Γράφει ο Άρης Σώζος

Όπου και αν κοιτάξεις υπάρχει πάντα ένας σκηνοθέτης (συνήθως ο Τζέρι Μπρούκχαϊμερ ή ο Μάικλ Μπέι) που προθυμοποιείται να δείξει μία ταινία όπου η Γη φτάνει στην τελική της καταστροφή. Και κακά τα ψέματα, πουλάει αυτό το σενάριο.

Στην εποχή του 2017 που βρίσκεται μακριά από το 1998 του Armageddon, υπάρχει μόνο ένας λόγος να δεις αυτές τις ταινίες: τα ειδικά εφέ. Άλλωστε ο στόχος αυτών των ταινιών είναι να σε βάλουν στο πετσί του ρόλου ενός απλού τύπου που θα έβλεπε την καταστροφή με τα ίδια του τα μάτια. Όσο και πιο μεγάλη και πιστευτή η καταστροφή, τόσο το καλύτερο  για την ταινία, τις εισπράξεις και , εδώ που τα λέμε, την δική σου διασκέδαση.

Στην ταινία του Ντιν Ντέβλιν όπου πρωταγωνιστούν οι Τζέραρντ Μπάτλερ, Εντ Χάρις και Άντι Γκαρσία, δεν υπάρχουν αστεροειδείς αλλά το αιώνιο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής. Ένα δίκτυο δορυφόρων με την κωδική ονομασία «Ολλανδός» που προορίζεται να ελέγχει την κλιματική αλλαγή, παθαίνει μέγιστη βλάβη και ρίχνει μία τεράστια γεωλογική καταιγίδα πάνω από τη Γη. Ξεκινάει ένας αγώνας για τον Μπάτλερ που πρέπει να φτάσει στο διάστημα και να διορθώσει το πρόβλημα πριν όλα γίνουν σκόνη.

Σε γενικές γραμμές είναι από εκείνες τις ταινίες που βλέπεις ευχάριστα τρώγοντας ποπ-κορν και που περιέχει όσο δράση και άγχος χρειάζεσαι για να σε κρατήσει καρφωμένο στην οθόνη.  Ο Μπάτλερ έχει ήδη πάρει το ρόλο του action hero και η ταινία δεν είναι σε καμία περίπτωση απογοητευτική. Αλλά θα σε κάνει να σου λείψει το Armaggedon. Καλή διασκέδαση.