Ο περιορισμός χρόνος που αφιερώνουμε για άσκηση, καθώς και οι… επιδρομές στο ψυγείο, οξύνουν ακόμη περισσότερο το πρόβλημα της παχυσαρκίας και τις επιπτώσεις της στη μυοσκελετική μας υγεία. Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι αυτές οι επιπτώσεις είναι εμφανείς καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής και συχνά είναι σημαντικές ήδη από την παιδική ηλικία.
Από νωρίς στα βάσανα…
Ο αναπτυσσόμενος σκελετός των παιδιών και των εφήβων είναι ευάλωτος στα αυξημένα φορτία με την υπέρμετρη αύξηση του σωματικού βάρους. Κύρια σημεία ευαισθησίας είναι τα σημεία ανάπτυξης των οστών, γνωστά ως επιφύσεις. Η αυξημένη επιβάρυνση στις επιφύσεις σχετίζεται με την εμφάνιση διαφόρων παθήσεων, που εντοπίζονται συνήθως στα γόνατα, τους μηρούς και τα ισχία.
…με τα βάσανα να συνεχίζονται στην ενηλικίωση
Στους ενήλικες η παχυσαρκία θεωρείται ένας από τους κύριους παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας και μυοσκελετικού πόνου, καταστάσεις που οδηγούν σε μειωμένη λειτουργικότητα των ανθρώπων στην καθημερινότητα και μείωση της ποιότητας της ζωής τους.
Η επιβάρυνση των αρθρώσεων από τα περιττά κιλά
Η σχέση ανάμεσα στην παχυσαρκία και την οστεοαρθρίτιδα ίσως είναι προφανής λόγω των αυξημένων φορτίων με τα οποία επιβαρύνονται οι μεγάλες αρθρώσεις του σώματος, δηλαδή τα ισχία και τα γόνατα, που οδηγούν στην πρώιμη μηχανική καταπόνηση και φθορά τους.
Παρά ταύτα, η άμεση μηχανική επιβάρυνση των αρθρώσεων δεν είναι ο μοναδικός τρόπος που η παχυσαρκία τις επιβαρύνει. Ο λιπώδης ιστός είναι ένας ενεργός μεταβολικά ιστός και συνεχώς απελευθερώνει στην κυκλοφορία χημικές ουσίες, κάποιες από τις οποίες λειτουργούν ως «πρωτεΐνες-διαμεσολαβητές» της φλεγμονής. Αυτές κυκλοφορούν στο αίμα και συντηρούν μια ήπιου βαθμού φλεγμονώδη αντίδραση σε ολόκληρο τον οργανισμό. Στους χόνδρους των αρθρώσεων, αυτή η φλεγμονώδης αντίδραση προκαλεί μεταβολές που τους κάνουν πιο ευαίσθητους και επιρρεπείς στη βαθμιαία καταστροφή τους.
Ένα… αβάσταχτο μηχανικό φορτίο
«Tissue is the issue»: Ο δρόμος προς την εξατομίκευση της ογκολογικής θεραπείας
Επιπλέον, το μηχανικό φορτίο που δέχονται οι μεγάλες αρθρώσεις εξαιτίας του αυξημένου σωματικού βάρους, προκαλεί καταπόνηση στους χόνδρους.
Η συσσώρευση λίπους, ιδίως στον κορμό, προκαλεί εμβιομηχανική διαταραχή στη στάση του σώματος και τη θέση που διατηρεί η σπονδυλική στήλη, κυρίως χαμηλά στην οσφυϊκή της μοίρα. Συγκεκριμένα, η πύελος αποκτά αυξημένη πρόσθια κλίση, οδηγώντας την οσφυϊκή μοίρα σε υπερέκταση για να διατηρηθεί η όρθια στάση, με αποτέλεσμα να αλλάζει η θέση του Ο5 σπονδύλου σε σχέση με το ιερό οστό και τη λεκάνη και να υπερφορτώνεται η περιοχή με συμπιεστικά φορτία.
Δίαιτα ή… χειρουργείο
Προφανώς, ο κύριος τρόπος αποφυγής των επιπτώσεων της παχυσαρκίας στο μυοσκελετικό σύστημα, είναι η έγκαιρη και σταθερή μείωση του σωματικού βάρους στα φυσιολογικά όρια. Όσο το αυξημένο σωματικό βάρος παραμένει, μπορούν να χρησιμοποιηθούν συντηρητικά μέσα, όπως παυσίπονα και φυσικοθεραπείες, για την ανακούφιση των μυοσκελετικών συμπτωμάτων. Όταν όμως η βλάβη έχει προχωρήσει σημαντικά και οδεύει στο τελικό στάδιο, με τους πόνους να χαρακτηρίζονται πλέον ως αφόρητοι, η λύση μπορεί να δοθεί μόνο με χειρουργική επέμβαση και η εκλογή για το ισχίο και το γόνατο είναι η ολική αρθροπλαστική της άρθρωσης.
Κι αν η δίαιτα δεν αποδώσει;
Η ολική αρθροπλαστική στο ισχίο και το γόνατο είναι εξαιρετικά αποτελεσματική θεραπεία και στα παχύσαρκα άτομα, όπως και στον υπόλοιπο πληθυσμό, με τους ασθενείς να αναφέρουν σημαντική βελτίωση στην καθημερινότητά τους. Ειδικά η ρομποτικά υποβοηθούμενη αρθροπλαστική έχει μεγαλύτερη ένδειξη στους παχύσαρκους, λόγω των τεχνικών δυσκολιών που προκύπτουν κατά την επέμβαση.
Αρθροπλαστική Ελάχιστης Επεμβατικότητας-MIS
Η πιο νέα και αποτελεσματική μέθοδος ολικής αρθροπλαστικής είναι η Ελάχιστα Επεμβατική M.I.S. (Minimal Invasive Surgery), που προσφέρει – σε σχέση με τις παραδοσιακές μεθόδους – πολύ καλύτερο αποτέλεσμα σε μικρότερο χρόνο.
Οι τομές είναι πολύ μικρότερες συγκριτικά με την κλασική αρθροπλαστική, με αποτέλεσμα να μην τραυματίζονται τα ανατομικά στοιχεία της περιοχής της άρθρωσης και να ελαχιστοποιείται η απώλεια αίματος. Ο ασθενής βιώνει ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο και επιστρέφει στις δραστηριότητες του γρηγορότερα, με άμεση ανάκτηση της κινητικότητας της άρθρωσης, ήδη από την ημέρα του χειρουργείου.
Η πρόθεση αντικατάστασης της αρθρικής επιφάνειας αποτελείται από ειδικά κράματα τιτανίου και ατσαλιού καθώς και από ένα πλαστικό (πολυαιθυλένιο) που παρεμβάλλεται, υλικά πολύ ανθεκτικά, με μακρά διάρκεια ζωής και απόλυτα συμβατά με τον οργανισμό.
Ο ασθενής μπορεί να σηκωθεί λίγες ώρες μετά το χειρουργείο, μόλις περάσει η επήρεια της αναισθησίας, και να επιστρέψει στο σπίτι του μετά από 1-2 ημέρες.