Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

«Ευχαριστώ τον πρόεδρο Πούτιν που απέλασε 755 Αμερικανούς διπλωμάτες και με βοήθησε να εξοικονομήσω ένα σωρό λεφτά. Από καιρό ήθελα να περικόψω τα μισθολόγια και τις δαπάνες μας. Δεν υπάρχει λόγος να γυρίσουν πίσω όλοι αυτοί…», είπε ο Τραμπ στους εμβρόντητους δημοσιογράφους.

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Την άγνοια ότι συνήθως οι απελαθέντες διπλωμάτες μετατίθενται σε άλλα πόστα (άρα… τζίφος οι «οικονομίες» του); Την προσβολή στο προσωπικό του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα, την ώρα που ο ίδιος ασκεί μια καθαρά προσωπική πολιτική από το Οβάλ Γραφείο; Την πλήρη αδιαφορία του για το αν με τέτοια αστειάκια ερεθίζει περισσότερο το «βαθύ κράτος» που τον κυνηγά για τις προεκλογικές επαφές με τους Ρώσους; (Μόλις προχθές το FBI έκανε φύλλο και φτερό το σπίτι του διευθυντή της προεκλογικής εκστρατείας του, Πολ Μάναφορτ).

Σίγουρα ο Τραμπ χαρίζει απλόχερα τίτλους και λεζάντες. Εξίσου σίγουρα όμως δεν είναι ο πρόεδρος που κάνει τους Αμερικανούς να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια (όπως τους προέτρεψε ο υπουργός Εξωτερικών, Ρεξ Τίλερσον, διασκεδάζοντας τους φόβους για τη Βόρεια Κορέα).

Σύμφωνα με το Politico, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ έγινε μεγάλο σούσουρο για τις ευχαριστίες στον Πούτιν, ενώ ο γνωστός μας Νίκολας Μπερνς (πρώην πρέσβης στην Αθήνα και επικρατέστερος υπουργός Εξωτερικών αν κέρδιζε η Χίλαρι) χαρακτήρισε «ντροπή μια τέτοια δήλωση, που δικαιολογεί την κακομεταχείριση Αμερικανών διπλωματών από τον Ρώσο πρόεδρο». Σε πιο διπλωματικούς τόνους (ειδικότης της άλλωστε…) αντέδρασε η Ενωση Αμερικανών Διπλωματών, αφήνοντας να εννοηθεί ότι με τέτοια συμπεριφορά ο Τραμπ όχι μόνο δεν θα «ξανακάνει μεγάλη την Αμερική», αλλά θα τη μικρύνει.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου