Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η ανεπάρκειά τους οδηγεί τον κόσμο στην αποχή. Γι’ αυτό ένα κομμάτι της Κεντροαριστεράς, της Κεντροδεξιάς και των φιλικών τους εντύπων επισείει τον μπαμπούλα της επιστροφής του φασισμού. Και το μέγα ερώτημα είναι:

Εχουν δίκιο ή υπερβάλλουν; Η αλήθεια βρίσκεται μάλλον στη μέση, αλλά το θέμα είναι να μη συμβεί αυτό που απεύχεται η συντηρητική «Il Foglio». «Οι αυξανόμενες επιθέσεις νεοφασιστών και σκίνχεντ είναι μεν ανησυχητικά φαινόμενα, αλλά δεν συνιστούν ένα «μαύρο κύμα» που απειλεί τη χώρα. Αν αντιθέτως τις υπερτονίζουμε, κινδυνεύουμε να μετατρέψουμε το φασιστικό ρεύμα σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Οπως π.χ. έκανε η κεντροδεξιά «Libero» στις 8 Δεκεμβρίου με το πρωτοσέλιδο «Ο εχθρός είναι πάντα ο Ντούτσε», το οποίο η επίσης κεντροδεξιά «Ιl Tempo» χαρακτήρισε «γελοίο».

Πολιτικά το νεοφασιστικό ρεύμα δεν θα εντυπωσιάσει στην κάλπη. Οι Fratelli d’ Italia μετά βίας θα ξεπεράσουν το 4%, περιοριζόμενοι σε ρόλο τσόντας των Μπερλουσκόνι-Σαλβίνι. Στους δρόμους όμως η Forza Nuova και οι ναζιστικές παραφυάδες της κυριαρχούν στην επικαιρότητα. Από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα ο ιταλικός Τύπος έχει προβάλει σειρά ανησυχητικών γεγονότων. Τη δημιουργία μιας «φασιστικής παραλίας» στη Βενετία με σύνθημα «νόμος και τάξη», την αντισημιτική πικετοφορία οπαδών της Λάτσιο, την άνοδο του νεοφασιστικού κινήματος Casa Pound στο ρωμαϊκό προάστιο Οστια, τη ρίψη μολότοφ από οπαδούς της Forza Nuova στα γραφεία της «Repubblica» και του «Espresso», την ανάρτηση σβάστικας σε στρατόπεδο καραμπινιέρων στη Φλωρεντία. Είτε ως πραγματική απειλή είτε ως καρικατούρα, ο Μουσολίνι είναι πάλι εδώ.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου