Γιατί κατά τ΄άλλα η χρονιά εκείνη ήταν ένα φιάσκο. Ένας περιφερόμενος θίασος που εμφανιζόταν στο γήπεδο για να δίνει τη μπάλα στον Κόμπε. Αυτό ήταν οι Λέικερς. Και πριν απ΄αυτή τη σεζόν τα πράγματα δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστα. Θα πρέπει να πάμε πίσω στο 2013 για να μιλήσουμε για ανταγωνιστικούς Λιμνανθρώπους. Πέρασαν 5 χρόνια και ξημέρωσε μια μέρα όπου το Λος Άντζελες μπορεί και πάλι να φορέσει τα κίτρινα. Μπορεί να πει ότι θα σταματήσει να είναι το κλωτσοσκούφι των Κλίπερς.

Ο ερχομός του ΛεΜπρόν Τζέιμς και η παρουσία του στη δυτική ακτή για την επόμενη τετραετία δεν μας κάνει αυτομάτως διεκδικητές τίτλου. Όχι μόνο του πρωταθλήματος, αλλά ούτε καν της ίδιας της Δύσης. Υπάρχουν 4-5 ομάδες που ακόμα έχουν καλύτερο υλικό και ομοιογένεια. Η ομοιογένεια βέβαια παίζει ρόλο μόνο στα τελευταία σκαλοπάτια. Οι Λέικερς, μόνο με τον ΛεΜπρον, βάζουν πλώρη για επιστροφή στα play offs και ανάλογα το σταύρωμα, ίσως φτάσουν ως τους 4 της περιφέρειας.

Ακόμα κι αυτό βέβαια θα είναι ένα τεράστιο βήμα για μια ομάδα που τελείωσε με 35-47 τη σεζόν που ολοκληρώθηκε. Και μάλιστα αυτό το ρεκόρ θεωρείται και πρόοδος, μιας και ένα χρόνο πριν τερμάτιζαν προτελευταίοι με 26-56 και μόνο τους Σανς από κάτω τους.

Αναμφίβολα ο ΛεΜπρόν έρχεται ένα χρόνο μεγαλύτερος, αλλά ο τύπος κάθε χρόνο δείχνει και είναι καλύτερος. Προφανώς δεν είναι πιθανό να επαναλάβει σεζόν όπως η φετινή που πήγε κυριολεκτικά μόνος του του Καβς στους τελικούς. Αλλά έστω κι ένα επίπεδο κάτω να είναι, η ομάδα θα έχει βρει έναν παιχταρά να στηριχτεί. Θα έχει βρει τον παίχτη εκείνο που θα οδηγεί τα παιχνίδια για τους Λέικερς.

Γι΄αυτό άλλωστε και ο Μάτζικ Τζόνσον ξεκίνησε να τον πλαισιώνει με κατάλληλους παίχτες, όπως ο Λανς Στίβενσον. Το αν θα έρθει ακόμα ένας all star φέτος θα φανεί. Αλλά ο ΛεΜπρόν ξέρει ότι περιτριγυρίζεται από μια νεανική ομάδα που έχει κάποια απαραίτητα υλικά και σκοπεύει να αποκτήσει όσα της λείπουν ακόμα. Κι αν φέτος ενωθούν τα υλικά με τον ΛεΜπρόν, του χρόνου θα υπάρχει η μαγιά για να έρθει να μπει στη συνταγή ένας ακόμα top shelf παίχτης.

Έχοντας ήδη τους φετινούς Σέλτικς να έχουν κάνει ένα μεγάλο step up και με τη φυγή του Τζέιμς να γίνονται φαβορί για κατάκτηση της Ανατολής, η επάνοδος των Λέικερς μόνο ευτυχία και τόνωση του μπασκετικού ρομαντισμού μπορεί να φέρει. Γιατί είναι ωραίο το καινούργιο, αλλά είμαστε γραφικοί ώστε να αποζητάμε να επιστρέψουν όσα μας έθρεψαν με αναμνήσεις. 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]