Με ευκολία έβγαινε από τον εαυτό του και επέστρεφε σ’ αυτόν δίνοντας στην παράσταση αυτό το κάτι άλλο που έχουμε τόσο ανάγκη στην εποχή μας.

Πρωταγωνιστής στη διαφορετική «Ειρήνη» που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη, λιμπρέτο του Δημοσθένη Παπαμάρκου και με τη μουσική του Νίκου Κυπουργού να είναι ένας ακόμα πρωταγωνιστής σ’ αυτή την παράσταση που είχε τη μορφή του μιούζικαλ, ο Τζίμης Πανούσης έδωσε το στίγμα του στις δύο βραδιές, χωρίς ωστόσο να καπελώνει τους άλλους συντελεστές τόσο σε επίπεδο καλλιτεχνικό όσο και σε επίπεδο ερμηνείας. Ολοι είχαν το χώρο τους να δράσουν και να καταθέσουν με σεβασμό του ενός προς τον άλλο, αλλά και προς το έργο και τον Αριστοφάνη την άποψή τους. Αυτή ήταν και η «Ειρήνη» που παρουσίασε το Εθνικό. Μια παράσταση με άποψη και με τον Πανούση να δίνει τον τόνο. Με μια περσόνα σαν τη δική του, δεν θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς.

Οι λάτρεις του Πανούση, οι φανατικοί του, εκείνοι που δεν χάνουν παράστασή του, ήταν εκεί και βέβαια τους κέρδισε όλους. Το αργολικό θέατρο ήταν σχεδόν γεμάτο την Παρασκευή και ασφυκτικά γεμάτο (sold out, σύμφωνα και με την επίσημη ανακοίνωση του Εθνικού) το Σάββατο. Εκείνοι που δεν χάνουν επιδαύρια παράσταση κατέβηκαν επίσης, ίσως από περιέργεια κάποιοι, αλλά τελικά ούτε και αυτοί μίλησαν για ιεροσυλία και άλλα συναφή βαρύγδουπα. Το Σάββατο μάλιστα στη στροφή προς το θέατρο είχε δημιουργηθεί λίγο πριν από τις 9.00 μεγάλη ουρά και μποτιλιάρισμα των αυτοκινήτων, από εκείνους που έφταναν στο παρά πέντε για να δουν την παράσταση.

Η «Ειρήνη» ήταν μια πολιτική παράσταση που είχε έμμεσες, αλλά σαφείς αναφορές στη σύγχρονη πραγματικότητα. Οταν ο Ερμής, που τον έπαιξε καταπληκτικά ο βαρύτονος Τάσης Χριστογιαννόπουλος, ρώτησε τον Τρυγαίο ποιος μας κυβερνάει σήμερα, εκείνος έσκυψε και του απάντησε στο αφτί. Και όταν ο Ερμής εξέφρασε την έκπληξη του τύπου «έλα ρε, αυτός; Καλά δεν υπήρχε κάποιος άλλος;», ο Τρυγαίος του απάντησε ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή και ότι είναι αυτός που μπορεί να… σκύψει καλύτερα… (υπονοώντας σαφώς τις επιταγές της τρόικας και των Γερμανών).

Η παράσταση είχε επίσης αναφορές και στους βουλευτές και στην καλοπέραση και στις συντάξεις.
Αυτό που έκανε πολύ καλή εντύπωση και κέρδισε γενικά το κοινό ήταν η μουσική και τα τραγούδια, με την παράσταση να ακροβατεί μεταξύ όπερας και θεάτρου και την Καμεράτα και το μαέστρο της Γιώργο Πέτρου να «κεντούν» με την ουσιαστική παρουσία τους εντός της επιδαύριας σκηνής. Ο Νίκος Κυπουργός κατέθεσε μια ευπρόσωπη εργασία, ενώ οι συντελεστές περνούσαν συχνά από την πρόζα στο τραγούδι. Να σημειώσουμε και την πολύ καλή παρουσία της μέτζο σοπράνο Ειρήνης Καράγιαννη στο ρόλο της Ειρήνης.

Η παράσταση είχε επίσης πολύ βωμολοχία, με τη λέξη «κόπρανα» (σκ…) να επαναλαμβάνεται πάρα πολλές φορές ειδικά στην αρχή, στοιχείο που ενόχλησε κάποιους που θα ήθελαν… μικρότερη δόση. Το χειροκρότημα στο τέλος και στις δύο μέρες ήταν πηγαίο και άμεσο. Η παράσταση κέρδισε τις εντυπώσεις και ο Τζίμης Πανούσης έβγαλε την αριστοφανική του πλευρά και στο φυσικό της χώρο την Επίδαυρο.

Οσοι δεν καταφέρατε να κατέβετε στην Επίδαυρο, μη σκάτε. Η παράσταση παίζεται σε περιοδεία και θα περάσει και από το Ηρώδειο στις 4 και 5 Σεπτεμβρίου και από το θέατρο Αλέξης Μινωτής στο Αιγάλεω στις 10/9 και από το Παλαιό Ελαιουργείο στην Ελευσίνα στις 17/9.

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ
[email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου