Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Τις τελευταίες ώρες όμως ξαναήρθε στο φως της δημοσιότητας εξαιτίας της διαρροή βίντεο στο internet, με ζευγάρι να κάνει σεξ στις κερκίδες του πασίγνωστου γηπέδου. Σύμφωνα με δημοσίευμα το «UOL Esporte» το ζευγάρι με τη βοήθεια ενός τρίτου προσώπου τράβηξε το sex tape την περασμένη βδομάδα, εκμεταλλευόμενο την ελλιπή ασφάλεια του γηπέδου.

Φυσικά και αυτή η κίνηση έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων απ’ τον κόσμο και στην Βραζιλία έχει ξεκινήσει συζήτηση και για τις πολιτικές ευθύνες που προκύπτουν καθώς δεν μπορεί ένα από τα σύμβολα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου να είναι έρμαιο στις διαθέσεις οποιουδήποτε.

Από την στιγμή που έγινε γνωστό το περιστατικό έχουν γίνει πάρα πολλές δημόσιες συζητήσεις στην Βραζιλία σχετικά με το πως γίνεται ο πάλαι ποτέ ναός του ποδοσφαίρου να έχει φτάσει σε αυτό το σημείο και μάλιστα ο απλός κόσμος ζητά τις παραιτήσεις όλων των υπευθύνων καθώς το συγκεκριμένο περιστατικό είναι πάρα πολύ σοβαρό και προσβάλλει την ιστορία ενεός ολόκληρου λαού.

Θυμίζεται ότι το «Μαρακανά», το οποίο φιλοξένησε αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1950, αλλά και πρόσφατα το Μουντιάλ του 2014 και οι Ολυμπιακοί Αγώνες πέρυσι το καλοκαίρι, διατίθεται για ιδιωτικές εκδηλώσεις και πάρτι έναντι ενοικίου.

Η τραγική στιγμή του Μαρακανά

Το γήπεδο «Mario Filho» – όπως είναι το επίσημο όνομα του Μαρακανά προς τιμή του γνωστού βραζιλιάνου δημοσιογράφου – εγκαινιάστηκε στις 16 Ιουνίου του 1950 για να φιλοξενήσει τα παιχνίδια του 4ου Μουντιάλ που διεξήχθη στη Βραζιλία. Ακριβώς έναν μήνα αργότερα, στις 16 Ιουλίου, το αχανές στάδιο έζησε την πιο τραγική στιγμή της ιστορίας του, το περίφημο «Maracanazo».

Στον τελικό της διοργάνωσης η Βραζιλία αντιμετώπισε την Ουρουγουάη μπροστά σε 199.854 φιλάθλους που είχαν κατακλύσει το ολοκαίνουργιο στάδιο για να πανηγυρίσουν την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Στο 79’ όμως, ο Ghiggia πέτυχε το τελικό 1-2 και ολοκλήρωσε τη μεγάλη ανατροπή, δίνοντας τον δεύτερο τίτλο στην «σελέστε». Εκείνο ήταν και το ρεκόρ προσέλευσης θεατών στο θρυλικό γήπεδο του Ρίο ντε Τζανέιρο.

Ένα ακόμα παγκόσμιο ρεκόρ, αυτό της μεγαλύτερης προσέλευσης σε αγώνα τοπικών ομάδων, ανήκει επίσης στο Μαρακανά. Πρόκειται για τους 177.656 θεατές που το 1963 παρακολούθησαν το τοπικό ντέρμπι του Ρίο ανάμεσα στις Fla και Flu (Φλαμένγκο και Φλουμινένσε).

Το Μαρακανά στο πέρασμα των χρόνων

Η ανέγερση του Μαρακανά ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1948, με σκοπό να φιλοξενήσει τους αγώνες του Μουντιάλ του 1950 – ο χώρος έως τότε στέγαζε ένα ιπποδρόμιο. Δεν ήταν απλά το μεγαλύτερο γήπεδο του κόσμου, αλλά ξεπερνούσε τέσσερις φορές το έως τότε μεγαλύτερο (Χάμντεν Παρκ Γλασκώβης, 43.000).

Ξεχώριζε ακόμα για την ασυνήθιστη (σχεδόν κυκλική) αρχιτεκτονική του, τη λειτουργικότητα και την ασφάλειά του. Τα εγκαίνια τελέστηκαν στις 16 Ιουνίου 1950 με αγώνα επίδειξης ανάμεσα σε μικτές ομάδες του Ρίο και του Σάο Πάολο.

Ο πρώτος επίσημος αγώνας φιλοξενήθηκε στις 24 Ιουνίου και ήταν ο εναρκτήριος του Μουντιάλ, με την Εθνική Βραζιλίας να νικάει 4-0 την αντίστοιχη του Μεξικού. Λίγες εβδομάδες αργότερα, το Μαρακανά υπήρξε θέατρο της τραγικότερης ήττας στην ιστορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου: στον τελευταίο αγώνα η Βραζιλία ηττήθηκε με 2-1 από την Ουρουγουάη, χάνοντας έναν τίτλο που θεωρούσε βέβαιο.

Η προσέλευση θεατών σε εκείνη την αναμέτρηση αποτελεί μέχρι σήμερα ρεκόρ, αν και ο ακριβής αριθμός παραμένει ανεξακρίβωτος – επισήμως η Διεθνής Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία αναφέρει 174.000 εισιτήρια, άλλοι υπολογίζουν μαζί με τις προσκλήσεις 199.854 θεατές, ενώ ο Ζοάο Χάβελανζ έχει πει ότι ανεπίσημα έφταναν τους 220.000!

Στις επόμενες δεκαετίες, το Μαρακανά αποτέλεσε μόνιμη έδρα της Εθνικής Βραζιλίας και περιστασιακή ομάδων του Ρίο όπως οι Βάσκο, Μποταφόγκο, Φλαμένγκο και Φλουμινένσε. Παράλληλα φιλοξενούσε τελικούς τοπικών, εθνικών και λατινοαμερικανικών διοργανώσεων, καθώς και εξωαθλητικές δραστηριότητες (από συναυλίες μέχρι κήρυγμα του Ποντίφηκα). Αποτέλεσε το φυσικό χώρο που μεγαλούργησαν μεγάλοι αστέρες του ποδοσφαίρου: μεταξύ άλλων, εκεί πέτυχε ο Πελέ το 1.000-ό γκολ της καριέρας του (1969)[3] και ο Ζίκο το τελευταίο του γκολ ως παίκτης της Φλαμένγκο (1989). Ο τελευταίος κατέχει και το ανεπίσημο «ρεκόρ σταδίου» με 333 τέρματα.

Ανακατασκευές 

Το 1992 ένα μικρό τμήμα της εξέδρας κατέρρευσε, προκαλώντας 3 θανάτους και πάνω από 50 τραυματισμούς. Αυτό οδήγησε σε μια σειρά ανακατασκευών και περαιτέρω μείωση της μέγιστης επιτρεπόμενης χωρητικότητας – μετά την ολοκλήρωσή τους, το 2007, οι εξέδρες χωρούσαν μόλις 82.238 θεατές.

Το 2009 η Βραζιλία ανέλαβε να φιλοξενήσει το Μουντιάλ του 2014 και τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Σε αυτό το πλαίσιο, αποφασίστηκε το Μαρακανά να κατεδαφιστεί σχεδόν εκ βάθρων και να ξαναχτιστεί από την αρχή, ώστε να φιλοξενήσει τους τελικούς αγώνες και τις τελετές έναρξης – λήξης. Η απόφαση προκάλεσε οργή στους κατοίκους του Ρίο, με το δήμαρχο να δηλώνει κατηγορηματικά αντίθετος και διαδηλώσεις να ζητούν ανάκληση των σχεδίων.

Τελικά τα έργα ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2010 με προϋπολογισμό 705,6 εκατομμύρια ρεάλ. Η κατεδάφιση ολοκληρώθηκε το Φεβρουάριο του 2011 και αρχικά προγραμματιζόταν ότι το νέο Μαρακανά θα άνοιγε τις πύλες του τον Μάρτιο του 2013, με χωρητικότητα 90.000 θεατών. Τελικά κατασκευάστηκε με χωρητικότητα 78.838 θέσεων.

Στις 13 Ιουλίου 2014, πραγματοποιήθηκε εκεί ο τελικός του Μουντιάλ μεταξύ της Γερμανίας και της Αργεντινής, όπου η Γερμανία κέρδισε στην παράταση με σκορ 1–0, και έτσι το Μαρακανά έγινε το δεύτερο στάδιο του κόσμου, μετά το Αζτέκα της Πόλης του Μεξικού, που φιλοξένησε δύο τελικούς Μουντιάλ (αν και τυπικά προέχει το Αζτέκα, λόγω του ότι το 1950 το Μαρακανά είχε φιλοξενήσει τον τελικό γύρο).