Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Και δεν υπάρχει ένας -ακόμη και στο στενό κύκλο των συνεργατών με τους οποίους ξεκίνησε από την Κουμουνδούρου για να φτάσει στο Μαξίμου- που μπορεί να ισχυριστεί ότι είχε προβλέψει τις περιδινήσεις στις οποίες πρόθυμα παραδόθηκε ο Τσίπρας χάριν της εξουσίας.

Μπορεί να έχασε την ιδεολογική ψυχή του, αλλά την πολυθρόνα του Μαξίμου ούτε για όλον τον κόσμο. Σχεδόν προκαλεί γέλια η εμμονή του, αν στο βάθος δεν φαινόταν απειλητικό και πάλι το σκοτάδι του αδιεξόδου της οικονομικής ύφεσης και της πολιτικής παρακμής.

Είναι κοινός τόπος όλοι που ασχολούνται με τον Τσίπρα να ξεκινούν την απαρίθμηση των απατηλώς υπεσχημένων του από το Μνημόνιο, που θα καταργούσε με ένα νόμο κι ένα άρθρο, την απαγόρευση της εισόδου Μέρκελ στην Κουμουνδούρου ως την πορεία του κατά της αμερικανικής πρεσβείας, των φονιάδων των λαών. Ομως τώρα σιδερώνει τις πιτζάμες του για να κοιμηθεί στην προεδρική κρεβατοκάμαρα στο Μπλερ Χαουζ, στην Ουάσιγκτον. Και για ό,τι όλα αυτά σημαίνουν, χρειάστηκε μόνον δυόμισι χρόνια πρωθυπουργίας.

Ισως, καταφεύγοντας στους στίχους του Ομήρου, όταν περιγράφει τη μεταμόρφωση των συντρόφων του Οδυσσέα σε γουρούνια, θα μπορούσα να ερμηνεύσω την οικτρή μετάλλαξη που επιφέρει η Κίρκη, ως εξουσία.

Η κοινωνία αυτή τη στιγμή, εξουθενωμένη, δεν περιμένει τίποτε από αυτή την κυβέρνηση. Δεν τρέφει καμία ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει. Τρομοκρατείται από την ιδέα ότι η άχρηστη κυβέρνηση θα καταφύγει σε νέο φορολογικό διωγμό για να καλύψει τα λάθη της.

Το υπουργείο Οικονομικών έχει απτές αποδείξεις ότι εξαντλήθηκε η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Αλλά οι ιδιωτικοποιήσεις, οι επενδύσεις παγώνουν στα υπουργικά συρτάρια εξαιτίας των ιδεολογικών αγκυλώσεων και των κομματικών μηχανισμών, που παρέμειναν πιστοί στο 2012. Λόγος δεν γίνεται για να στηριχτεί η αγορά από τις τράπεζες, καθώς τις εγκλωβίζουν τα «κόκκινα δάνεια» και η κεφαλαιακή ανεπάρκεια…

Οταν όλα αυτά τα βάζεις από τη μια μεριά της ζυγαριάς, περίμενες το αντίβαρο να το βάζει η αντιπολίτευση. Τουλάχιστον, η αξιωματική αντιπολίτευση που προετοιμάζεται να κυβερνήσει. Αναρωτιέμαι όμως αν δείγμα της μελλοντικής της διακυβέρνησης δίνει η κλειστή ομάδα του γραφείου Μητσοτάκη, που ανέλαβε τα προσυνέδρια. Χώρος για νέα, δημιουργικά μυαλά, μη κομματικά καμένα, με επιστημονικούς τίτλους και επαγγελματική επάρκεια υπάρχει; Γιατί δεν τον βλέπω…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου