Κι η αλήθεια είναι ότι το άγγιγμα του Ντάνι ΝτεΒίτο της έδωσε μια πολύ γόνιμη ανάσα πίσω στο 1996. Την ίδια γόνιμη ανάσα δίνει και η Θέμις Μαρσέλλου στην παράσταση που ανεβαίνει από το φινάλε του 2018 στο θέατρο Ακροπόλ. Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, που θα έλεγε κι ο Βασίλης Σκουντής, η κυρία Μαρσέλλου θα λέγαμε ότι έχει ένα μαγικό άγγιγμα όσον αφορά τα μιούζικαλ. Το δείχνει ανελλιπώς, σχεδόν κάθε χρόνο τα τελευταία έτη. Το έκανε πέρσι με το Jesus Christ Superstar. Το κάνει φέτος στη Ματίλντα.

Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Ένα κοριτσάκι γεννιέται σε μια οικογένεια που δεν θα την αγαπήσει και αποδεχτεί ποτέ. Ένα άλλο κοριτσάκι, χρόνια πριν, είχε γεννηθεί από δυο γονείς που την αγαπούσαν, αλλά έφυγαν νωρίς και κατέληξε στην ανατροφή της θείας της που δεν θα την έλεγες με τίποτα παιδαγωγό. Με το ζόρι έχει τα προσόντα για να θεωρηθεί άνθρωπος.

Αυτές τις δύο τις ένωσε η ζωή. Η μία με την ιδιότητα της δασκάλας, η έτερη με αυτή της μαθήτριας. Η κυρία Χάνι και η Ματίλντα είδαν η μία στο πρόσωπο της άλλης το κομμάτι που έλειπε από τη ζωή τους. Κι η μοίρα φρόντισε για πρώτη φορά να τους χαμογελάσει και να παραμερίσει όλα τα οικτρά που τις βασάνιζαν, χτίζοντας καλύτερες μέρες γι΄αυτές, αλλά και για όλο το σχολείο που διοικούσε πριν η Τράντσμπουλ. 

Στη μιουζικαλίστικη εκδοχή της Ματίλντα, που ήταν άλλωστε πρωτύτερη χρονικά της ταινίας, βλέπουμε κι ένα διαφορετικό στοιχείο που η ταινία δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει τόσο όμορφα. Εμφανίζονται που και που οι ήττες του «ψηφιακού» σινεμά έναντι του «αναλογικού» και πιο «πρωτόγονου» θεωρητικά θεάτρου.

Βλέπουμε τη Ματίλντα να αφηγείται την ιστορία των γονιών της Χάνι στην βιβλιοθηκάριο κυρία Φελπς και με ένα πέπλο να πέφτει στο προσκήνιο, δημιουργείται η αίσθηση της μεταφοράς μέσα στην ιστορία. Παράλληλη δράση σε διαφορετικά χρονικά σημεία. 

Αυτό είναι ένα από τα μικρά μικρά πλεονεκτήματα της παράστασης. Ένα άλλο είναι το γεγονός ότι υπάρχει ένα μοτίβο στην ακολουθία μελωδικού λόγου και πεζού, με κάποια τραγουδιστά λόγια να επαναλαμβάνονται σε μετέπειτα σκηνές και να λειτουργούν επίτηδες ως υπενθύμιση. Σαν εκείνα τα λόγια που λέμε πολλές φορές στον εαυτό μας για να μας δώσουμε θάρρος. Ένα pep talk με αποδέκτη το μέσα μας. Ιδίως η ηρωίδα μας η Ματίλντα το κάνει με πιο έντονο τρόπο.

Κι αφού αναφέραμε τα μικρά, ας πάμε και στα μεγάλα. Πρώτα και κύρια το ιδανικό κάστινγκ. Μπέτυ Μαγγίρα και Κώστας Κόκλας στον ρόλο των γονιών της Ματίλντα. Ταίριαξαν απόλυτα μεταξύ τους, με τον ρόλο τους, με τη Ματίλντα και το έκαναν με τόση άνεση, που στην ουσία είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς που έχει γίνει στις πρόβες. Αυτό είναι εξάλλου το θέατρο. Δώσε στον ηθοποιό ένα διάστημα να «παντρευτεί» τον ρόλο, να τον ζήσει μόνος του, μετά αφυδάτωσε τον στην πρόβα και το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει.

Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης στον ρόλο της κακιάς Τράντσμπουλ είναι μια κατηγορία μόνος του. Ξέρετε, ίσως για την Θέμιδα Μαρσέλλου που έχει το θεατρικό μάτι να ήταν μια απλή επιλογή να τον επιλέξει γι΄αυτό. Αλλά για εμάς τους θεατές θα είναι πάντοτε εντυπωσιακή αυτή η απλότητα και θα μας φαίνεται πολυπλοκότητα. Στην ουσία ο Βλαδίμηρος έβγαλε από το μυαλό μου την εικόνα της Παμ Φέρις ως Τράντσμπουλ στην ταινία.

Η Νάντια Κοντογεώργη είναι σαν φυσικό επακόλουθο στον ρόλο της κυρίας Χάνι, μιας και δεν θα μπορούσε να την αποδώσει καλύτερα κάποια άλλη απ΄αυτή.

Τέλος, εκεί που θα σταθεί το μεγαλύτερο χειροκρότημα είναι στα παιδιά. Πολλοί θα πουν ότι για τα παιδιά είναι πιο εύκολο να ερμηνεύσουν γιατί είναι σφουγγάρια και αποστηθίζουν. Αλλά αυτό που καλούνται να κάνουν τα παιδιά στη Ματίλντα δεν είναι ούτε αυτονόητο ούτε εύκολο. Ασταμάτητο τραγούδι και κίνηση ταυτόχρονα, ισορροπία στη φωνή, έλεγχο στο λαχάνιασμα, εστίαση στην καθαρότητα των λέξεων και τη δύναμη που εκφέρονται, αλλά και στο ύφος.

Δεν μιλάμε για μια μηχανική εκφορά ή για μια απαγγελία. Μιλάμε για έναν συνδυασμό πραγμάτων που όλα τα πιτσιρίκια τα κουμαντάρουν λες κι έχουν χρόνια εμπειρίας. Με αποκορύφωμα τη μικρή που κάνει τη Ματίλντα, γινόμαστε μάρτυρες μιας ανάδυσης και μιας μέθεξης ενός ανσάμπλ που θεατρικά είναι νεογέννητο και αρχίζει να μπουσουλάει.

Για όλους τους παραπάνω «συλλογικούς» λόγους, αλλά και για μια σειρά από ατομικούς που βρίσκει ο κάθε θεατής για τον εαυτό του, η Ματίλντα στο Ακροπόλ είναι κάτι που αξίζει να δεις. Κι αυτό το γράφω εγώ που πήγα με ενδοιασμούς, χωρίς να με τρελαίνει ιδιαίτερα το μιούζικαλ ως είδος και χωρίς να έχω κάποια σύνδεση θεατή-ηθοποιού με κάποιον από το καστ.

Ταυτότητα Παράστασης:

Μουσική – στίχοι: Tim Minchin
Κείμενο: Dennis Kelly, βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Roald Dahl
Σκηνοθεσία – Απόδοση κειμένου και στίχων: Θέμις Μαρσέλλου
Μουσική διεύθυνση – Διδασκαλία ορχήστρας: Ηλίας Καλούδης
Χορογραφία: Άννα Αθανασιάδη
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαρία Βασιλάτου – Βαρβάρα Νεμπή – Θεοδώρα Μπαρμπαρή
Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ

Παίζουν:

Ματίλντα: Ιωάννα Αλεξανδρή – Σοφιλένια Τζανέτου – Δανάη Τσούμου
Αγκάθα Τράντσμπουλ: Βλαδίμηρος Κυριακίδης
Τζένιφερ Χάνεϊ: Νάντια Κοντογεώργη
Κύριος Γουόρμγουντ: Κώστας Κόκλας
Κυρία Γουόρμγουντ: Μπέττυ Μαγγίρα – Αντιγόνη Ψυχράμη
Μάικλ: Θοδωρής Γιαννόπουλος
Κυρία Φελπς: Θέμις Μαρσέλλου
Ρουντόλφο: Μανώλης Θεοδωράκης
Ταχυδακτυλουργός: Μάριος Πετκίδης
Ακροβάτισσα: Ιουλίτα Μωσαίδου
Σεργκέι – Γιατρός: Βασίλης Αξιώτης
Κλόουν: Σταύρος Μπέκας

Στους άλλους ρόλους:
Μαρία Βασιλάτου
Ντόρα Γκέγκα
Άννα-Μαρία Κόρνια
Μαρία Κοσμάτου
Ασπασία Λαιμού
Μάριος Μαριόλος
Βαρβάρα Νεμπή
Βαγγέλης Πιτσιλός
Νάντια Τόλιου
Νικορέστης Χανιωτάκης

Μπρους: Νικόλας Ζωζός – Παύλος Χρυσανθίδης
Λάβεντερ: Πέγκυ Μανωλά – Ζέτα Μαστροδούκα
Νάιτζελ: Τίμος Παπαευθυμίου-Καζλάρης – Γιάννης Κλούτσος-Ζέρβας
Αμάντα: Μικαέλα Πετράκη – Σταματίνα Μαυροπούλου
Έρικ: Φώτης Κετσετζής – Μάριος Χρυσομάλλης
Ορτένσια: Ζωή Πετράκη – Αδαμαντία Μαστροδούκα
Τόμμυ: Βασίλης Μπακέας – Έκτωρ Νικολόπουλος
Άλις: Αλίκη Καραμπέτσου – Πολύμνια Πομόνη

Μουσική διεύθυνση – Διδασκαλία Ορχήστρας: Καλούδης Ηλίας

Διεύθυνση ορχήστρας – Πιάνο/Πλήκτρα:  Ηλίας Καλούδης

Προγραμματισμός πλήκτρων: Ηλίας Καλούδης – Νικόλας Γουάστωρ – Γιώργος Κονής

Παραγωγή: Θέαμα Ακροπόλ

Πληροφορίες: Θέατρο Ακροπόλ, Ιπποκράτους 9,΄Αθήνα, Ημέρες & Ώρες: Τετάρτη 18:00, Πέμπτη 19:00, Παρασκευή 20:00, Σάββατο 17:30 και 21:00, Κυριακή 18:00, Περισσότερες πληροφορίες στο TheatroAkropol.gr.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]