσίας είναι ισχυρότερες από τις κομματικές ενστάσεις, που γίνονται για την επόμενη ημέρα στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι για να προκαλέσουν προβλήματα στην κυβέρνηση. Οι μισθοί και οι κρατικές θέσεις δεν εξουδετερώνονται από ιδεολογικά προβλήματα.

O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]