-Το μυθιστόρημα σας «Θείο δώρο» δεν ανήκει στην κατηγορία αισθηματικής αφήγησης, όπως θα μπορούσε να υποθέσει ο ανύποπτος αναγνώστης. Είναι ένα βιβλίο με κοινωνικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις, θέλετε να μας πείτε την πηγή έμπνευσης;

Είναι σύνηθες, δυστυχώς, κάθε βιβλίο που πραγματεύεται τα συναισθήματα των ανθρώπων να κατηγοριοποιείται κυρίως σύμφωνα με αυτό και όχι τον τρόπο που ο συγγραφέας τα πραγματεύεται. Ωστόσο, ας μη γελιόμαστε, τα συναισθήματα είναι κομμάτι της φύσης μας. Αφορούν -έστω και ενδόμυχα- το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων, ακόμη κι εκείνων που το αρνούνται. Με γνώμονα αυτό ακριβώς, επιλέγω να αφηγούμαι ιστορίες ρεαλιστικές, σύγχρονες, για ανθρώπους με ψεγάδια, φόβους, αδυναμίες. Μέσα από μια δυνατή ιστορία έρωτα παρακινώ τον αναγνώστη να αναρωτηθεί, να προβληματιστεί, να ταυτιστεί ή να απορρίψει την πορεία που οι ήρωες διάλεξαν στην ιστορία τους. Την ίδια στιγμή, σε όλα τα βιβλία μου, υπάρχει και μια έρευνα που με τον τρόπο που την δίνω στον αναγνώστη βοηθά σε αυτή την εσωτερική διεργασία. Στο «Θείο δώρο» στο μικροσκόπιό μπήκε η τέχνη –πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά που σχετίζονται με το ερωτικό στοιχείο ή το συναίσθημα και καλλιτέχνες που είχαν έντονο σχέση με αυτά καθώς και με τον έρωτα.

-H ιστορία σας σχοινοβατεί ανάμεσα στη μυθοπλασία των ηρώων και ταυτόχρονα σε αληθινά πρόσωπα και έργα καλλιτεχνών. Υπήρχαν ανεξερεύνητα πεδία που θέλατε να αναδείξετε;

Παρόλο που η έρευνα γύρω από την τέχνη και το ερωτικό στοιχεί ήταν επίπονη, την απόλαυσα. Οι αναγνώστες συχνά μού εξομολογούνται ότι μπήκαν στην διαδικασία να αναζητήσουν περισσότερες πληροφορίες για τους πίνακες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αναφέρονται στο βιβλίο. Χαίρομαι διπλά που οι εικαστικοί και ιστορικοί τέχνης που διάβασαν το βιβλίο εξεπλάγησαν ευχάριστα με την αρτιότητα της έρευνας -δεν υπάρχει κάπου συγκεντρωμένη τόση αναφορά γύρω από αυτό το θέμα πόσο μάλλον δοσμένη λογοτεχνικά. Νομίζω, εν τέλει, ότι αυτό το κομμάτι του στόχου επετεύχθη.

– Τελικά, Η ζωγραφική είναι ποίηση που σωπαίνει και η ποίηση είναι ζωγραφική που μιλάει. κατά τον Σιμωνίδη Κείο;  

Κάθε έργο τέχνης μπορεί –ναι- να είναι ένα ποίημα. Αφηγείται μια ιστορία, ένα συναίσθημα, μια στιγμή, χωρίς να χρειάζεται να πει λέξη. Τα χρώματα, οι σκιές, τα σχήματα ερωτοτροπούν με τέχνη. Αν η κλίση μου δεν ήταν η γραφή, θα ήθελα σίγουρα να ζωγραφίζω, να δίνω μορφή στα συναισθήματα. Η ερωτική γεωμετρία του Μόραλη, ο κυβισμός του Πικάσο, οι μακριές γυναικείες φιγούρες του Μοντιλιάνι είναι υπέροχες εκφράσεις συναισθήματος -και ευφυΐας των καλλιτεχνών.

-Ο έρωτας πρωταρχικός στη γραφή σας σε όλα σας τα βιβλία θέλει δύναμη ψυχής;

Το να ζεις αυτό που νιώθεις είτε είναι αγάπη, έρωτας είτε πόνος, θλίψη θέλει τόλμη, γενναιότητα. Πολλοί, δυστυχώς, στις μέρες μας καταπιέζουν, πνίγουν, κρύβουν τα συναισθήματά τους. Δεν τα θεραπεύουν με αυτόν τον τρόπο, ούτε θεραπεύονται οι ίδιοι. Το να έρθεις αντιμέτωπος με όσα αισθάνεσαι δεν είναι η εύκολη επιλογή. Επομένως, ναι, οι άνθρωποι που στη ζωή αγάπησαν και αγαπήθηκαν πολύ υπήρξαν –αν μη τι άλλο- άνθρωποι γενναίοι.

-Υπάρχουν αλήθεια φθηνοί έρωτες, μικροί έρωτες, λίγοι έρωτες;

Είναι πλειοψηφία όλοι αυτοί οι επιπόλαιοι ενθουσιασμοί, περισσότερο ανάγκη για επιβεβαίωση ή επαφή της σάρκας και λιγότερο καρδιές που ερωτοτροπούν στο έπακρο με όλες τις αισθήσεις. Οι μεγάλοι έρωτες είναι σπάνιοι, μετρημένοι στα μισά δάχτυλα του ενός χεριού. Τυχεροί όσοι έζησαν έστω έναν. Τολμώ να πω ευλογημένοι όσοι κατάφεραν έστω έναν ακόμη περισσότερο.

-Οι χαρακτήρες σας γιατί επιλέγουν τα όνειρα τους και όχι τη δέσμευση, ακολουθώντας την παρόρμηση τους, ακόμα και αν το τίμημα είναι η μοναξιά;

Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι άνθρωποι με υψηλούς στόχους. Οι δρόμοι αυτοί σπανίως περιλαμβάνουν δύο. Είναι κυρίως μοναχικοί. Απαιτούν αφοσίωση. Πόσες ερωμένες ή εραστές μπορεί να έχει κάποιος όταν μία εξ’ αυτών είναι η τέχνη; Η μοναξιά είναι το τίμημα –ίσως στο βάθος και επιλογή των ηρώων. Αφήνω τον αναγνώστη να αποφασίσει: να τους συμπονέσει ή να τους καταδικάσει.

– Δεν σας έλκουν τα χάπυ έντ, αλλά ο έρωτας μετ εμποδίων;

Θυσιάζω αρκετά συχνά τα χάπυ έντ στα βιβλία προκειμένου να σώσω τις ρεαλιστικές  συνθήκες στις επιλογές των ηρώων. Υπάρχει ένα βαθύτερο γιατί στις επιλογές των ανθρώπων. Στόχος μου είναι να πάρω τον αναγνώστη από το χέρι και να βουτήξουμε παρέα στην δική του ψυχή και καρδιά, στα δικά του γιατί, χωρίς κανείς να κρίνει κανέναν. Επιλέγω την αλήθεια, ακόμη κι αν δεν είναι η ευτυχισμένη εκδοχή της. Η αλήθεια χτίζει την εμπιστοσύνη με το κοινό. Μόνο τα βιβλία που μιλούν για τα συναισθήματα με αλήθεια μπορούν να δημιουργήσουν τέτοιο δέσιμο. Το δικό μου με τους αναγνώστες είναι υπέροχο!

-Τι ενθάρρυνε την Ιωάννα Γκανέτσα να στραφεί στο χώρο της συγγραφής αφήνοντας για λίγο στην άκρη την ιδιότητα της αστυνομικού;

Δεν τη διάλεξα τη συγγραφή. Με διάλεξε. Με παρέσυρε στον κόσμο της από την πρώτη στιγμή. Για μένα, η συγγραφή ήταν πάντα μονόδρομος.