Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 92,8:

Για τα συναισθήματα του στο πρώτο του ντέρμπι:

Δεν περιγράφονται, έβλεπε δηλώσεις άκουγα από συμπαίκτες και φίλους πως είναι να ζεις ένα ντέρμπι. Το ένιωθα από όταν φύγαμε από το ξενοδοχείο, μας ακολουθούσε κόσμος, το γήπεδο ήταν γεμάτο. Έτρεμαν τα χέρια μου από χαρά, ήταν το πρώτο ντέρμπι, ήθελα να νιώσω το παιχνίδι, πως ήταν οι συνθήκες, τι θα γίνει.

Όταν βγήκα για ζέσταμα ένιωσα σαν να είχα πάρει 20 ασπιρίνες, ένιωθα ότι ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο, ζούσα το όνειρο που είχα από παιδί.

Για το ότι πάντα έβλεπε πρώτα τους συμπαίκτες του:

Θεωρούσα πάντα ότι τον πρώτο λόγο τον έχουν οι συμπαίκτες, σίγουρα υπάρχουν και άτυχες στιγμές, αλλά όταν έχεις το γήπεδο γεμάτο νομίζω ότι πρέπει να μοιραστείς την χαρά σου με τους συμπαίκτες του.

Για το Ευρωπαικό παιχνίδι ενάντια στην Σερβέτ στο Κλεάνθης Βικελίδης:

Το θυμάμαι, τα συναισθήματα ήταν και εκεί πέρα πάρα πολύ όμορφα, ο κόσμος ζούσε και ανέπνεε για εκείνο το παιχνίδι, τα πράγματα ήταν πάρα πολύ όμορφα και θεωρώ ότι ήταν ένα αποτέλεσμα καλό, και ο φίλαθλος κόσμος του Άρη πίστεψε ότι η ομάδα μπορεί. Το δεύτερο παιχνίδι ξέραμε ότι ήταν δύσκολο, αλλά δείξαμε ότι είχαμε την ψυχή.

Για το δεύτερο παιχνίδι απέναντι στην τότε πρωταθλήτρια Ελβετίας:

Από τον Γενάρη που ήρθαν οι μεταγραφές νομίζω ότι δημιουργήσαμε μια τέλεια χημεία, δουλέψαμε πάρα πολύ καλά, υπήρχαν παιδιά που μπορούν να αναπληρώσουν όλους τους ποδοσφαιριστές και από όταν βρεθήκαμε στην Γενεύη ζούσαμε και αναπνέαμε για να φέρουμε την πρόκριση. Και θεωρώ ότι ήρθαν όλα έτσι ώστε να πάρουμε την πρόκριση. Ήταν απίστευτη βραδιά, ήταν ένα παιχνίδι που δεν ξεχνιέται, παίζαμε με 10 παίκτες, είχε αποβληθεί ο Γιώργος ο Κολτσίδας και θέλαμε να κρατήσουμε το αποτέλεσμα στην παράταση., Είχα δει εκεί τον Λουμπούτη να πάρει φόρα σε ένα πλάγιο, έκανα το σπριντ, το σκέφτηκα και βγήκε, ήταν ανατριχιαστικό, έκλαιγα από χαρά και λέω «δεν γίνεται»

Για το τι σκεφτόταν όταν είχε απέναντι του ποδοσφαιριστές γνωστούς με Ευρωπαϊκή εμπειρία:

Είναι και αυτοί ποδοσφαιριστές σαν και εμάς, μπορείς να φτάσεις και εσύ σε αυτό το επίπεδο που είναι, με δουλειά, με προσπάθεια, με θυσίες.

Για τους αγώνες με την Θέλτα και το δεύτερο παιχνίδι στο Βίγκο:

Η τακτική του προπονητή ήταν ότι πρέπει να προσέξουμε να μην φάμε γκολ, αλλά αν βάλουμε γκολ μπορούμε να προκριθούμε.

Αν μας ήθελε λίγο παραπάνω θα μπορούσαμε, τουλάχιστον η προσπάθεια έγινε και με το παραπάνω, αλλά το ποδόσφαιρο θέλει και τύχη, θέλει και άλλα πράγματα.

Για τους αγώνες με την Περούτζια και το αήττητο που σώθηκε στο…94′:

Το δεύτερο παιχνίδι ήταν μέσα στην Τούμπα, ισοφαρίσαμε με τον Νίκο τον Παπαδόπουλο με ένα φάουλ, μια κομπίνα από την προπόνηση. Ήταν πολύ δύσκολο να πάρουμε την πρόκριση, αλλά κρατήσαμε το αήττητο.

Για το αήττητο του Άρη στην Ευρώπη:

Είναι απίστευτο, είναι καταπληκτικό, είναι σπουδαίο, όλοι οι ποδοσφαιριστές άφησαν το στίγμα τους και αυτό είναι πολύ σπουδαίο, νομίζω ότι δεν μπορεί να το δημιουργήσει άλλη ομάδα αυτό.

Για την «φανέλα» του Άρη:

Είναι πολύ βαριά η φανέλα, πρέπει πάντα να έχει στόχους τους τίτλους και να είναι στις πρώτες θέσεις, τώρα πρέπει να κοιτάμε μπροστά, αλλά τα λάθη πρέπει να γίνονται μαθήματα και να μην επαναλαμβάνονται.

Για τον φετινό Άρη:

Πιστεύω ότι φέτος η ομάδα έχει μια άλλη στόφα, έχει βάλει πολύ καλές βάσεις, δεν είναι τυχαίο να γυρίζεις αποτέλεσμα από 2-0, θεωρώ ότι ο Άρης φέτος ξέρει τι ζητάει, ότι οι ποδοσφαιριστές ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και πιστεύω ότι το πάθημα των προηγούμενων χρόνων έχει γίνει μάθημα.

Ο Άρης πρέπει να είναι στην ελίτ, πρέπει να είναι στην πρώτη θέση, η φανέλα είναι τεράστια και όποιος την φοράει πρέπει να την σέβεται και να την τιμά.

Για το θέμα της ανόδου:

Πιστεύω ότι φέτος είναι μια χρονιά που θα βγει άνετα, αυτό πρέπει να περάσει και στους αντιπάλους, ότι φέτος η ομάδα δεν είναι ο Άρης που ήταν πέρυσι, πρέπει να δημιουργήσει μια διαφορά.

Για την υγεία του:

Είμαι καλά, κάνω το συνηθισμένο control, όταν περνάω το control και είναι όλα καλά η ψυχολογία μου είναι στα ύψη, σίγουρα δεν μπορώ να το ξεχάσω, κοιμάμαι και ξυπνάω με αυτό, είναι μέσα μου, το πέρασα, το βίωσα, υπάρχουν όλες αυτές οι αναμνήσεις και το σκέφτομαι. Το χειρότερο είναι ότι αν κάποια στιγμή κρυώσω αγχώνομαι περισσότερο, ζω με έναν διαφορετικό τρόπο, παλιά δεν υπολόγιζα το κρύωμα, την βροχή τον βήχα κ.τ.λ. γιατί πάει το μυαλό μου αλλού, δεν θέλω αλλά άνθρωπος είμαι. Πλέον νιώθω δυνατός, το φάρμακο μου, η χημειοθεραπεία μου είναι το γήπεδο, αν δεν είχα το γήπεδο ίσως σήμερα να μην ήμουν εδώ.

Για τον κόσμο που έχει παρόμοια προβλήματα:

Είναι πάρα πολύ δύσκολο, αυτός ο εχθρός είναι άσχημο πράγμα, χαίρομαι που έχω δώσει μηνύματα σε ανθρώπους που δεν γνώρισα και δίνω και εγώ μια πολύ μικρή βοήθεια.

Το μόνο που έχω να πω εγώ είναι ότι πρέπει να βρεις την ψυχική σου ηρεμία και να πεις «θα το παλέψω, θα το παλέψω όσο μπορώ», αν παραδοθείς σε πήρε, έχεις φύγει, δεν είναι εύκολο, αυτή η δύναμη πρέπει να έρχεται από την οικογένεια, από τα παιδιά, από αυτούς που σε αγαπάνε, από την πίστη σου στην θρησκεία, αν τα έχεις όλα αυτά πιστεύω ότι μπορείς να κερδίσεις τα πάντα.

Ο άνθρωπος έχει τρομερή δύναμη, ο Θεός του έδωσε τρομερή δύναμη, μπορεί να μετακινήσει βουνά, πρέπει αυτήν την δύναμη να την ξυπνήσει, αλλά για να υπάρξει αυτό πρέπει να υπάρχουν και τα υπόλοιπα.

Για το τι κάνει επαγγελματικά:

Έχω δημιουργήσει μια σχολή ποδοσφαίρου που έχει επεκταθεί πολύ καλά, έχω ηλικίες από 5,5 έως 21 ετών, σίγουρα είναι διαφορετική η προπόνηση για τα μικρά παιδιά, ενώ τα μεγαλύτερα τα βοηθάω να παίξουν σε ομάδες. Να μάθουν περισσότερα, να βελτιωθούν και να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα. Και αυτό με χαροποιεί γιατί από όσο λένε η δουλειά μου είναι πολύ καλή.

Ενώ κλείνοντας είπε:

Ο Άρης είναι για εμένα η ομάδα που με ανέδειξε, εύχομαι υγεία σε όλον τον κόσμο, να χαμογελάει, να δίνει και να παίρνει αγάπη.