Μάλιστα, όπως ο ίδιος λέει στον «Ε.Τ.» της Κυριακής, επιθύμησε τις προσωπικές εμφανίσεις: «Εχω να παίξω μόνος μου τρία χρόνια. Μου έχει λείψει… Προηγήθηκε η καραντίνα, μετά εμφανισθήκαμε ως Πυξ Λαξ, οπότε πέρασε πολύς καιρός που δεν έχω ανέβει μόνος στη σκηνή. Μου αρέσει, γιατί έχω περισσότερη ελευθερία. Μπορώ να πω πιο ιδιαίτερες στιγμές μου από την προσωπική μου δισκογραφία, από συνεργασίες μου με άλλους καλλιτέχνες, όπως με την Παυλίνα Βουλγαράκη, τους “Λαβύρινθους”, ή με τον Γιώργο Νταλάρα τις “Κλειδαριές”, ή το τραγούδι από τη σειρά “Σασμός” κ.ά. Μπορώ, επίσης, να πω λαϊκά τραγούδια που μου αρέσουν. Με αυτά ξεκίνησα. Πρόκειται για τραγούδια που είναι κομβικά για εμένα, του Ακη Πάνου, του Μίκη Θεοδωράκη, ο “Ξενύχτης” του Δημήτρη Μητροπάνου, που είναι ένα τραγούδι που αγαπώ πολύ. Είναι ένα πιο ελεύθερο, πολύ προσωπικό πρόγραμμα, όπου τα τραγούδια των Πυξ Λαξ θα είναι τα λιγότερα που θα έχει το πρόγραμμα».
Είχες πει κάποτε ότι είναι «ωραίες οι συναυλίες στα μεγάλα στάδια, αλλά μου αρέσει και να βλέπω τους ανθρώπους, να έχω προσωπική επαφή μαζί τους…». Ετσι νιώθεις και τώρα;
Ναι, μου αρέσουν περισσότερο οι χειμερινές μουσικές σκηνές από τα καλοκαιρινά ανοιχτά στάδια. Υπάρχει αλισβερίσι με τους ακροατές. Ενώ στη συναυλία δεν είναι το ίδιο. Παίρνεις, βέβαια, μεγάλο ενθουσιασμό, τρομερή ενέργεια από το γεμάτο στάδιο. Ομως, μου αρέσει και να πάω να παίξω σε μια μουσική σκηνή με διακόσια άτομα. Οπου θέλω να έρθει κάποιος και να μου παραγγείλει ένα τραγούδι, να με ιντριγκάρει, να θέλω να το πω εκείνη τη στιγμή και να το τραγουδήσω. Μου αρέσει η παραγγελιά, αλλά έχει να κάνει μ’ εμένα και την προσωπική μου διάθεση. Να θέλω να το πω. Αν δεν θέλω, δεν θα το πω… Πάντα κάνω αυτά που θέλω και μόνο αυτά, γιατί αλλιώς δεν ευχαριστιέμαι.
Πώς νιώθεις μετά την καραντίνα; Οτι ο καλλιτεχνικός χώρος προσπαθεί να καλύψει τον χαμένο χρόνο; Και δικαίως προφανώς;
Ναι, συμβαίνει αυτό. Για εμένα η καραντίνα ήταν σκληρή. Εβλεπα άλλους που έλεγαν «τι ωραία ξεκουράστηκα!». Σ’ εμένα ο καταναγκασμός του κλεισίματος δεν μου ήταν καθόλου ευχάριστος. Δεν ήμουν ευχαριστημένος να είμαι κλεισμένος μέσα. Γι’ αυτό και επέλεξα να πάω στην πατρίδα μου, την Καλαμάτα, για ένα μεγάλο διάστημα της καραντίνας, ώστε να νιώθω πιο ελεύθερος. Εκεί μπορούσα να παρανομήσω ησύχως… Στην Αθήνα, με ενοχλούσε η εικόνα της άδειας πόλης. Πλέον, εμείς βγαίνουμε να παίξουμε και αντίστοιχα και το κοινό βγαίνει. Στην αρχή ήταν λίγο διστακτικό. Εχει ζοριστεί από πολλές πλευρές ο κόσμος. Ψυχολογικά περισσότερο, αλλά και οικονομικά.
Αλλαξε σε κάτι η κοινωνία μετά την καραντίνα;
Σε πολλά. Οι άνθρωποι έγιναν πιο φοβισμένοι. Ολοι είναι πιο διστακτικοί. Κοιτούν το μέλλον με τα κιάλια… Θέλω να πιστεύω ότι το κοινό δεν θα εγκαταλείψει την προσπάθεια. Οτι θα βγει και θα κινηθεί, θα κάνει και πάλι αυτά που του αρέσουν. Να δει θεατρικές παραστάσεις, να ακούσει μουσική, να πλησιάσει την τέχνη. Δεν είναι μόνο η διασκέδαση και τα μπουζούκια. Πλέον, τα μπουζούκια είναι μόνο βλέπω, θέαμα, δεν είναι ακούω. Δεν είναι «πάμε να ακούσουμε έναν σπουδαίο τραγουδιστή και να βγάλουμε τον νταλκά μας». Πλέον, είναι «πάμε να βγάλουμε με τα κινητά φωτογραφίες».
Εσύ κάνεις τέτοιες εξόδους;
Στο θέατρο πάω, στα μπουζούκια όχι πια. Πήγαινα παλιά για να δω μορφές του τραγουδιού, τον Διονυσίου, τον Μητροπάνο…
ΤΙ ΔΙΑΒΑΣΑ
Διασκεύασες και επανεκτέλεσες το αγαπημένο τραγούδι του Δημήτρη Μητροπάνου (Τάκη Σούκα, Βασίλη Παπαδόπουλου) «Μια ζωή μέσα στους δρόμους». Από λαϊκό τραγούδι το έκανες ροκ μπαλάντα. Πώς είναι να τραγουδάς ένα τραγούδι του Μητροπάνου; Πώς το αντιμετώπισες;
Είναι, πιστεύω, μια ωραία ροκ διασκευή με λαϊκά στοιχεία. Ο Δημήτρης Μητροπάνος ήταν πολύ φίλος μου. Ηταν ένας άνθρωπος που αγαπούσα και εκτιμούσα πολύ. Είμαι σίγουρος ότι θα του άρεσε αν το άκουγε. Γι’ αυτό στο πρόγραμμα στον «Σταυρό του Νότου» θα ερμηνεύσω τραγούδια φίλων που έχουν φύγει από τη ζωή, όπως του Μητροπάνου, του Μικρούτσικου, του Αλκαίου. Τιμής ένεκεν… Για εμένα δεν έχουν φύγει… Και για το κοινό, θα είναι πάντα στις καρδιές του…
Εχεις δηλώσει ότι βαριέσαι εύκολα. Στον στίχο αυτού του τραγουδιού λέει κάπου «έχω βαρεθεί τον κόσμο και όλα μού φταίνε». Σε εκφράζει αυτός ο στίχος;
Απόλυτα με εκφράζει… Μπορεί να είναι δημιουργικό, μπορεί και αυτοκαταστροφικό… Τα περισσότερα ωραία βγαίνουν μέσα στο «όλα μού φταίνε». Οπως έχει πει και ο Οσκαρ Ουάιλντ: «Μέσα από τη θλίψη βγαίνει η ομορφιά».
Ο νέος δίσκος του Μπάμπη Στόκα θα κυκλοφορήσει άμεσα από την Panik Oxygen, που έχει αγκαλιάσει τη δημιουργία του. «Πιστεύω ότι θα είναι ο πιο προσωπικός δίσκος που έχω κάνει ποτέ», λέει ο Μπάμπης Στόκας. «Ο τίτλος του θα είναι πιθανότατα “Κι έρχεται η αγάπη ξανά”. Εχω γράψει σχεδόν όλα τα τραγούδια μουσική και στίχο, εκτός από ένα-δύο, που δεν είναι δικοί μου οι στίχοι. Συνειδητοποίησα ότι είχα δώδεκα χρόνια να κυκλοφορήσω νέο δίσκο, καθώς έχω με τον χρόνο μια ιδιαίτερη σχέση. Είμαι λίγο αντικοινωνικός, δεν προσέχω πολύ την καριέρα μου… (Γελάει.) Είχα εξήντα τραγούδια που είχα γράψει αυτά τα χρόνια και κάποια που έγραψα το τελευταίο διάστημα. Από αυτά επέλεξα τα δέκα-έντεκα τραγούδια του δίσκου. Είχα, επίσης, επιθυμήσει να κάνω προσωπικό δίσκο. Μάλιστα, σε αυτόν τον δίσκο άλλαξα τη μουσική μου παρέα. Εφυγα από τη βάση που με βόλευε και άλλαξα τους μουσικούς μου. Η νέα μπάντα μου αποτελείται από ανθρώπους που δεν έχουμε παίξει μαζί. Ηταν δύσκολο για εμένα να αλλάξω τους φίλους μου μουσικούς που παίζαμε όλα αυτά τα χρόνια μαζί. Το έκανα για να αλλάξω τον ήχο μου. Ψάχτηκα πολύ σε αυτόν τον δίσκο. Ηθελα να ανανεωθώ. Είναι ένας δίσκος πολύ προσωπικός, με ροκ, λαϊκά στοιχεία και μπαλάντες. Είναι αυτό που είμαι εγώ».
Αυτό που είσαι εσύ είναι διαφορετικό από αυτό που είναι οι Πυξ Λαξ;
Ναι, είναι διαφορετικό. Γιατί εγώ θα μπορούσα να κάνω και έναν αμιγώς λαϊκό δίσκο, ενώ με τους Πυξ Λαξ δεν θα μπορούσα.
Οι Πυξ Λαξ επέστρεψαν για να μείνουν;
Κάναμε μια περιοδεία που είχαμε πει πριν από την καραντίνα. Τώρα θα υπάρξει μια στάση, μετά μπορεί να βγάλουμε κάποιο τραγούδι και θα ξαναπαίξουμε αν το θελήσουμε. Θα το κάνουμε, γιατί είδαμε στις συναυλίες μας ότι δεν μας ακούν μόνο άνθρωποι της ηλικίας μας, αλλά και πολλά νέα παιδιά, και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Βλέπω νέα παιδιά πανέξυπνα, προχωρημένα που θα αλλάξουν την κοινωνία. Είμαι αισιόδοξος για το μέλλον. Τις προάλλες βγήκα από ένα στούντιο και ήταν δεκαπέντε πιτσιρικάδες και άκουγαν Pink Floyd. Δεν άκουγαν trap, κάτι σύνηθες, αναμενόμενο της εποχής. Αυτό για εμένα είναι καταπληκτικό και μου δίνει θετικά προαισθήματα για το μέλλον.
Εξακολουθείς πάντα να γράφεις τραγούδια;
Ναι, γράφω, αλλά όχι κατά παραγγελία. Μόνο όταν υπάρχει λόγος για εμένα να γράψω. Μπορεί να τύχει να κοιτάω έξι μήνες την κιθάρα και να μην την ακουμπήσω και άλλες να κλειστώ στο σπίτι δέκα μέρες και να γράφω ασταμάτητα.
Ενα καλό τραγούδι σήμερα πιστεύεις ότι θα καταφέρει να ακουστεί; Θα βγει στον «αφρό», θα γίνει επιτυχία;
Πάντα το καλό τραγούδι φτάνει στον κόσμο, απλώς σήμερα μπορεί να αργήσει. Ενα πραγματικά καλό τραγούδι που υπάρχει λόγος να ακουστεί θα βγει, θα βρει τον δρόμο του, δεν μπορεί να το εμποδίσει κάτι.
Επόμενα σχέδια;
Γράφω το σενάριο μιας κινηματογραφικής ταινίας. Είναι κάτι προσωπικό, το κάνω πρώτη φορά και δεν αφορά τους Πυξ Λαξ. Το καλοκαίρι θα ξεκινήσουν τα γυρίσματα κι εγώ θα εμφανισθώ σε έναν μικρό ρόλο πέρασμα. Αυτά προς το παρόν…
Info
ΜΠΑΜΠΗΣ ΣΤΟΚΑΣ
ΠΟΥ: «Σταυρός του Νότου», Κεντρική Σκηνή (Φραντζή και Θαρύπου 37, Νέος Κόσμος, τηλ. 2109226975, 2109239031)
ΠΟΤΕ: Από Παρασκευή 20 Ιανουαρίου και κάθε Παρασκευή
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 22.30
ΩΡΑ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗΣ: 22.00
ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ: 14€
Ροή Ειδήσεων 
