Γράφει η Αλίκη Κοτζιά 

Με αφορμή την πτώση της δημοφιλίας του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, ένα καλό ερώτημα είναι αν θα συνεχίσει να είναι αποφασιστικός ή θα προσαρμοστεί, ακολουθώντας το βαρόμετρο της δημοφιλίας του. Σύμφωνα με το Ifop, η δημοτικότητα του Γάλλου προέδρου, που σάρωσε προεδρία και Κοινοβούλιο, καταγράφει πτώση 10 μονάδων (από το 64% στο 54%) σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Για κάποιους, καταρρέει το «είδωλο» που λάτρεψε η Ευρώπη και το «πολιτικό φαινόμενο», αφού έχασε μέσα σε τρεις μήνες 8 ποσοστιαίες μονάδες.

Ενδεχομένως να αποδειχθεί ότι έχουν δίκιο όσοι τον περιμένουν στη γωνία και να μην ενσαρκώνει τον αέρα της ανανέωσης στη γαλλική κι ευρωπαϊκή πολιτική. Σίγουρα, βάρυνε πάνω του η παραίτηση -αποπομπή στην πραγματικότητα- του αρχηγού του γενικού επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Γαλλίας, στρατηγού Πιερ ντε Βιλιέ, ο οποίος ήταν αντίθετος με τις περικοπές στον αμυντικό προϋπολογισμό. Ισως υπάρξει μεγαλύτερη δυσαρέσκεια όταν έρθουν κι οι αλλαγές στα εργασιακά.

Υπό άλλη οπτική γωνία, η πτώση της δημοφιλίας του νέου Γάλλου προέδρου είναι μάλλον ένας «εξορθολογισμός» και «εξισορρόπηση» ποσοστών. Οι Γάλλοι δεν χαρίζουν πολύ υψηλά ποσοστά στους ηγέτες τους, κι όσοι τα κέρδισαν κάποια στιγμή -όπως ο Νικολά Σαρκοζί τους τρεις πρώτους μήνες- τα έχασαν αργότερα.

Ο Ζακ Σιράκ, που θεωρείται σήμερα ένας από τους πιο δημοφιλείς πολιτικούς που πέρασαν από τα Ηλύσια, το 1995 κατέγραψε το χειρότερο ποσοστό δημοφιλίας στην Πέμπτη Δημοκρατία: τρεις μήνες μετά την πρώτη εκλογή του συγκέντρωνε μόλις 39%! Κι όμως, επανεξελέγη πανηγυρικά το 2002. Είναι βέβαιο ότι τον Μακρόν τον περιμένει δύσκολο φθινόπωρο και θα κληθεί να αποδείξει αν έχει τα ταλέντα, την ανθεκτικότητα και την πολιτική ευαισθησία ενός καλού ηγέτη.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου