Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Για τους φανατικούς ισλαμιστές, οι οποίοι αφιονίζονται από την εκδικητική μανία του Ερντογάν, οι γυναίκες και οι κόρες των εχθρών (πραγματικών ή φανταστικών) δεν είναι παρά ένα πολεμικό λάφυρο.
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
«Το βιος και οι γυναίκες των άπιστων μπάσταρδων πραξικοπηματιών μάς ανήκουν δικαιωματικά», έγραψε στο twitter ο ισλαμιστής αντιπρόεδρος της Τραμπζονσπόρ, Βεϊσέλ Τασκίν, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί (πάλι καλά…).
Αυτές τις μέρες οι γυναίκες που κυκλοφορούν μόνες χωρίς μαντίλα δέχονται περισσότερες σεξουαλικές επιθέσεις σε δημόσιους χώρους. «Σε περιβάλλον σύγκρουσης, δηλαδή πόλεμο ή στρατιωτικό πραξικόπημα, πάντα γιγαντώνεται η βία και οι διακρίσεις εις βάρος μας», δήλωσε στο αμερικανικό «Global Post» η φεμινίστρια, Σελέν Ντογάν.
Σε βαθιά απελπισία έχει πέσει και η γνωστή στη γειτονική χώρα, δημοσιογράφος/ακτιβίστρια Μπουρτζού Καρακάς. «Ο μισογυνισμός του ΑΚΡ δεν είναι κάτι καινούργιο», τόνισε. «Ομως μας περιμένουν ακόμη χειρότερες μέρες, με το συντηρητισμό που εξαπλώνεται στην κοινωνία». Μέσα σε 13 χρόνια το ισλαμικό κόμμα ξήλωσε σιγά σιγά το δίχτυ προστασίας και ισότητας που απολάμβαναν οι Τουρκάλες επί κοσμικού κράτους, νομιμοποιώντας ηθικά τη βία και τις διακρίσεις υπέρ των ανδρών.
Τα παλαιο-οθωμανικό στερεότυπο μιας γυναίκας-μητέρας, κλεισμένης στο χαρέμι και υποταγμένης στα αρσενικά της οικογένειας, προβάλλουν με ζήλο και ο Ταγίπ με την Εμινέ Ερντογάν. Μην κοιτάτε τα σίριαλ, είναι μαγική εικόνα.