Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ετσι αρχίζει το χθεσινό άρθρο του Γκίντεον Ράχμαν στους Financial Times. Πρόκειται για μια από τις διεισδυτικότερες αναλύσεις που διαβάσαμε για το φαινόμενο Τραμπ, αφού αποφεύγει επιφανειακές κρίσεις και αφορισμούς, αγγίζοντας την καρδιά του προβλήματος. «Οσοι ελπίζουν ότι το “βαθύ κράτος” της Αμερικής θα περιορίσει τον Τραμπ -ή και θα τον εξαναγκάσει σε παραίτηση- μάλλον εκφράζουν ευσεβείς πόθους (σ.σ. ξέρω τουλάχιστον δύο τέτοιους συναδέλφους στον «Ε.Τ.»).

Η αποπομπή του Τραμπ απαιτεί τιτάνια προσπάθεια, που ακόμη κι αν πετύχει κινδυνεύει να προκαλέσει περισσότερη ριζοσπαστικοποίηση στην εσωτερική και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ», τονίζει ο αρθρογράφος των F.T. «Η πιο ενοχλητική σκέψη», συνεχίζει, «είναι πως η αλματώδης άνοδος του κ. Τραμπ αποτελεί σύμπτωμα μιας ευρύτερης κρίσης στην αμερικανική κοινωνία, που δεν θα εξαλειφθεί ακόμη κι αν ο ίδιος εγκαταλείψει το Οβάλ Γραφείο.

Η πτώση του βιοτικού επιπέδου του μέσου Αμερικανού και η ραγδαία δημογραφική στροφή που απειλεί τη λευκή πλειοψηφία συνέβαλαν στη δημιουργία της οργισμένης δεξαμενής ψηφοφόρων του Τραμπ. Συνδυάστε την κοινωνικοοικονομική οπισθοδρόμηση στις ΗΠΑ με τη γενικότερη διεθνή παρακμή και την άνοδο μιας κουλτούρας που λατρεύει τα όπλα και τις στρατιωτικές στολές και θα καταλάβετε γιατί η σύγχρονη Αμερική αντιμετωπίζει τις διεθνείς κρίσεις με το σύνθημα «επί σκοπόν, οπλίσατε».

Σ.Σ.: Οταν ακόμη και η Τερέζα Μέι αναγκάζεται να επιπλήξει τον Τραμπ, ότι «δεν μπορεί να εξομοιώνει τους φασίστες με τους αντιφασίστες» της Σαρλότσβιλ, καλό είναι να ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου