Το πιο πρόσφατο single της «Ελα μάτια μου», που κυκλοφορεί από την Panik Oxygen, ξεχωρίζει στον ραδιοφωνικό αέρα και έχει αγαπηθεί από το κοινό, μετρώντας αυτή τη στιγμή περισσότερες από δύο εκατομμύρια θεάσεις στο YouTube.

Με ολοκληρωμένες μουσικές σπουδές, η Γιάννα Βασιλείου ξεδιπλώνει, για ακόμα μία φορά, το συνθετικό της ταλέντο και υπογράφει τη μουσική τού «Ελα μάτια μου» μαζί με τον Κωστή Πυρένη, καθώς και τους στίχους.

Προηγήθηκε το single «Αλλα λόγια», ενώ έχει στο ενεργητικό της δύο δισκογραφικές δουλειές και μία συνεργασία με τον Monsieur Minimal, καθώς και επιτυχημένες προσωπικές εμφανίσεις, όσο και με καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως η Μαντλέν Πεϊρού. Εξίσου πλούσια και επιτυχημένη είναι και η ενασχόλησή της με το θέατρο.

Το «Ελα μάτια μου» διαφοροποιείται από τα προηγούμενά της τραγούδια, αναδεικνύοντας ένα γλυκό χρώμα Ανατολής. «Αυτή η διαφοροποίηση ήταν απόρροια πολλών πραγμάτων αλλά και συνεργατών για τους οποίους είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων», λέει η ίδια στον «Ε.Τ.», προσθέτοντας: «Μέχρι τώρα οι γνώσεις μου στη μουσική με οδηγούσαν σε πιο δυτικότροπες ενορχηστρώσεις, τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν απορρίπτω, απλώς θέλω να τις εξελίξω. Ο Θωμάς Κωνσταντίνου, δεξιοτέχνης των παραδοσιακών νυκτών εγχόρδων, επιμελήθηκε την ενορχήστρωση στο “Ελα μάτια μου” και έδωσε αυτό το χρώμα, σε συνεργασία με τον παραγωγό του κομματιού, τον Λευτέρη Παπαδάκη, που ήξερε καλύτερα απ’ όλους αυτό το κράμα ακουσμάτων που θέλαμε να δημιουργηθεί και που κατά βάθος με εκφράζει».

Η καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη πόσο επηρεάζει στη γραφή της μουσικής;

Πράγματι έχω μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον Κωνσταντινούπολης, καθώς οι δικοί μου ήρθαν στην Αθήνα με τις τελευταίες απελάσεις. Με συγκινούν όλα αυτά τα μουσικά ακούσματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα άκουγα ιδιαίτερα από την οικογένειά μου. Η γιαγιά μου αγαπούσε πάρα πολύ την κλασική μουσική, γι’ αυτό και οι σπουδές μου βασίστηκαν σε αυτήν. Είναι όμως η αίσθηση που δημιουργείται στην ψυχή, και η ζωή που έχουν από μόνοι τους οι ήχοι, που σου φέρνουν στο μυαλό εικόνες και πλάθεις ιστορίες με το νου για το παρελθόν. Πλησιάζοντας αυτούς τους ήχους, ίσως νιώθω ότι πλησιάζω πάλι τον παππού και τη γιαγιά μου. Ισως έχω ανάγκη να διατηρώ τους δεσμούς μου με ό,τι έζησαν εκείνοι και με ό,τι με συνδέει με την Πόλη τους.

Γράφεις μουσική, στίχους, ασχολείσαι με το θέατρο. Ποιο νιώθεις πιο κοντά σου;

Η μεγάλη μου αγάπη είναι το τραγούδι. Εκεί ακουμπάει η ψυχή μου. Η σύνθεση ήρθε στην εφηβεία μου και ολοκλήρωσε την προσωπική μουσική μου εκφραστικότητα. Είναι κι αυτή αναπόσπαστο κομμάτι μου πλέον. Στο μουσικό θέατρο πρωτομπήκα επαγγελματικά με τον Κωνσταντίνο Ρήγο. Ετσι ξεκίνησε για μένα άλλη μία όμορφη ασχολία που έφερε στο δρόμο μου πολλές ακόμη παραστάσεις και εμπειρίες. Είναι σαφές ότι η καρδιά μου γεμίζει όταν τραγουδάω και ερμηνεύω. Στο μιούζικαλ απλώς εκμεταλλεύομαι και συνδυάζω όμορφα όλες τις μουσικές μου γνώσεις. Νιώθω τυχερή που κάθε σεζόν βρίσκει τρόπο να υπάρχει στη ζωή μου.

Αυτές τις ημέρες, που όλοι μένουμε σπίτι, πως είναι η καθημερινότητά σου; Τι μήνυμα στέλνεις στο κοινό;

Περνάω πολύ όμορφα το χρόνο μου στο σπίτι, παρέα με τα τρία μου σκυλάκια. Δεν έχω βαρεθεί ούτε στιγμή, όσο κι αν μου λείπουν η συντροφιά των φίλων μου και η κοινωνική και καλλιτεχνική κοινή μας ζωή. Μελετάω μουσική, πιάνο, κιθάρα, τύμπανα, φωνητική, βλέπω online εκπαιδευτικά προγράμματα πάνω σε διάφορα θέματα, ακόμα και μαγειρικής. Θα βρω επίσης μες στη μέρα τρόπο να γυμναστώ, γιατί η γυμναστική και ο χορός ήταν μέρος της καθημερινότητάς μου και δεν θέλω να «βαρύνω» ούτε κυριολεκτικά ούτε μεταφορικά. Σίγουρα υπάρχει φόβος σε όλους μας, πιθανώς και θυμός. Αλλά χρωστάμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να ρίξει λίγο ρυθμούς και να απολαύσει διαφορετικά πράγματα. Δεν «μένουμε σπίτι» επειδή κάποιος μας το επέβαλε, αλλά επειδή το επιλέγουμε οι ίδιοι για την προστασία τη δική μας και των συνανθρώπων μας.

Τι σχεδιάζεις όταν με το καλό βγούμε από αυτή την κρίση;

Μετά την τόσο όμορφη ανταπόκριση στο «Ελα μάτια μου», είχα πραγματικά πολλή διάθεση να κάνω εμφανίσεις και να γνωρίσω κόσμο σε όλη την Ελλάδα. Τα σχέδιά μου τα συναυλιακά όμως θεωρώ ότι είναι ουτοπικό να εξακολουθούν να υπάρχουν για το άμεσο μέλλον. Δεν είναι καν ότι μπορώ να ονειρευτώ κάτι για μένα προσωπικά το τρέχον διάστημα. Μας σκέφτομαι όλους σαν ένα. Θέλω να βγούμε απ’ όλο αυτό αλώβητοι και να μπορέσουμε να χαρούμε πάλι με ανεμελιά τη ζωή μας και τους ανθρώπους μας.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου