Την εικονική πραγματικότητα συνθέτουν η εικόνα του Παύλου Πολάκη να χορεύει ζεϊμπέκικο και τους συντρόφους του να τον χειροκροτούν γιορτάζοντας και οι τίτλοι στα ΜΜΕ που στηρίζουν ή κινούνται γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ του τύπου «Σύντροφοι, ράψτε κοστούμια». Από κοντά και οι αναλύσεις περί «ανδρεοπαπανδρεϊκής πλειοψηφίας» που πλέον εκπροσωπεί ο Αλέξης Τσίπρας. Και βεβαίως τη στηρίζουν «πύρινα» άρθρα που υποστηρίζουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει κατατροπώσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη που είναι πλέον υπηρεσιακός και όχι κανονικός πρωθυπουργός και έχει επιβληθεί πλήρως και επί των εσωκομματικών του αντιπάλων. Ολα αυτά, στον μικρόκοσμο της συριζαϊκής προπαγάνδας καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Αλέξης Τσίπρας απλώς περιμένει να ξαναγίνει πρωθυπουργός.

Στη ρεαλιστική πραγματικότητα, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Σε αυτή τη διάσταση, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβαν τα δύο κεντρικά μηνύματα που έστειλε ο Αλέξης Τσίπρας με τη συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ:

» Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ δύσκολο να βγει πρώτος, το πιο πιθανό είναι να βγει δεύτερος, αλλά δεν πρόκειται ως δεύτερος να διεκδικήσει τις πιθανότητες συγκρότησης κυβέρνησης μειοψηφίας, διότι κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα δεν στέκεται. Αυτό εννοούσε όταν είπε ότι θα τεθεί ζήτημα ηθικής νομιμοποίησης αν…

» Δεύτερον, και να χάσει τις επόμενες εκλογές, ο κ. Τσίπρας δεν έχει σκοπό να αποχωρήσει από την καρέκλα του αρχηγού. «Εχω λάβει εντολή τριετίας. Η βάση θα αποφασίσει…» είπε και κατάλαβαν όσοι έπρεπε να καταλάβουν.

Ανάμεσα στην εικονική πραγματικότητα που κάποιοι καλλιεργούν, διότι στελέχη και ψηφοφόροι για να δώσουν την εκλογική μάχη πρέπει να έχουν ελπίδες και προσδοκίες, και την… πραγματική πραγματικότητα, που είναι δύσκολο να την αποδεχθούν και να λειτουργήσουν σε αυτήν φανατικά στελέχη και οπαδοί, κινείται το σενάριο που περιέγραψε ο αρχηγός, ως το μόνο που του δίνει πιθανότητες νίκης.

Δύο προϋποθέσεις

Είναι το σενάριο που χρειάζεται δύο προϋποθέσεις για να επιβεβαιωθεί:

» Πρώτον, οι αναποφάσιστοι να οδεύσουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστό πάνω από 80%-90% (σ.σ.: κάτι που ποτέ δεν έχει συμβεί σε εκλογές, τουλάχιστον στη νεότερη πολιτική Ιστορία του τόπου).

» Δεύτερον, η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών κάτω των 30 να πάνε να ψηφίσουν – και να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ.

Στο επιτελείο του κ. Τσίπρα δεν τρέφουν αυταπάτες. Γνωρίζουν τι συμβαίνει, γνωρίζουν τι γίνεται, βλέπουν τις αντοχές του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησης που διατηρούν τη δυναμική τους, λίγους μήνες πριν απ’ τις εκλογές. Ακόμα και μετά από σοβαρά λάθη, όπως οι υποκλοπές, ή σοβαρά πλήγματα, όπως αυτό του βουλευτή Πάτση.

Γνωρίζουν επίσης ότι πρέπει να συγκινήσουν ένα ποσοστό της μεσαίας τάξης για να αποφύγουν ήττα με μεγάλη διαφορά. Γι΄ αυτό ο κ. Τσίπρας ήταν ήπιος στον ΣΚΑΪ (του έχουν πει ότι δεν μπορεί να βγαίνει θυμωμένος και εκνευρισμένος όταν η πλειονότητα της κοινής γνώμης δεν είναι) και γι’ αυτό σχεδιάζει και εμφανίσεις και σε άλλα «κυρίαρχα ΜΜΕ», παρά τη διαφωνία που υπάρχει στο εσωτερικό του κόμματός του αλλά και του επιτελείου του.

Γνωρίζουν επίσης τις τρεις βασικές αιτίες για τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει -όπως έκαναν όλα τα κόμματα αξιωματικής αντιπολίτευσης που διεκδίκησαν και νίκησαν σε εκλογές- να πάρει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις.

Η πρώτη είναι ότι δεν επιχείρησε ποτέ να εξηγήσει ή να ζητήσει συγνώμη για τα εγκληματικά λάθη της περιόδου 2015-2019. Ακόμα και η φορολογική αφαίμαξη της μεσαίας τάξης έγινε «μπαλάκι» που ο κ. Τσίπρας πετά στον κ. Τσακαλώτο και ο κ. Τσακαλώτος το επιστρέφει. Αποτέλεσμα είναι η πλειονότητα της κοινής γνώμης να φοβάται το ενδεχόμενο επιστροφής του κ. Τσίπρα στην εξουσία.

Η δεύτερη είναι ότι τριάμισι χρόνια μετά την τριπλή εκλογική ήττα του 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαμόρφωσε μία εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Το γράφει ξεκάθαρα και θαρραλέα η πρώην βουλευτής, δημοσιογράφος και στέλεχος της «Ομπρέλας» Αννέτα Καββαδία σε πρόσφατο άρθρο της στην «Εποχή», όταν -μεταξύ άλλων- επισημαίνει: «Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι από μόνη της η αντιδεξιά λογική, και κατ’ επέκταση ψήφος, δεν αρκεί για να οδηγήσει σε ανατροπή των σημερινών πολιτικών συσχετισμών. Η πειστική εναλλακτική προϋποθέτει επεξεργασίες με ξεκάθαρη στόχευση, ταξικό πρόσημο, σαφή αριστερή οπτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάγκη τη θετική ψήφο των πολιτών, δεν μπορεί να του αρκεί ο ρόλος του υποδοχέα της αντιδεξιάς ψήφου. Γι’ αυτό και η ευθύνη όλων μας είναι τεράστια».

Ονειρεύονται πρόωρες κάλπες το… 2024

Οι επιτελείς του κ. Τσίπρα μαζί με τους ακριβοπληρωμένους συμβούλους του προετοιμάζουν από τώρα το άλλοθι της ήττας (σ.σ. η πανδημία που «πάγωσε» τον πολιτικό χρόνο, η ελληνοτουρκική κρίση που συσπείρωσε την κοινή γνώμη γύρω από την κυβέρνησή της, ο λαός που συνηθίζει να δίνει δύο ευκαιρίες στους πρωθυπουργούς κ.λπ.) και προετοιμάζονται ήδη για την επόμενη ημέρα των εκλογών.

Ο μείζων στόχος τους είναι να μην υπάρξει οργανωμένη κίνηση αμφισβήτησης του κ. Τσίπρα μετά τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών, η οποία φαίνεται ότι δεν θα αποφευχθεί. Και ο κ. Τσίπρας να είναι στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές του… 2024.

Οσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στην Κουμουνδούρου, ξέρουν το πολιτικό σενάριο για το οποίο ζουν και αναπνέουν ο κ. Τσίπρας, οι στενοί του συνεργάτες και οι στενοί του ισχυροί… φίλοι εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Είναι το σενάριο που θέλει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κερδίζει τις εκλογές του 2023 τη δεύτερη Κυριακή, να συγκροτεί αυτοδύναμη κυβέρνηση αλλά με αδύναμη πλειοψηφία 151 ή 152 βουλευτών, η οποία -με τη βοήθεια του ΣΥΡΙΖΑ και του οικονομικού κατεστημένου που εχθρεύεται τον σημερινό πρωθυπουργό- θα λυγίσει υπό τις δύσκολες συνθήκες του 2023 και θα πέσει. Ωστε ένα χρόνο μετά τις εκλογές, δηλαδή το 2024, να ξαναγίνουν εκλογές, με τον κ. Τσίπρα τότε να δείχνει ως η μόνη εναλλακτική.

ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΗ ΠΑΣΟΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Το σχέδιο για συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ στις… αυτοδιοικητικές εκλογές

Αυτή η διπλή εκλογική μάχη -έκτακτες εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές- που βλέπουν για το 2024 (μόνο) στον ΣΥΡΙΖΑ εξηγεί και το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανεβάσει -και εσωκομματικά- το ζήτημα της προετοιμασίας του κόμματος για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, το οποίο αναδείχθηκε σε κεντρικό στην τελευταία συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής. Εξηγεί επίσης και την επιμονή του Αλέξη Τσίπρα να πραγματοποιεί συνεχώς ανοίγματα προς την πλευρά του Νίκου Ανδρουλάκη, αν και κάποιοι θέτουν το ερώτημα: Γιατί παλεύει ο Τσίπρας για συνεργασίες αφού στο σενάριο που ο ίδιος βλέπει μπροστά, οι έκτακτες εκλογές το 2024 θα γίνουν με τον νόμο της Ν.Δ. και όχι με απλή αναλογική;

Πίεση

Ο κ. Τσίπρας θα εντείνει την πίεση προς το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ το επόμενο διάστημα, ώστε αν δεν πετύχει συνεργασία με τον Νίκο Ανδρουλάκη στις εθνικές εκλογές, να την πετύχει στις αυτοδιοικητικές εκλογές και η συνεργασία των δύο στις τοπικές κοινωνίες να πιέσει τη Νέα Δημοκρατία. Γι’ αυτό θορυβήθηκε η Κουμουνδούρου όταν πριν από λίγες ημέρες βγήκε το σενάριο περί αλλαγής του χρόνου των αυτοδιοικητικών εκλογών, γι’ αυτό ζητούσε επιμόνως ο Αλέξης Τσίπρας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δεσμευθεί ότι δεν θα αλλάξει τον χρόνο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Διότι αν το έκανε, θα χαλούσε το σχέδιο της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με το βλέμμα σε διπλή αναμέτρηση το 2024.

Γι’ αυτό ο Αλέξης Τσίπρας και νωρίτερα ο Χρίστος Σπίρτζης ανέδειξαν την ανάγκη ο χάρτης των αυτοδιοικητικών εκλογών την επόμενη φορά, δηλαδή το 2024, να είναι «κοκκινοπράσινος». Αλλά για να συμβεί αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ -που δεν έχει ούτε δυνάμεις ούτε στελέχη στην αυτοδιοίκηση- έχει ως στρατηγικό στόχο να συμφωνήσει με ή χωρίς το «οκ» της Χαριλάου Τρικούπη με γνωστά προβεβλημένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε περιφέρειες και δήμους, ώστε από κοινού να προετοιμάσουν την «εκρηκτική» κατάσταση μετά τις εκλογές του 2024, που θα «ρίξει τη Δεξιά».

Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι στις συνομιλίες τους προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχονται ότι δεν περιμένουν να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτος στις επόμενες εκλογές, αλλά χαρακτηρίζουν την επερχόμενη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη «πύρρειο». Και όταν ερωτώνται τι εννοούν, λένε ότι βλέπουν μία πτώση της Ν.Δ. η οποία δεν είναι ικανή να της στερήσει τη νίκη στις εκλογές του 2023, αλλά αν συνεχιστεί, θα αναγκάσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προσφύγει σε εκλογές λίγο μετά τη νίκη του. Και παραλληλίζουν, άστοχα, αλλά τους ταιριάζει στην αφήγηση, τη σημερινή Ν.Δ. με τη Ν.Δ. του 2004, που μετά από μία μεγάλη εκλογική νίκη, κέρδισε μεν και το 2007, αλλά μη μπορώντας να διαχειριστεί την πτώση της, που είχε ξεκινήσει ήδη, έφτασε ασθμαίνοντας σε εκλογές το 2009 και υπέστη μεγάλη ήττα.

Το συριζαϊκό παραμύθι για διπλές εκλογές το 2024 το γκρέμισε η κυβέρνηση που ανακοίνωσε επίσημα τις ημερομηνίες των αυτοδιοικητικών εκλογών για τις 8 και 15 Οκτωβρίου 2023.

Σε αυτή την «επί χάρτου» διαδρομή, ο κ. Τσίπρας -που θεωρεί βέβαιο ότι ουδείς είναι ικανός και επαρκής να τον ανατρέψει από τη θέση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ- θέλει κοντά του τον Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά όχι δίπλα του. Θέλει να κρατήσει για τον εαυτό του την εκπροσώπηση της «ανδρεοπαπανδρεϊκής πλειοψηφίας» που γράφουν τα «πιστόλια» του και δεν επιθυμεί συνδιαχειριστές. Ούτε μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Θέλει το ΠΑΣΟΚ στον ρόλο που είχαν στην κυβέρνηση του 2015 οι ΑΝ.ΕΛ. Και γι’ αυτό θα προσπαθήσει να πάρει μαζί του, πριν απ’ τις εκλογές του 2023, αλλά και μετά από αυτές, στελέχη του κόμματος του Νίκου Ανδρουλάκη. Οπως θα προσπαθήσει να «οικειοποιηθεί» -ώστε να ενισχύσει το αδύναμο σοσιαλδημοκρατικό του προφίλ- όχι μόνο τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και τη Φώφη Γεννηματά. Της οποίας τις πολιτικές ατάκες (τύπου «Μαξίμου Α.Ε.») εκθειάζουν προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για να προκαλέσουν στο υποσυνείδητο των ψηφοφόρων του κεντρώου χώρου τη σκέψη ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν είναι τόσο «αντιδεξιός» όσο ήταν η Φώφη Γεννηματά και πρέπει να είναι το ΠΑΣΟΚ.
Το γεγονός ότι η Φώφη Γεννηματά ήταν κυρίως «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» (σ.σ.: νωποί είναι ακόμα οι καβγάδες της εντός Βουλής με τον Αλέξη Τσίπρα όταν επιτίθετο κατά του ΣΥΡΙΖΑ ως «λαϊκιστικού κόμματος» και κατά του αρχηγού του ως «λαϊκιστή πολιτικού»), στην Κουμουνδούρου προσπαθούν να κάνουν την κοινή γνώμη να το ξεχάσει…

Ειδήσεις σήμερα