Οπως γνωστοποίησε μέσω ανακοίνωσης, πέρα από τον ίδιο υπάρχουν κι άλλοι ποδοσφαιριστές της Premier League, οι οποίοι είναι ομοφυλόφιλοι αλλά φοβούνται να το παραδεχθούν δημόσια καθώς υπάρχουν πολλά προβλήματα τα οποία η κοινωνία δεν μπορεί να τα αποδεχθεί.

Μεταξύ άλλων ο ποδοσφαιριστής του κορυφαίου πρωταθλήματος της χώρας, ανέφερε πως υπάρχει στήριξη από το Jastin Fashanu Foundation, το ίδρυμα που πήρε το όνομά του από τον πρώην ποδοσφαιριστής των Νόριτς και Γουέστ Χαμμ, Τζάστιν Φασάνου.

Ο άλλοτε άσος του ποδοσφαίρου, ήταν ο πρώτος παίκτης που αποκάλυψε πως είναι γκέι και το 1998 βρέθηκε κρεμασμένος σε ένα εγκαταλελειμμένο γκαράζ, την περίοδο που εσφαλμένα τον κατηγορούσαν για σεξουαλική κακοποίηση.

Το γράμμ​α που έστειλε ο ποδοσφαιριστής της Premier League αναφέρει τα εξής:

«Ως παιδί αυτό που ήθελα ήταν να γίνω ποδοσφαιριστής. Δεν με ενδιέφερε να τα πάω καλά στο σχολείο. Αντί για τα μαθήματα, κάθε ελεύθερο λεπτό που είχα το… ξόδευα με την μπάλα. Εν τέλει έφερε αποτελέσματα.

Ακόμη και τώρα… τσιμπάω τον εαυτό μου κάθε φορά που παίζω μπροστά από δεκάδες χιλιάδες κόσμο για να βεβαιώσω ότι το ζω στα αλήθεια! Παρόλα αυτά υπάρχει κάτι που με διαχωρίζει από τους περισσότερους ποδοσφαιριστές της Πρέμιερ Λιγκ. Είμαι γκέι. Και μόνο που το γράφω σε αυτό το γράμμα είναι μεγάλο βήμα για εμένα.

Μόνο τα μέλη της οικογένειάς μου και συγκεκριμένοι φίλοι μου γνωρίζουν για τη σεξουαλικότητά μου. Δεν νιώθω έτοιμος να το μοιραστώ αυτό με την ομάδα ή τον προπονητή μου. Είναι σκληρό.

Ακόμη και τώρα υπάρχει κάτι μέσα μου που καθιστά αδύνατο να ανοιχτώ στους συμπαίκτες μου και να πω τι αισθάνομαι. Ελπίζω πως κάποια μέρα σύντομα θα τα καταφέρω.

Γνωρίζω ότι είμαι γκέι από 19 ετών. Πως είναι να ζεις έτσι; Κάθε μέρα μπορεί να είναι εφιάλτης. Και όλο αυτό επηρεάζει όλο και περισσότερο την ψυχική μου υγεία. Νιώθω παγιδευμένος και φοβάμαι ότι αν αποκαλυφθεί η αλήθεια τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα.

Τον τελευταίο χρόνο λαμβάνει στήριξη από το Justin Fashanu Foundation. Είναι δύσκολο να σας περιγράψω πόσο πολύ με έχει βοηθήσει.

Με έκανε να νιώθω κατανοητός και μου έδωσε αυτοπεποίθηση για να είναι πιο ειλικρινής κυρίως με τον εαυτό μου. Χωρίς αυτή τη στήριξη πραγματικά δεν ξέρω που θα ήμουν τώρα. Δεν θέλω να ζω έτσι για πάντα».