Μέσα από την αριστοτεχνική γραφή του Τσίτα και την άρτια σύλληψη του αφηγήματος, το βιβλίο παρασύρει τον αναγνώστη σε έναν κόσμο όπου η αθωότητα του παιδιού και οι ατέρμονες ανησυχίες του ενήλικα συνυφαίνονται σε μία συναισθηματική σύνθεση γεμάτη ευαισθησία και χιούμορ.

Η ιστορία διαδραματίζεται στο ημίφως της νύχτας, εκεί όπου ο Χάρης, το παιδί της οικογένειας, προσπαθεί να βοηθήσει τη μητέρα του να βρει τη γαλήνη του ύπνου. Η μητέρα, όμως, φαίνεται αδύναμη να χαλαρώσει, πνιγμένη από τις αμέτρητες μικρές και μεγάλες καθημερινές της υποχρεώσεις. Ζητά τη βοήθεια του γιου της, ο οποίος, με την αθωότητα και την αφοσίωση που διακρίνει τα παιδιά, αναλαμβάνει να την ηρεμήσει μέσω της αφήγησης μιας ιστορίας για ένα αγόρι και τον σκύλο του.

Ωστόσο, η μητέρα του Χάρη δεν μπορεί να αφεθεί στην ξεγνοιασιά της φαντασίας. Στο πέρασμα της αφήγησης, οι σκέψεις της περιπλανώνται σε μια ατέλειωτη αλυσίδα πρακτικών εκκρεμοτήτων: τα ψώνια που δεν έχει καταγράψει, το φαγητό που πρέπει να μπει στο ψυγείο και τα πιάτα που την περιμένουν στον νεροχύτη. Παρά τις αντιστάσεις της, ο Χάρης, με έναν συνδυασμό επιμονής και τρυφερότητας, συνεχίζει να την ενθαρρύνει, επιμένοντας ότι για να βρει την ηρεμία που χρειάζεται, πρέπει να κλείσει τα μάτια και να αφήσει τις σκέψεις της να ξεθωριάσουν, όπως το φως της ημέρας.

Η γραφή του Τσίτα είναι γεμάτη λυρισμό και νοσταλγία, αναδεικνύοντας με αριστοτεχνικό τρόπο την καθημερινή αγωνία των γονιών και τις κρυφές ανησυχίες τους, που αναδύονται ως αόρατες πιέσεις στην καθημερινότητά τους. Ωστόσο, η ιδιοφυΐα του συγγραφέα έγκειται στο γεγονός ότι, ακόμη και εν τω μέσω αυτών των δύσκολων στιγμών, παραμένει ανυποχώρητος ο φωτεινός πυρήνας της παιδικής αθωότητας. Ο Χάρης, χωρίς να κατανοεί πλήρως το βάρος των ανησυχιών της μητέρας του, πασχίζει να την ηρεμήσει, διατηρώντας ακέραιη την αθωότητα και την πίστη στη δύναμη της αγάπης του.

Η υπέροχη εικονογράφηση της Μαρίας Νιώκα συμπληρώνει και ενισχύει αυτή την αίσθηση της τρυφερότητας, με εικόνες που αποπνέουν μια γλυκιά απλότητα και συμβάλλουν στην κατακόρυφη συναισθηματική ένταση που κρύβεται πίσω από την απλότητα της ιστορίας. Το βιβλίο δεν επιθυμεί να επιβάλει μια φανταχτερή ή περίπλοκη προσέγγιση, αλλά να αναδείξει την ουσία των ανθρώπινων σχέσεων μέσω της ειλικρίνειας και της απλότητας.

Το «Γιατί δεν κοιμάσαι, μαμά;» είναι, λοιπόν, ένα βιβλίο που προτείνει στον αναγνώστη μια συναισθηματική παύση από την τρέχουσα ροή της καθημερινότητας, ένα προσκλητήριο για να σταθούμε λίγο περισσότερο στα μικρά και απαρατήρητα πράγματα που γεμίζουν τη ζωή μας με ουσία και συναισθηματική αξία. Μέσα από την ιστορία του Χάρη και της μητέρας του, το βιβλίο καταφέρνει να αναδείξει με φυσικότητα και αληθοφάνεια τις πολυάριθμες διαστάσεις της μητρότητας, της παιδικότητας και της ανθρώπινης φροντίδας, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει στους αναγνώστες μια θεώρηση της πραγματικότητας που συνδυάζει τη γλυκύτητα με την αναγνώριση των μικρών καθημερινών μας αγώνων.