Το ποδόσφαιρο στην Βρετανία παρακολουθεί προσεκτικά τις διεργασίες που έχουν ξεκινήσει μετά το Brexit. Η επιθετική δημοσιονομική πολιτική συζητείται σε διάφορα επίπεδα, αφορά και την βιομηχανία της μπάλας στο νησί. Σε άρθρο της η Wall Street Journal, εξηγεί ότι το Λονδίνο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το νέο καθεστώς, παρέχοντας κίνητρα για τις επιχειρήσεις, μείωση ή ακόμα και ακύρωση των περιορισμών.

Πολυάριθμοι ξένοι ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών συλλόγων, θα μπορούσαν να απογοητευτούν, εάν ένα νέο καθεστώς θα μπορούσε να αλλάξει τις προοπτικές για αυτούς. Πάντως ήδη η Βρετανία έχει ήδη ανακοινώσει τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων στο 17%, όμως στην Premier League, θα επιθυμούσαν την δημιουργία ενός φορολογικού παραδείσου. Τέτοιου που θα εξασφάλισε στους ξένους επενδυτές αλλά και σε προπονητές-ποδοσφαιριστές την ευκαιρία να αποφεύγουν υψηλή φορολόγηση.

Για παράδειγμα οι ποδοσφαιριστές που παίζουν στη Ρωσία έχουν την ελάχιστη φορολογική επιβάρυνση στην Ευρώπη, περιορίζεται στο 13% των αποδοχών τους. Με άλλα λόγια κάποιος με ετήσιο μισθό 2 εκατ. ευρώ, πληρώνει στην εφορία μόλις 260.000 και στις τσέπες του καταλήγουν 1.740 εκατ. ευρώ, όπως αναφέρει η ιταλική εφημερίδα Il Sole 24 Ore, σε άρθρο της για την ανάλυση φορολογικών παραδείσων στον χώρο του ποδοσφαίρου.

Καλύτερο από την Ρωσία είναι μόνο το Κατάρ. Όπου στα 2 εκτ. ευρώ το εμιράτο δεν διεκδικεί κανένα εκατοστό φόρο εισφοράς. Στην Ευρώπη, την Ρωσία ανταγωνίζεται η Τουρκία, με φόρο 700.000 ευρώ στα 2 εκατ. ετήσιες αποδοχές, ή περίπου 35%. Στις τσέπες του παίκτη παραμένουν 1,3 εκατ ευρώ.

Πίσω τους στην τρίτη θέση της Ευρώπης βρίσκεται η Ελλάδα, με 833.000 ευρώ εφορία στα 2.000.000 μισθό ή διαφορετικά ποσοστό 41,65%. Ακολουθεί το Ηνωμένο Βασίλειο με 880.000 εφορία στα 2 εκτ. με ποσοστό 44%.

Στην Γαλλία τα 2 εκτ ευρω ακαθάριστα ισοδυναμούν με 1,119 εκτ (44,05%), στην Ιταλία με 1,117 εκτ. καθαρά (44,15), στην Ισπανία με 1,069 εκτ( 46,55%) και στη Γερμανία σε 1,073 εκτ (46,35%). Η ακριβότερη χώρα είναι η Πορτογαλία.