Ο Ράσελ Κρόου και ο Ράιαν Γκόσλινγκ είναι οι «Nice guys» που ακροβατούν ανάμεσα στην κωμωδία και την αστυνομική περιπέτεια μέσα σε μια 70s φούσκα. Η Κέιτ Μπλάνσετ από την άλλη πέφτει μαχόμενη στην «Αλήθεια» βλέποντας το δημοσιογραφικό της μόχθο να γίνεται θρύψαλα μέσα σε μια μέρα.

THE NICE GUYS ***
ΗΠΑ, 2016
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
ΣΕΪΝ ΜΠΛΑΚ
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ
ΡΑΣΕΛ ΚΡΟΟΥ, ΡΑΪΑΝ ΓΚΟΣΛΙΝΓΚ

Μόλις δέκα μέρες πέρασαν από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στις Κάννες και το «The nice guys» καταλαμβάνει από σήμερα τις αίθουσες. Με δυνατό πρωταγωνιστικό δίδυμο που μαγνητίζει. Και παρά τις ερμηνείες των Ράσελ Κρόου και Ράιαν Γκόσλινγκ που σου αφήνουν την εντύπωση ότι πρόκειται για τη συνεργασία που δεν ήξερες ότι ήθελες, αλλά και τη σχεδόν απρόσκοπτη ροή της, κάτι δεν πάει όπως θα ήθελες σε αυτή την ταινία. Και αυτό το κάτι είναι το σενάριό της, που από τη μια πλευρά δεν προσπαθεί αρκετά ώστε να δικαιώσει την ταυτότητα της ταινίας ως κωμωδία, ενώ από την άλλη μοιάζει σαν να αποτελείται από αυτοτελή επεισόδια που κανείς δεν μπήκε στον κόπο να συρράψει. Ιδίως στο πρώτο μέρος, το «The nice guys» είναι ουσιαστικά ένας κατακλυσμός σκηνών και διαλόγων που απαιτεί έντονη προσπάθεια από την πλευρά του κοινού να τα βάλει σε μια λογική σειρά αν θέλει να παραμείνει στη θέση του και όχι να αποχωρίσει ζαλισμένος. Και δεν εννοούμε ότι η ταινία είναι «απαιτητική», απλά γίνονται διαδοχικά πράγματα που σε αφήνουν με το βλέμμα της απορίας.

Αν όμως περάσεις από αυτή τη δοκιμασία με επιτυχία ή αρκεστείς στο συντονισμό με το γενικό πλαίσιο της ιστορίας, θα παρακολουθήσεις μια φροντισμένη παραγωγή που σε προσγειώνει στην ντίσκο ελαφρότητα της δεκαετίας του ‘70. Στο παρασκήνιο βέβαια οι δύο ήρωες μετράνε πτώματα στο πέρασμά τους, ενώ κουβάδες αίματος ρέουν παντού και αμέτρητες σφαίρες σφυρίζουν γύρω τους.

Ο Ράιαν Γκόσλινγκ έχει αναλάβει εδώ το ρόλο του ημιαποτυχημένου ντετέκτιβ που ναι μεν έχει όπλο αλλά η αθωότητά του και η ατζαμοσύνη του δεν τον κάνουν ικανό να το χρησιμοποιεί με ευστοχία, ενώ ο Ράσελ Κρόου (και τα παραπανίσια κιλά του) είναι εκείνος που με τις σιδερένιες γροθιές του και το ατσάλινο βλέμμα του σπρώχνει το δίδυμο προς το στόχο του.

H AΛΙΚΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ **
(ALICE THROUGH THE LOOKING GLASS)
ΗΠΑ, 2016
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
ΤΖΕΪΜΣ ΜΠΟΜΠΙΝ
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ
ΜΙΑ ΒΑΣΙΚΟΦΣΚΑ, ΤΖΟΝΙ ΝΤΕΠ

Η Αλίκη επιστρέφει στη Χώρα των Θαυμάτων μετά το θαλασσοδαρμένο της ταξίδι στην Κίνα. Αυτή τη φορά ο Τρελο-Καπελάς τη χρειάζεται όσο ποτέ καθώς αναζητά την οικογένεια που έχει χάσει εδώ και χρόνια και μόνο εκείνη μπορεί να τον βοηθήσει. Η Αλίκη θα επιχειρήσει να ταξιδέψει στο παρελθόν αλλά προηγουμένως πρέπει να εξουδετερώσει τον Χρόνο.

Αν σας έχει λείψει ένα χρωματιστό παραμύθι όπου οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε γίνεται πραγματικότητα, η «Αλίκη» είναι η ταινία σας αυτή την εβδομάδα. Από την άλλη πλευρά, αν αυτό δεν αρκεί αλλά έχετε απαιτήσεις από μια παραγωγή στην οποία εμπλέκεται ο Τιμ Μπάρτον, ετοιμαστείτε για διάψευση. Η νέα περιπέτεια της Αλίκης είναι ελάχιστα δουλεμένη σεναριακά και γρήγορα σε αφήνει έξω από τη σφαίρα της. Ο Τζόνι Ντεπ έχει περιορισμένο ρόλο, ο Σάσα Μπάρον Κοέν δεν μπορεί να κάνει την υπέρβαση και η Μία Βασικόφσκα είναι λίγη για να σε παρασύρει στο ταξίδι της.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ **
(TRUTH)
ΗΠΑ, 2015
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
ΤΖΕΪΜΣ ΒΑΝΤΕΡΜΠΙΛΤ
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ
ΚΕΪΤ ΜΠΛΑΝΣΕΤ, ΡΟΜΠΕΡΤ ΡΕΝΤΦΟΡΝΤ

Εμπειρη και παθιασμένη με τη δουλειά της, η τηλεοπτική παραγωγός Μέρι Μέιπς πιστεύει ότι έχει στα χέρια της μια μεγάλη αποκάλυψη και δρομολογεί την προβολή της από τη δημοφιλή εκπομπή της αμερικανικής τηλεόρασης, «60 Minutes». Η αποκάλυψη είναι ότι ο Τζορτζ Μπους προσπάθησε και πέτυχε να μη συμμετέχει στον πόλεμο του Βιετνάμ και η δημοσιοποίησή της έρχεται λίγο πριν από τις εκλογές του 2004. Αν και τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει μοιάζουν ακλόνητα, σύντομα αρχίζει η αποδόμηση της έρευνάς της, ενώ οι πηγές της την εγκαταλείπουν η μία μετά την άλλη. Το αποτέλεσμα είναι να χάσει τη δουλειά της και μαζί της να τερματίσει την καριέρα του στο CBS ο παρουσιαστής Νταν Ράδερ.

Τα πραγματικά γεγονότα της πολύκροτης υπόθεσης μεταφέρονται σε αυτή την ταινία έχοντας στη φαρέτρα της τα κολακευτικά σχόλια του Νταν Ράδερ, ο οποίος θεωρεί ότι η «Αλήθεια» φέρνει με ειλικρίνεια στην οθόνη τον πυρετό της δημοσιογραφικής έρευνας. Η ταινία πράγματι καταφέρνει και μας κάνει γνώστες της υπόθεσης τροφοδοτώντας μας συνεχώς με εικόνες και λεπτομέρειες από το παρασκήνιό της. Ομως λείπουν οι εντάσεις και οι εξάρσεις που θα έδιναν μεγαλύτερη βαρύτητα στα γεγονότα. Παρά την προσπάθεια της Κέιτ Μπλάνσετ, γύρω από την οποία περιστρέφεται η ταινία, να σηκώσει τους τόνους, η «Αλήθεια» είναι μια αδύναμη και άχρωμη αφήγηση που προσφέρει γνώσεις αλλά αυτές δεν αφορούν στη δραματουργία.

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΛΙΓΚΑΣ

Από την έντυπη έκδοση του «Ελεύθερου Τύπου»