Τα χέρια της μονίμως υψωμένα, το βλέμμα της άγριο. Η Χριστίνα Λιναρδάτου γνωρίζει πως τίποτε δεν θα της χαριστεί αν δεν παλέψει γι’ αυτό. Οι μόνες στιγμές που χαλαρώνει, είναι εκείνες που ονειρεύεται. Στις φιλοδοξίες της, άλλωστε, δεν υπάρχει ταβάνι. Και αν κάποιος επιχειρούσε να βάλει, θα το έκανε συντρίμμια με μια γροθιά.

Γράφει ο Άρης Τσιρτσίκος

Η 28χρονη πυγμάχος θα διεκδικήσει στις 4 Ιουνίου την κορυφή του κόσμου. Από το υπόγειο στο Γαλάτσι, όπου είναι ο «Περσέας», η σχολή της, κυνηγάει τα ύψη. Δεν τα τρέμει. Όπως δεν φοβάται και την Ντελφίν Περσόν, την κάτοχο του τίτλου WBC (κατηγορία lightweight), την οποία θα αντιμετωπίσει στην πατρίδα της, το Βέλγιο, για να της πάρει τη ζώνη.

Η Περσόν είναι πιο έμπειρη. Μετράει μόλις μια ήττα στην καριέρα της (με τεχνικό νοκ άουτ τον Νοέμβριο του 2011) κι έχει συνολικό ρεκόρ 35-1. Το συγκεκριμένο τίτλο τον έχει κατακτήσει και διατηρήσει σε τέσσερις περιπτώσεις. Όλες μπροστά στο κοινό της. Η Λιναρδάτου, όμως, σκοπεύει να σπάσει την παράδοση και να γυρίσει νικήτρια στην Ελλάδα. «Είναι το όνειρό μου και το χρέος μου», δηλώνει χαρακτηριστικά.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο τίτλο που έχει διεκδικήσει ποτέ Έλληνας πυγμάχος. Το άγχος δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο της Λιναρδάτου. Έμαθε όλα να τα αντιμετωπίζει με ψυχραιμία. Χρειάστηκαν, βέβαια, ατελείωτες ώρες προπόνησης, σωματικής και ψυχικής, από τον Μανώλη Λαβδάκη για να ηρεμήσει το ανήσυχο (και συχνά… βίαιο) πνεύμα της.

Την αποκάλεσε, μάλιστα, «black mamba» όταν την πρωτοείδε να αγωνίζεται. Σαν το πιο επικίνδυνο, το πιο φονικό φίδι στον κόσμο έμοιαζε η Λιναρδάτου. Έπρεπε να βρει τον τρόπο να τη μετατρέψει στην πιο ικανή πυγμάχο. Και φαίνεται πως τα καταφέρνει.

Η 28χρονη μποξέρ δοκίμασε το κικ μπόξινγκ από το 2004 πριν αποφασίσει να ασχοληθεί αποκλειστικά με την πυγμαχία μετά το 2008. Τα αποτελέσματα τη δικαιώνουν. Από τον Ιούλιο του 2014, σε επαγγελματικό επίπεδο πλέον, έχει πανηγυρίσει οχτώ νίκες σε ισάριθμες παρουσίες της στο ρινγκ, με αποκορύφωμα τον τίτλο UBF στην Αγγλία τον περασμένο Νοέμβριο. «Το δηλητήριο της “black mamba” οδηγεί σε παράλυση», αναφέρει η Λιναρδάτου. Υπάρχουν και οι φορές που χαμογελάει, όταν μένει ικανοποιημένη με την απόδοσή της.

Γέλασε και όταν είδε το «Kill Bill» του Κουέντιν Ταραντίνο και κατάλαβε, γιατί τη φώναξε έτσι ο προπονητής της. Από την ημέρα που ήρθε στην Ελλάδα έπρεπε να δείξει τα… δόντια της για να τα βγάλει πέρα. Δεν είναι κι εύκολο για ένα κορίτσι 10 ετών που αφήνει πίσω της τη Δομινικανή Δημοκρατία. Τόσο με την αλλαγή του περιβάλλοντος, όσο και με την επιφυλακτική (αν όχι αρνητική) συμπεριφορά των υπολοίπων.

Την άγρια συμπεριφορά της, πάντως, κατάφερε να τη διοχετεύσει γρήγορα στον αθλητισμό. Στους δρόμους του Σαντιάγο ντε λος Καμπαγιέρος, όπου γεννήθηκε, όλοι ασχολούνται με κάποιο σπορ. Συνήθως είναι το μπέιζμπολ, αλλά και η πυγμαχία γοητεύει συχνά τα παιδιά. Η Χριστίνα είχε εικόνες για το μποξ από την Καραϊβική, μα εδώ γνώρισε τα μυστικά του.

Από την ίδια πόλη είναι και η καταγωγή του Τζόνι Πατσέκο, της εμβληματικής μορφής της λάτιν μουσικής. Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια, ωστόσο, κινείται στους δικούς της ρυθμούς, στο τέμπο της «black mamba». Ακόμη και αν οι γονείς της ήταν αντίθετοι σε αυτό, ακόμη και αν προσπάθησαν επανειλημμένως να τη μεταπείσουν. Η αφοσίωσή της και το πάθος της στο ρινγκ τους υποχρέωσε εν τέλει να γίνουν οι πιο φανατικοί υποστηρικτές της. «Μου ζητούν συνέχεια μπλουζάκια με το όνομά μου», αποκαλύπτει η Λιναρδάτου.

Δεν κρατάει μυστικό, πάντως, πως σκέφτηκε να παρατήσει την πυγμαχία. Ίσως και κάθε φορά που αντίκριζε μπροστά της μια δυσκολία. Η θέληση και η επιθυμία της, εντούτοις, να φτάσει στην κορυφή, της έδιναν πιο ισχυρό κίνητρο. Στο Βέλγιο θα φανούν στα μάτια της όσα ονειρεύτηκε στη ζωή της. Στο πλευρό της, εκτός από τους γονείς της, εκτός από τον Λαβδάκη, θα βρίσκεται ολόκληρη η Ελλάδα. Για να στηρίξει τη Χριστίνα να φορέσει στη μέση της την πράσινη ζώνη, τον υψηλότερο τίτλο που θα έχει έρθει ποτέ στη χώρα μας.

photos by Panos Georgiou & Zak Varvaresso