Το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα εξέδωσε μόλις ο καταξιωμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας Νίκος Εμμ. Σίμος.

Το βιβλίο με τον εύγλωττο τίτλο «Ενα πιστόλι για υπογραφή», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κάκτος», ανεβάζει την αγωνία του αναγνώστη στο κατακόρυφο, με την απρόσμενη εξέλιξη και τις πολλαπλές ανατροπές του, καθώς ξεδιπλώνει μια σκοτεινή υπόθεση με δολοφόνους και τρομοκράτες.

Βασικός χαρακτήρας του βιβλίου ο αστυνόμος Νικόδημος Γρέκας, που, όπως φαίνεται, θα γίνει ένας δημοφιλής ήρωας αστυνομικής λογοτεχνίας, απόφοιτος της Νομικής και με επιμόρφωση στην εγκληματολογική ψυχολογία, ο οποίος έχει όλα τα προσόντα για να αποκαλύψει τους τρομοκράτες. Το βιβλίο έχει άρωμα πολιτικής, ενώ εμπνέεται και από γεγονότα που έχουν απασχολήσει την ελληνική επικαιρότητα.

Η πολιτική και η επικαιρότητα κατά πόσο… οπλίζουν την έμπνευση του συγγραφέα;

Δεν θα έλεγα ότι με εμπνέει πάντα η πολιτική. Βέβαια, τόσα χρόνια ενασχόλησης με την πολιτική ήταν μάλλον φυσικό να μου δώσει μία αφορμή να πω με διαφορετικό τρόπο κάποια πράγματα. Τι εννοώ: Στο πρώτο μου βιβλίο, «Κύριε Πρόεδρε, στη διάθεσή σας…», μου δόθηκε η ευκαιρία να σατιρίσω τον τρόπο λειτουργίας μιας κυβέρνησης. Στο δεύτερο μικρό βιβλίο για το Μακεδονικό περιέλαβα κάποια επίσημα ντοκουμέντα για τη διαχρονική εξέλιξή του και τα πρακτικά επίσημων συνομιλιών.

Κατά τα άλλα, ύστερα από τόσα χρόνια ενασχόλησης με τα πολιτικά από το δημοσιογραφικό μετερίζι, λίγο βαρέθηκα και έψαξα τη δική μου φυγή με άλλα θέματα. Οπως λ.χ. με το βιβλίο «Το λάθος παλτό», που μέσα από 12 διηγήματα, εν μέρει βιωματικά, προσπαθώ να αφηγηθώ μια ζωή σε 10 πράξεις. Οσα και τα διηγήματα, δηλαδή.

Τώρα, όσον αφορά στο τρέχον βιβλίο, ήθελα στο πλαίσιο της φυγής μου από τα αμιγώς πολιτικά θέματα να γράψω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα.

Πώς αποφασίσατε να στραφείτε σε αυτό το είδος;

Πέραν της ανάγκης να γράψω κάτι άλλο, έχω διαβάσει πολλά βιβλία αστυνομικής λογοτεχνίας. Και έτσι παρασύρθηκα και αποφάσισα να δοκιμαστώ κι εγώ στο είδος αυτό. Μπορεί άθελά του να με παρέσυρε και ο Πάνος Αμυράς με τα πολλά επιτυχημένα δικά του! Ομως, υπάρχει και ένα δεύτερο αστυνομικό, έτοιμο, το οποίο το εμπνεύστηκα από τη δολοφονία μιας εμβληματικής ιερόδουλης της Αθήνας, της γνωστής σε όλους, τουλάχιστον στους παλαιότερους, Γαβριέλας. Μάλιστα, πρωταγωνιστής είναι και πάλι ο Νικόδημος Γρέκας.

Ποια είναι η θέση του αστυνομικού μυθιστορήματος σήμερα και πόσο ενδιαφέρει το κοινό;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

23/11/2024

08:11

Πράσινο φως από το ΚΑΣ - Νέες υποδομές στην Ακρόπολη

Με όσα ακούμε και διαβάζουμε τον τελευταίο καιρό που εμπίπτουν στη σφαίρα του αστυνομικού δελτίου, το κοινό ζει σε κυριολεκτικώς αστυνομικό περιβάλλον. Από την άλλη πλευρά, δόθηκε μεγάλη ώθηση στο είδος από τους Σκανδιναβούς συγγραφείς, που έγραψαν μεν και γράφουν εξαιρετικά αστυνομικά, πλην όμως πολύ «σκοτεινά» και βίαια, λες και αντικατοπτρίζουν την ψυχική διάθεση των λαών αυτών, η οποία, ασφαλώς, επηρεάζεται από τις κλιματολογικές συνθήκες εκεί. Εξαίρεση, ίσως, αποτελεί ο Ιντρίντασον, που είναι πιο φιλοσοφικός. Σήμερα, πάντως, η αστυνομική λογοτεχνία είναι «στα πάνω της».

Τι θέλετε να δώσετε στον αναγνώστη σας; Να περάσει ευχάριστα, να μάθει, να ονειρευτεί ίσως;

Εξαρτάται από το είδος του βιβλίου. Στο βιβλίο μου «Το λάθος παλτό» ήθελα να αναγνωρίσει σε κάποια διηγήματα τη δική του πορεία ή να νιώσει οικεία κάποια από τα γεγονότα που περιγράφω και που δεν είναι απολύτως φανταστικά. Στα αστυνομικά να συμμετάσχει στην αινιγματική πορεία του μυθιστορήματος. Σίγουρα, πάντως, κάθε συγγραφέας θέλει τα βιβλία του, εκτός και αν είναι δοκίμια, να μπορούν να ψυχαγωγούν.

Η εγκληματολογία και η εγκληματολογική ψυχολογία ενδιαφέρουν πολύ τα τελευταία χρόνια, με πολλές σειρές να εντρυφούν στο είδος. Τι λέτε;

Πρώτα απ’ όλα, όπως είπα, τελευταία ζούμε σε ένα περιβάλλον αστυνομικού δελτίου και, μάλιστα, έντονα. Αρα, η κοινωνία μοιάζει να εξοικειώνεται με τη συγκεκριμένη επιστήμη. Και η κινηματογραφική και η τηλεοπτική μυθοπλασία ακολουθούν τον συρμό.

Ο τίτλος είναι ιδιαίτερος και ελκυστικός. Μπορεί ένας επιτυχημένος τίτλος να προσελκύσει και το κοινό και να συμβάλει στην επιτυχία του βιβλίου;

Σίγουρα. Το ίδιο, άλλωστε, δεν κάνουμε και στις εφημερίδες; Οσο για τα βιβλία, εκτός από τον τίτλο νομίζω ότι παίζει ρόλο και το εξώφυλλο.

Δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τι είναι η καθεμία από αυτές τις ιδιότητες για εσάς μέσα σας;

Ααα! Σε ένα βιβλίο που έχω γράψει, αλλά, λόγω της κρίσης, δεν έχει εκδοθεί ακόμη, και έχει τον τίτλο «ΜΜΕ Μέσα Μαζικής… Εξημέρωσης», αφοριστικά σχεδόν λέω ότι και ο δημοσιογράφος είναι συγγραφέας, καθώς με «σεντόνια» κείμενα κάθε μέρα σχεδόν αποτυπώνει, συγγράφει την ιστορία της καθημερινότητας.

Πώς περάσατε την καραντίνα; Γράφοντας συνέχεια και τι;

Ναι, ακατάπαυστα, και γι’ αυτό ούτε έπληξα ούτε έπαθα κατάθλιψη. Το απόλαυσα. Εκτός από το δεύτερο αστυνομικό που προανέφερα, «χτένισα» 120 ανέκδοτες -ορισμένες αποτελούν και ανέκδοτα- πολιτικές ιστορίες που τις έχω ζήσει ή που μου τις έχουν διηγηθεί συνάδελφοι ή πολιτικά πρόσωπα. Ορισμένες έχουν πλάκα.

Ποια επόμενα βιβλία ετοιμάζετε;

Ετοιμάζω ένα βιβλίο με βάση τα απομνημονεύματα του πατέρα μου για την άγνωστη αντίσταση στα νησιά, στον πόλεμο. Πραγματικά γεγονότα, πραγματικά ονόματα και φωτογραφικό υλικό. Είναι ένα ιστορικό ντοκουμέντο. Ετοιμάζω και ένα άλλο ιστορικό ντοκουμέντο από επίσημες πηγές που θα μου επιτρέψεις να μην αποκαλύψω το περιεχόμενό του. Και ένα τρίτο, που είναι βιβλίο μεταφυσικό θα έλεγα, με τίτλο «Το θαύμα της ζωής, το μυστήριο του θανάτου, το αίνιγμα του επέκεινα…».