«Δεν είναι Πυρηνική Φυσική αυτό που προωθεί το υπουργείο», λέει χαρακτηριστικά ο Κωνσταντίνος Κοντοβράκης της Heretic. «Ολες οι προηγμένες κινηματογραφικά χώρες προβλέπουν φορολογικά κίνητρα για να προσελκύσουν ξένες παραγωγές και τα αποτελέσματα είναι χειροπιαστά. Εμείς έχουμε πολλά πλεονεκτήματα ως χώρα αλλά δεν έχουμε ελκυστικό οικονομικό πακέτο. Ολα όσα προβλέπει το νομοσχέδιο τα έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν. Το θέμα είναι να υλοποιηθούν», προσθέτει για λογαριασμό της Heretic, που, εκτός από το «Wasted Youth» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, την «Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» της Ελίνας Ψύκου και το φιλμ «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» του Εκτορα Λυγίζου, έχει ανοίξει από την ίδρυσή της τα φτερά της στις διεθνείς συμπαραγωγές με ταινίες από τη Γαλλία, τη Νότια Αφρική («The harvesters»), το Κόσοβο («Babai»), την Ολλανδία («The sky above us»), την Ισλανδία («Booty») κ.λπ.

«Το νομοσχέδιο είναι κάτι που το ζητάει ο χώρος του κινηματογράφου στην Ελλάδα εδώ και δέκα χρόνια τουλάχιστον. Είναι σίγουρα ένα θετικό βήμα αλλά περιμένουμε να το δούμε να υλοποιείται», λέει ο Κωνσταντίνος Κοντοβράκης, που διαπιστώνει ότι μετά το άνοιγμα των ελληνικών ταινιών εκτός συνόρων τα τελευταία χρόνια, με τις συμμετοχές και τα βραβεία στα μεγάλα Φεστιβάλ της Ευρώπης και όλου του κόσμου, υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον από τις εταιρίες του εξωτερικού για το κινηματογραφικό γίγνεσθαι στη χώρα μας. «Σαφώς υπάρχει πλέον αυξημένο ενδιαφέρον από το διεθνή χώρο για το τι συμβαίνει εδώ και τι ταινίες γυρίζονται. Δεν θα έλεγα ότι οι συμπαραγωγές έχουν γίνει πιο εύκολες αλλά σίγουρα οι προτάσεις είναι περισσότερες από εταιρίες που εδρεύουν σε χώρες προηγμένες κινηματογραφικά όπως η Γαλλία και η Γερμανία», καταλήγει.

«Σαφέστατα έχει αλλάξει το κλίμα μετά το άνοιγμα των ελληνικών ταινιών στο εξωτερικό. Εχουμε μπει στο χάρτη εδώ και χρόνια και παίζουμε ισότιμα πια με τις χώρες που έχουν αναπτυγμένη κινηματογραφική βιομηχανία», συμφωνεί η Φένια Κοσοβίτσα της Blonde, μιας εταιρίας που πραγματοποιεί συμπαραγωγές με γαλλικές κυρίως εταιρίες («The Stopover» και «Στην ηλικία μου κρύβομαι ακόμα για να καπνίσω») και έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες σαν τον Τόνι Γκατλίφ, τον Πίτερ Μπογκντάνοβιτς και τον Τζόναθαν Νόσιτερ. Το βιογραφικό της, φυσικά, και περιλαμβάνει και ελληνικές ταινίες, όπως το «JACE» του Μενέλαου Καραμαγγιώλη, το «Να κάθεσαι και να κοιτάς» του Γιώργου Σερβετά και το πιο πρόσφατο «Ετερος εγώ» του Σωτήρη Τσαφούλια.

«Το γεγονός ότι έχω στη διάθεσή μου και άλλες εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης, η ανταλλαγή βασικών απόψεων, οι νέες συνεργασίες και η εξωστρέφεια είναι στοιχεία που αναζητώ στις διεθνείς συμπαραγωγές», λέει η Φένια Κοσοβίτσα. Οσο για το νομοσχέδιο που στοχεύει στο να γίνει η χώρα μας προσοδοφόρο πλατό για ξένες παραγωγές, σχολιάζει: «Είναι πάρα πολύ θετικό αυτό το βήμα. Το περιμέναμε εδώ και χρόνια και πιστεύω ότι θα αλλάξει το τοπίο. Αν ρίξετε μια ματιά γύρω μας, θα δείτε ότι οι γειτονικές μας χώρες είναι σχεδόν όλες πολύ ανταγωνιστικές και ευελπιστώ σύντομα να τις ακολουθήσουμε κι εμείς σε αυτό το ταμπλό. Ιδιαίτερα η Κροατία και η Ρουμανία είναι πολύ οργανωμένες σε αυτόν το χώρο. Οι διευκολύνσεις που παρέχουν στις ξένες παραγωγές δεν συγκρίνονται με τις δικές μας, που μέχρι τώρα ήταν απλά κάποιες χρηματοδοτήσεις του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου».

Στην «αρένα» των διεθνών συμπαραγωγών συμμετέχει και η «235 films», που έχει στο ρόστερ της ταινίες όπως το «Humidity» του Σέρβου Νίκολα Λούκα, την «Τελευταία παραλία» των Θάνου Αναστόπουλου και Νταβίντ Ντελ Ντεγκάν, το «The blue wave» των Τούρκων Μερβέ Καγιάν και Ζενέπ Νταντάκ, αλλά και τη «Στρέλλα» του Πάνου Κούτρα, το «Για πάντα» της Μαργαρίτας Μαντά, το «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά και το «O Θεός αγαπάει το χαβιάρι» του Γιάννη Σμαραγδή.

Οι άνθρωποι της εταιρίας θυμούνται πολύ καλά όχι και πολύ παλιές περιόδους όπου πήγαιναν στα υπουργεία με τα νομοσχέδια στα χέρια ζητώντας στήριξη για τις συμπαραγωγές. Η απάντηση που έπαιρναν θυμίζει δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία: «Πού να βρούμε τώρα τα μέλη των επιτροπών να δώσουν έγκριση;». Τη στιγμή, μάλιστα, που η εταιρία, με αφορμή τις φοροαπαλλαγές που προέβλεπαν προηγούμενα νομοσχέδια, είχε επενδύσει στην αγορά τεχνικού εξοπλισμού με διόλου ευκαταφρόνητα ποσά. «Ηταν πολύ δύσκολο παλαιότερα να εφαρμοσθούν οι νόμοι. Υπήρχαν πολλά προαπαιτούμενα. Ελπίζουμε το νέο νομοσχέδιο να γίνει πράξη αυτή τη φορά», λένε στον «Ε.Τ.» της Κυριακής και συμφωνούν με τους συναδέλφους τους ότι τα τελευταία χρόνια «είναι πιο εύκολη η πρόσβαση στις ξένες αγορές. Βοηθάει βέβαια και το πρόγραμμα Eurimages. Ο “Κυνόδοντας” του Γιώργου Λάνθιμου ήταν η αφετηρία. Μέχρι τότε οι διεθνείς συμπαραγωγές ήταν πιο σπάνιες. Από τότε το κυνηγάνε και οι ίδιοι οι σκηνοθέτες. Επιζητούν την προβολή των ταινιών τους στα ξένα φεστιβάλ και κάπως έτσι έχει ανοίξει ο δρόμος για όλους. Στέλνουν οι ίδιοι τις ταινίες τους όπου μπορούν».

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΛΙΓΚΑΣ
[email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής