ΘΕΑΤΡΟ
Μια θαρραλέα Έμμα Μποβαρύ
“Μαντάμ Μποβαρύ” με αποκαλούσε χιουμοριστικά η μητέρα μου όταν άρχισαν να μου αρέσουν τα “λούσα” στην προεφηβεία. Δεν είχα ιδέα ποιά ήταν η κυρία, ούτε διάβασα ποτέ το μυθιστόρημα του Γκυστάβ Φλωμπέρ, ωστόσο αποτυπώθηκε στο μυαλό μου ως παράδειγμα προς αποφυγήν: μια υπερφύαλη, ματαιόδοξη, φαντασιόπληκτη γυναικούλα. Όταν είδα την ομότιτλη παράσταση στο θέατρο Αποθήκη, οι επιθετικοί προσδιορισμοί αντικαταστάθηκαν από μία λέξη: θαρραλέα.
Θαρραλέα η διασκευή της Έλσας Ανδριανού πάνω στο ρεαλιστικό έργο του 1856, που στα ικανά χέρια της Λίλλυς Μελεμέ αποκτά σφιχτή θεατρική δομή και εύρυθμο διάλογο, με απρόσμενες δόσεις χιούμορ. Η σκηνοθέτιδα ενορχηστρώνει έναν εξαιρετικό θίασο με λιτά σκηνικά μέσα και μας μεταφέρει στην επαρχιακή Γαλλία του τότε, με ολόφρεσκια και θαρραλέα ματιά.
Θαρραλέα και δυναμική η ερμηνεία της Πέγκυς Τρικαλιώτη που -ενώ μένει πιστή στον πυρηνικό χαρακτήρα της ηρωίδας- μας βάζει μέσα στην ψυχή της ώστε να την κατανοήσουμε, αν όχι να τη συμπονέσουμε. Η δική της Έμμα Μποβαρύ είναι μια γυναίκα που ψάχνει με κόπο την ευτυχία εκεί που της την υποσχέθηκε η κοινωνία (στο γάμο, στο σπιτικό, στη μητρότητα) αλλά δεν τη βρίσκει πουθενά.
“Τα ‘θελε και τα ‘παθε.” Αυτή είναι η συχνότερη αντίδραση των θεατών, όπως μου τη μετέφερε η Πέγκυ στην κουβέντα μας, μετά την παράσταση. Ίσως ξεχνούν πως, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, μια γυναίκα δεν μπορούσε να επιλέξει την κατεύθυνση της ζωής της. Ανήκε στον πατέρα της, μετά στο σύζυγό της. Δεν μπορούσε να μορφωθεί, να εργαστεί, να επιλέξει αν ή πότε θα γινόταν μητέρα. Ήταν “κάποιου”. Η “Μαντάμ” κάποιου. Όταν, λοιπόν, κάποιος άλλος ορίζει την πραγματικότητά σου… λογικό δεν είναι να θες να αποδράσεις;
- Θεάτρο Αποθήκη, μέχρι 28/4
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Αυτό, “Το Περασμένο Καλοκαίρι”
Η ταινία της Κατρίν Μπρεγιά (διασκευή της σκανδιναβικής ταινίας του 2019 “Η Βασίλισσα της Καρδιάς”) καταπιάνεται μ’ ένα θέμα που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε σαπουνόπερα:
Όμορφη, πετυχημένη σύζυγος και μητέρα συνάπτει ερωτική σχέση με το θετό γιο της. Αυτό που κάνει την ταινία ξεχωριστή είναι η διαχείριση του θέματος, το αργό χτίσιμο ενός δραματικού, ψυχολογικού θρίλερ όπου η πρωταγωνίστρια ίσως να είχε βαπτιστεί θύτης στο πρώτο δευτερόλεπτο, αν ήταν άνδρας στην εποχή του #metoo.
Το πορτραίτο της ηρωίδας γίνεται ακόμα πιο αντιφατικό, καθώς ο θεατής θαυμάζει πόσο αποτελεσματικά και στοργικά συμπεριφέρεται ως δικηγόρος υπεράσπισης ανήλικων κοριτσιών, θυμάτων κακοποίησης. H Λεά Ντρυκέρ υποδύεται με μαεστρία μια γυναίκα που τα καταφέρνει περίφημα σε όλους τους ρόλους της ενήλικής ζωής της… εκτός από εκείνον που την οδηγεί στο να ρίξει ένα νεαρό, ψυχικά ταλαιπωρημένο αγόρι στο στόμα του λύκου.
Όταν αρχίζει να σβήνει το τελευταίο πλάνο της ταινίας, το νυχτερινό σκηνικό γίνεται μαύρο αλλά παραμένει για λίγα δευτερόλεπτα η αντανάκλαση μιας βέρα. Αναρωτήθηκα αν επρόκειτο για τεχνικό λάθος, αυτό το φωτεινό πίξελ. Μετά κατάλαβα πως όχι, είναι εσκεμμένο. Στέκει εκεί, σαν ερώτηση: Μέχρι πού θα φτάσουμε για να μη “χαλάσουμε” τα σπίτια μας;
- Κινηματογράφος Άστυ, από 18/4
Η Μαρία Κάλλας στο ERTFLIX
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
22/12/2024
|
07:38
Στη δισκογραφία, με τον Στέλιο
Η ζωή της κορυφαίας σοπράνο θα ξεδιπλωθεί στις οθόνες μας το φθινόπωρο. Πίσω από τη φιλόδοξη παραγωγή βρίσκονται οι ατρόμητες παραγωγοί Φρόσω Ράλλη και Ειρήνη Σουγανίδου (Feelgood Entertainment), η Όλγα Μαλέα στο σκηνοθετικό τιμόνι, και μια εκλεκτή ομάδα σεναριογράφων. Ανυπομονούμε!
- ERTFLIX, από τον Οκτώβριο
Ροή Ειδήσεων 
